✦The Revenge.

▸Μέρος Δέκατο Πέμπτο.◂

  Jason.

  «Φίλε.. Τζέι..» είπε ο Joe αλλά είχα απορροφηθεί στις σκέψεις μου. «Τι στο καλό έχεις πάθει Jason από τότε που γύρισες από το Τορόντο;» με ρώτησε κάνοντας με να τον κοιτάξω με ένα κενό βλέμμα.

  «Τίποτα.» είπα μονολεκτικά και ξανά πήρα τα μάτια μου από πάνω του. Δεν είχα καμία όρεξη για κριτική και τα λοιπά. Ήθελα μόνο να την δω γαμώτο. Μου έχει λείψει τόσο γαμημένα πολύ που δεν αντέχετε όλο αυτό. 

  Είσαι ερωτευμένος Jason, πέταξε το υποσυνείδητο μου την πιο ακατάλληλη στιγμή.

  «Δεν με γελάς εμένα.» είπε ο Joe και έκατσε μπροστά μου. «Πες μου Τζέι δεν σε έχω ξανά δει έτσι. Με τρομάζεις!» είπε και τον κοίταξα.

  «Τα έχω κάνει όλα σκατά Joe! Αυτό είναι όλο.» είπα ανασηκώνοντας τους ώμους.

  «Γι’ αυτό γύρισες;» με ρώτησε. Δεν θέλω να το συζητήσω γαμώτο.

  «Ναι.» είπα κοφτά.

  «Ε είσαι μαλάκας! Αντί να μείνεις εκεί και να φτιάξεις τα πράγματα.» μου είπε κάνοντας με να τσιτώσω.

  «Δεν διορθώνονται Joe! Έκανα κάτι πολύ φριχτό για το οποίο έχω μετανιώσει.» είπα κοιτώντας έξω από το παράθυρο.

  «Έκανες το πρώτο βήμα και μετάνιωσες Jason. Για όλους υπάρχει μια δεύτερη ευκαιρία. Όλοι την αξίζουμε!» είπε.

  «Γαμώτο δεν καταλαβαίνεις.» είπα και σηκώθηκα από τον καναπέ. «Κανείς δεν καταλαβαίνει…» είπα περνώντας τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά μου. Είχα τόσα νεύρα. Μου έφταιγαν τα πάντα όμως πάνω απ’ όλα μου έφταιγε ο εαυτός μου. Ξέρω πως αν μάθει η Jasmine την αλήθεια θα με μισήσει και αν είμαι μακριά της ίσως να μην μάθει ποτέ ποιος ήμουν και με τον καιρό να ξεχάσει ότι υπήρξα στην ζωή της ακόμα και για λίγο. 

  Εσύ όμως θα την ξεχάσεις; Ρώτησε μια φωνή μέσα στο κεφάλι μου. Ιδού η απορία. Είναι η μόνη κοπέλα που κατάφερε να με κάνει να νιώσω ξανά. Να νιώσω την ανάγκη της αγκαλιάς της.

  Jasmine. 

  Οι μέρες περνούσαν και εγώ απλώς συνέχιζα να επιβιώνω. Βαρέθηκα τόσο πολύ να πληγώνομαι κάθε φορά αλλά για διαφορετικούς λόγους. Πάλι καλά που έχω και τον Ian. Πάντα είναι εδώ! Τον αγαπάω με όλη μου την ψυχή και χαίρομαι τόσο πολύ που τον βλέπω ευτυχισμένο. Νόμιζα πως και εγώ θα καταφέρω να είμαι αλλά βιάστηκα να χαρώ. Ποτέ η ζωή μου δεν πάει καλά! Πάντα η ευτυχία μου γκρεμίζεται με έναν απρόσμενο τρόπο. Σπάνε όλα και πλέον δεν μπορείς να κολλήσεις τα κομμάτια. Δεν είναι ίδια. Όλα αλλάζουν. Ο Justin λείπει εδώ και δέκα ολόκληρες μέρες. Είναι τρελό έτσι; Κάθομαι μετράω τις μέρες, τις ώρες… Δεν το είχα πάρει χαμπάρι πιο πριν, δεν είχα καταλάβει νωρίτερα το πώς πραγματικά νιώθω γι’ αυτόν. Έπρεπε να φύγει για να το καταλάβω;