✦The Revenge.

▸Μέρος Εικοστό.◂

 Η ώρα είχε φτάσει ήδη 7 και μισή. Έβαλα το φόρεμα και τις γόβες μου σε μια τσάντα και έτσι κατέβηκα προσεκτικά τα σκαλιά της πολυκατοικίας εφόσον δεν έβλεπα μπροστά μου από τις τσάντες. Ο Justin με περίμενε ήδη έξω και εγώ τον πλησίασα με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο μου.

  Μόλις συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, το πρόσωπο του Justin έλαμψε, μου χαμογέλασε γλυκά και με φίλησε. Πήρε τις τσάντες από τα χέρια μου και μου άνοιξε την πόρτα. Μπήκα μέσα και ξεκίνησε το αυτοκίνητο. Φορούσε ήδη το κόκκινο κουστούμι και το άσπρο πουκάμισο που αγοράσαμε. Του πήγαιναν τόσο πολύ, είναι τόσο όμορφος! Έχω κουρνιάσει στον ώμο του ενώ αυτός είναι προσηλωμένος στον δρόμο. Οδηγούσε προσεκτικά ώσπου φτάσαμε στο μέρος όπου θα γινόταν η πρεμιέρα.

  Ο Ian μας περίμενε στην πίσω είσοδο διότι στην μπροστά γινόταν χαμός. Παρκάραμε το αυτοκίνητο και κατεβήκαμε.

  «Καλώς τα ομορφόπαιδα.» είπε με θαυμασμό. Χαμογέλασα

  «Και εσύ είσαι ένας κούκλος Ian» του είπα και χαμογέλασε.

  Ο Justin στεκόταν ακριβώς δίπλα μου ενώ ο Ian μας έδειξε τον δρόμο.

  Μπήκαμε σε ένα μέρος ενώ διάφοροι άρχισαν να με χαιρετάνε και εγώ τους χαιρετούσα με ένα ζεστό χαμόγελο.

  Φτάσαμε στο μέρος όπου θα ετοιμαζόμουν και κρέμασα το φόρεμα μου στο ντουλάπι. Έβγαλα τις γόβες μου και τις άφησα πάνω σε ένα τεράστιο τραπέζι όπου είχε ενώ μπροστά από αυτό είχε έναν τεράστιο καθρέφτη. Η Daria δεν ήταν πουθενά και έτσι γύρισα και κοίταξα τον Ian.

  «Που είναι η Daria;» τον ρώτησα σοβαρά.

  «Σε λίγο φτάνει.» είπε και έκατσα στην καρέκλα.

  Ο Ian και ο Justin βγήκαν έξω για να μιλήσουν και εγώ περίμενα ανυπόμονα την Daria. Είχα να της τα ψάλω για τα καλά.

  Λίγα λεπτά αργότερα, άνοιξε η πόρτα και ξεπρόβαλε η Daria με ένα ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη. Ειλικρινά, άρχισε να μου την δίνει.

  «Γεια σου Jasmine!» είπε ενώ κάθισε στην διπλανή καρέκλα. «Πως πέρασες το σαββατοκύριακο;» με ρώτησε γεμάτη ειρωνεία. Θα την χτυπήσω. Σηκώθηκα από την καρέκλα και την πλησίασα γεμάτη νεύρα.

  «ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΑ; ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕΣ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΔΥΟ ΜΟΝΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ;» την φώναζα ενώ δεν έλεγχα τα νεύρα μου. Με είχε τσιτώσει τόσο πολύ.