✦The Revenge.

▸Μέρος Εικοστό Πρώτο.◂

  Είχα μείνει να τον κοιτάω. Δεν μπορεί να πιστεύει αυτό που μόλις είπε.

  «ΤΙ;» τον ρώτησα σαν να μην πιστεύω στα αυτιά μου. Μόνο η ιδέα με τρέλαινε.

  «Ο Justin, Jasmine… είναι ο Jason McCann.» είπε και αναστέναξε. «Ο ίδιος που σκότωσε τους γονείς σου, ο ίδιος που σε βίασε..» ψιθύρισε ενώ συνέχισε την πρόταση του.

  «Ο ίδιος που αγάπησα.» είπα ενώ δάκρυα άρχισαν να χύνονται από τα μάτια μου σαν ποτάμι.

  «Jasmine..» ψιθύρισε και με πλησίασε.

  «Δεν είναι αλήθεια αυτό Ian. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Δεν έχεις αποδείξεις.» είπα ενώ δεν ήθελα να το πιστέψω. Όχι δεν το πιστεύω. «Δεν..» τον διέκοψα και έμεινε να με κοιτάει. «Εσένα ποιος σου το είπε Ian και είσαι τόσο σίγουρος;» τον ρώτησα απότομα μεσα στην ταραχή μου.  

  Ο Ian με κοίταξε και σκοτείνιασε το βλέμμα του.

  «Η Daria» είπε και αμέσως με πλημμύρισε οργή.

  «ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΩ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΗΛΙΘΙΑΣ;» του φώναξα.

  «Jasmine είναι η αλήθεια όσο κι αν σε πονάει μικρή μου πρέπει να φανείς δυνατή.» μου είπε και εγώ γούρλωσα τα μάτια μου.

  «ΠΩΣ ΝΑ ΦΑΝΩ ΔΥΝΑΤΗ ΙΑΝ; ΟΧΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! ΜΟΝΟ ΑΝ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο JUSTIN ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ. ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ.» είχα βγει εκτός ορίων. Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι αλήθεια. Ο Justin ποτέ δεν θα μου έκανε κακό.

  «Ηρέμησε σε παρακαλώ!» μου είπε και με έπιασε από τους ώμους.

  «ΟΧΙ ΔΕΝ ΗΡΕΜΩ! ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΜΟΝΗ. ΘΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΩ ΣΤΟΝ JUSTIN ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΔΩ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ!» Άρχισα να ουρλιάζω και να κλαίω ταυτόχρονα.

  «Αν δεν το πιστεύεις όπως λες, γιατί κλαις;» με ρώτησε. Τον κοίταξα με ένα εχθρικό βλέμμα.

  «Φύγε τώρα Ian» είπα προσπαθώντας να ηρεμήσω. «ΦΥΓΕ.» φώναξα. «Θέλω να μείνω μόνη μου.» είπα και κύλισα κάτω πιάνοντας τα γόνατα μου.

  «Μικρή μου εγώ..» τον διέκοψα.

  «Φύγε σε παρακαλώ! Θα τηλεφωνήσω στον Justin! Θα μάθω την αλήθεια από αυτόν.» είπα και με κοίταξε μπερδεμένα.

  «Όχι δεν σε αφήνω μόνη με αυτόν.» αρνήθηκε.

  «Αν ήθελε να μου κάνει κακό, θα το είχε κανει εδώ και καιρό. Είχε την ευκαιρία! Γι'αυτό κανε αυτό που σου λέω Ian!» του είπα μα όταν πήγε να μου φέρει αντίρρηση του έριξα ένα βλέμμα που του κόπηκε η μιλιά. Αναστέναξε, με κοίταξε για μια ακόμη φορά και έφυγε αναστενάζοντας ξανά.