✦The Revenge.

▸Μέρος Τέταρτο.◂

  5 Φεβρουαρίου 2008.

  Έψαχνα με νεύρα τα ρούχα μου. Γαμώτο είναι δυνατόν να μην έχω μαύρα ρούχα για κηδείες; Που να φανταζόμουν πως θα τα χρειαζόμουν και ιδίως για την κηδεία των γονιών μου.

  Άνοιξα ένα άλλο συρτάρι με τα ρούχα όπου δεν φορούσα και βρήκα ένα μαύρο τζιν. Το φόρεσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν υπήρχε περίπτωση να βρω κάτι άλλο εδώ μέσα.

  Ποτέ δεν μου άρεσε το μαύρο, ούτε το γκρι. Πάντα μου άρεσαν τα χρώματα. Τα έντονα χρώματα, ίσως επειδή η ζωή μου είχε πάντα χρώμα ώσπου…

  Άρχισα να ανακατεύω τα ρούχα μου πετώντας τα στο πάτωμα. Νεύρα, πολλά νεύρα! Γιατί; Επειδή εγώ έφταιγα για τον χαμό των γονιών μου; Ή επειδή δεν τους άξιζε τέτοιος θάνατος; Τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου.

  Ο πόνος δεν είχε φύγει ακόμα, ούτε ο κόμπος που είχα στον λαιμό μου.

  Πονούσα πολύ και αυτό που με πονούσε ακόμα περισσότερο ήταν ότι με βρήκε ο Ian και πιθανόν πλέον να έμαθε όλη την αλήθεια. Τι ντροπή!

  «Τι κάνεις;» Άκουσα την φωνή του Ian και πετάχτηκα από την θέση μου. Με πλησίασε αιφνιδιάζοντας με.

  Γύρισα το βλέμμα μου στην ντουλάπα και συνέχισα να τα πετάω κάτω με μανία ώσπου βρήκα μια μαύρη ζακέτα.

  Άρπαξα ένα σκούρο γκρι φανελάκι και μπήκα στο μπάνιο και ντύθηκα. Κούμπωσα την ζακέτα έως πάνω και γύρισα στο δωμάτιο μου.

  Εκεί βρήκα τον Ian να συμμαζεύει τον χαμό που δημιούργησα. Τον κοίταξα αδιάφορα και έκατσα ανέκφραστη στο κρεβάτι. Με πλησίασε και έκατσε δίπλα μου.

  «Jasmine..» Δεν τον κοίταξα. Αν τον κοιτούσα θα ξεσπούσα σε δάκρυα. Θα κατέρρεα μπροστά του.

  Με άρπαξε από το πηγούνι και με έκανε να τον κοιτάω απευθείας στα μάτια.

  «Μπορείς να με κοιτάς όταν σου μιλάω;» είπε ψυχρά. Τον πονούσε και αυτόν όλο αυτό που γινόταν όμως δεν τον ήθελα κοντά μου. Δεν ήθελα κανέναν κοντά μου. Ήθελα απλά να μείνω μόνη μου.

  «Όχι.» είπα απότομα και ξανά κοίταξα τα δάχτυλα μου.  

  «Θέλω να μιλήσουμε.» είπε αφήνοντας έναν αναστεναγμό. Να πούμε τι γαμώτο μου;

  «Δεν έχουμε να πούμε τίποτα Ian…» τον κοίταξα με εκείνο το ψεύτικο, ήρεμο βλέμμα μου και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα από το δωμάτιο. Έβαλα τα μαύρα γυαλιά μου και ξεκίνησα τον δρόμο μου καθώς οι λυγμοί μου χωρίς να μπορώ να τους συγκρατήσω…