✦The Revenge.

▸Μέρος Δέκατο.◂

  Jason.

  Έκλεισα το τηλέφωνο και συνέχισα να σκέφτομαι το σχέδιο με την μητέρα του. Ήταν τόσο καλή ιδέα.

  Χαμογέλασα. Έτσι θα τον κρατήσω μακριά από την Jasmine. 

  ‘‘Θέλεις να τον κρατήσεις μακριά από την Jasmine για να πάρεις την κωλοεκδίκηση σου ή επειδή αρχίζεις να την ερωτεύεσαι;’’ πέταξε μια φωνή μέσα στο κεφάλι μου.

  Και φυσικά δεν την ερωτεύομαι. Δεν θα μπορούσα να το κάνω. Αυτή ευθύνεται για όλα. Για τον θάνατο των γονιών μου. Για την άθλια ζωή μου στο ορφανοτροφείο. Για τον θάνατο του Micheal.

  «Λυπάμαι Jason! Ο Micheal δεν κατάφερε να επιβιώσει.» μου είπε η νοσοκόμα Rene. Την κοίταξα με δακρυσμένα μάτια. 

  «Εννοείτε ότι ο μικρός μου αδερφός πε-πέθ-πέθανε;» ένιωθα την καρδιά μου να σπάει σε χιλιάδες μικρά κομματάκια. Ήταν τόσο άδικο. 

  «Ναι Jason! Λυπάμαι τόσο πολύ.» είπε.

  Κανένας δεν λυπόταν περισσότερο από εμένα.

  Κανείς. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τον πόνο. Κανένας παρά μόνο εγώ. Εγώ θα έμενα μόνος, όχι η νοσοκόμα Rene. Αυτή έχει την οικογένεια της. Έχει τα παιδιά της, τον άντρα της. Εγώ τι έχω; Τίποτα! 

  Την μέρα που είδα τον αδερφό μου, νεκρό, ορκίστηκα εκδίκηση. Και να’μαι τώρα εδώ, για τον αδερφό μου! Θα συνεχίσω να την εκδικούμαι ακόμη κι αν την ερωτευτώ τρελά, πράγμα που δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί. Τα γεγονότα με έκαναν σκληρό και καμία Jasmine δεν θα καταφέρει να μου αλλάξει τα σχέδια. Και ούτε κάτι άθλια συναισθήματα που ούτε καν νιώθω.

  Πέταξα το κινητό μου στο τραπέζι και ξάπλωσα στον καναπέ βγάζοντας τις μαύρες αρβύλες μου. 

  Jasmine.

  Οι ακτίνες του ήλιου τύφλωναν το πρόσωπο μου με αποτέλεσμα να με ξυπνήσουν. Κοιμόμουν τόσο ωραία. Σήμερα είχα συναυλία. Μετά από τόσες μέρες επιτέλους θα καταφέρω να ξεχαστώ λίγο στο τραγούδι. Επιτέλους θα δω τους υπέροχους θαυμαστές μου και θα περάσω χρόνο μαζί τους. Ανυπομονώ τόσο πολύ να τους δω.

  Άρπαξα το κινητό μου από το κομοδίνο για να δω την ώρα αλλά είδα ένα μήνυμα. Το άνοιξα. Ήταν από τον Ian. 

  ‘Καλημέρα Jasmine! Όταν ξυπνήσεις πάρε με τηλέφωνο. Θέλω να μιλήσουμε.’