✦The Revenge.

▸Μέρος Δωδέκατο.◂

  Ian.

  Η μητέρα μου έγινε πλήρης καλά και έτσι αποφάσισα να γυρίσω στο toronto. Το θέμα με την Jasmine δεν βγάζει πουθενά. Έχω βαρεθεί να προσπαθώ μόνο εγώ και στο τέλος να βγαίνω λάθος. Ίσως να θέλει να είναι με τον Justin και το καταλαβαίνω διότι άργησα πολυ να της εκφράσω τα συναισθήματα μου αλλά περίμενα να μεγαλώσει. Όταν άκουσα την φωνή του Justin, τρελάθηκα! Θόλωσα και έτσι αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στην Carol. Ξέρω πως αυτή με αγαπάει πραγματικά και θέλει να είμαστε μαζί. Ίσως μαζί της να έχω μια χαρούμενη και φυσιολογική ζωή. Αυτό είχα ανάγκη αυτήν την στιγμή, λίγη αγάπη!

  Έφτασα έξω από το σπίτι του Luck και της Carol. Αρχικά, δίστασα να χτυπήσω το κουδούνι μα ήξερα πως η Carol με περίμενε και δεν άξιζε να την πληγώνω πλέον. Αξίζει να της δώσω την αγάπη μου! Αξίζει μια ευκαιρία. Χωρίς να το καταλάβω, είχα χτυπήσει ήδη το κουδούνι. Μπροστά μου εμφανίστηκε ο Luck. Δεν ήθελα να του μιλήσω καν αλλά είδα το μετανιωμένο πρόσωπο του.

  «Γεια.» είπε διστακτικά.

  «Γεια.» Είπα χωρίς να δείχνω ιδιαίτερο ενθουσιασμό που τον βλέπω.

  «Πως είναι η μητέρα σου;» Με ρώτησε κομπιάζοντας.

  «Καλά είναι. Η Carol;» Τον ρώτησα αλλάζοντας θέμα.

  «Εδώ είμαι Ian.» Είπε και έπεσε στην αγκαλιά μου. «Πόσο μου έλειψες!» ψιθύρισε.

  Της χάιδεψα τα μαλλιά τρυφερά και ύστερα από λίγο την απομάκρυνα.  

  «Πάμε;» Μου χαμογέλασε και μου έπιασε το χέρι. Ο Luck μας κοιτούσε μένοντας άναυδος ενώ εγώ συνέχισα να το παίζω αδιάφορος. Εγώ και η Carol είχαμε να πούμε πολλά. Έπρεπε να μιλήσουμε για το τι θα κάνουμε με εμάς. Να δούμε αν γίνετε να προχωρήσουμε. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου και έβαλα μπρος.

   Όταν φτάσαμε στο μπαρ και καθίσαμε σε ένα τραπέζι για δυο. Η Carol φαινόταν χαρούμενη και εγώ χαμογελούσα κάθε φορά που με κοιτούσε με αυτό το γλυκό βλέμμα. Μου έφτιαχνε κάπως την διάθεση, η καλή της ψυχολογία και χαρά. Είναι τόσο γλυκιά.

  «Είμαι τόσο ευτυχισμένη που είμαι εδώ μαζί σου Ian.» είπε γλυκά. Με κάρφωνε με το βλέμμα της. Τα μάτια της γυάλιζαν σαν ματάκια μικρού παιδιού που έβλεπε κάτι που λαχταρούσε πολύ.

  «Θέλω να προσπαθήσουμε να είμαστε μαζί Carol.» της είπα και αμέσως ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίστηκε στα σαρκώδη χείλη της.

  «Σε ευχαριστώ!» είπε και χώθηκε στην αγκαλιά μου. Την έσφιξα πάνω μου. Ειλικρινά, την άξιζε αυτήν την ευκαιρία. Ίσως να έδινα κι εγώ ο ίδιος μια ευκαιρία στον εαυτό μου να ξεκολλήσω από την Jasmine.