✦The Revenge.

▸Μέρος Ένατο.◂

  Ιαν. 

  Την είχα στην αγκαλιά μου. Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα την απομάκρυνα για να δω το πρόσωπο της.

  «Μικρή, θέλεις να έρθεις μαζί μου;» Την ρώτησα. Με κοίταξε με τα κατακόκκινα ματάκια της.

  «Που;» με ρώτησε με απορία.

  «Έχω κανονίσει με τα παιδιά!» Της εξήγησα.

  Αμέσως το βλέμμα της σκοτείνιασε και κοίταξε αλλού.

  «Όχι όχι! Θα μείνω σπίτι.» Μου είπε μονολεκτικά. Γιατί δεν θέλει να έρθει;

  «Θα σου κάνει καλό να ξεσκάσεις Jasmine!» Η αλήθεια ήταν αυτή. Δεν θέλω να ξανά κολλήσει στο σπίτι της. Πρέπει να βγει.

  «Καλά.» Συμφώνησε και πήγε στο δωμάτιο της να αλλάξει. Ύστερα από 5 λεπτά ήταν ξανά εδώ, όμορφη όπως πάντα. Της έπιασα το χέρι και κατεβήκαμε τα σκαλιά της πολυκατοικίας.

  Μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου και άρχισα να οδηγώ προς την καφετέρια. Παρατηρούσα το βλέμμα της Jasmine καρφωμένο στον δρόμο καθώς μου έριχνε κλέφτες ματιές. Αυτά τα μάτια της! Φτάσαμε έξω από την καφετέρια και πάρκαρα το αυτοκίνητο.

  «Jasmine..» Της είπα ξυπνώντας την από τις σκέψεις της. Με κοίταξε απορημένα. «Φτάσαμε!» Της είπα και χαμογέλασε αφηρημένα.

  Βγήκε από το αμάξι και βγήκα κι εγώ. Είναι τόσο όμορφη. Περπατήσαμε έως το καφέ και όταν μπήκαμε μέσα έπιασα το χέρι της Jasmine. Με κοίταξε γεμάτη απορία όμως δεν τραβήχτηκε μακριά. Το μάτι μου έπεσε πάνω στην παρέα μου. Πλησίασα και όταν με είδε η Carol χαμογέλασε όμως σύντομα το βλέμμα της πάγωσε. Με κοίταξε με αηδία και ταυτόχρονα με απέχθεια. Ο Luck γύρισε και κοίταξε την Jasmine. Την είδα να του κοιτάει περίεργα.

  «Γεια..» είπα μόλις πλησιάσαμε κοντά.

  «Γεια και γεια.» είπε η Carol καθώς σηκώθηκε και έφυγε γρήγορα από το τραπέζι.

 Ο Luck νευρίασε, με κοίταξε με μίσος και ξεφώνησε νευριασμένα.

  «Μια φορά στην ζωή σου, σου είπαμε να γίνεις λίγο καλός με την αδερφή μου και συ σαν μαλάκας μας κουβαλάς αυτήν μαζί σου; Έλεος.» είπε και κάθε λέξη του έσταζε μίσος.

  Η Jasmine κοιτούσε με μάτια γουρλωμένα.

  «Εγώ… εγώ μπορώ να φύγω. Δεν ήξερα ότι..» την διέκοψα.

  «Δεν έχεις να πας πουθενά.» της είπα τραβώντας την από το χέρι.

  «Να φύγει..» είπε ο Luck. Τον κοιτούσα σαστισμένος. Ήθελα να του σπάσω τα μούτρα.