2 Φεβρουαρίου 2008.
Τα φώτα της σκηνής έσβησαν και εγώ πήγα στα παρασκήνια, εκεί δεν ήταν κανείς. Στην αποψινή συναυλία δεν μπόρεσε να έρθει ο Ian διότι βγήκε με την Carol, ίσως τα βρουν.
Ξύνισα το πρόσωπο μου και συνέχισα να ψάχνα τριγύρω. Ο κύριος Bob έμεινε σπίτι να ξεκουραστεί μα οι γονείς μου ήταν εδώ. Που είναι τώρα;
«Μαμά;» φώναξα.
«Μπαμπά;» φώναξα ξανά αλλά απάντηση δεν πήρα. Έτσι αποφάσισα να βγω μόνη μου έξω και να πάω στο αυτοκίνητο, ούτως ή άλλως θα έρθουν εκεί.
Έβαλα την ζακέτα μου και βγήκα έξω. Το κρύο αεράκι χτύπησε το πρόσωπο μου αλλά συνέχισα να περπατάω αγκαλιάζοντας τον εαυτό μου για να μην κρυώνω τόσο. Το στάδιο είχε αδιάστει, όλοι είχαν φύγει και άρχισα να φοβάμαι λίγο. Ήταν ανατριχιαστικό να κυκλοφορώ έτσι έξω, ολομόναχη μέσα στο μαύρο σκοτάδι. Συνέχισα να περτατάω ώσπου άκουσα έναν θόρυβο.
«Μαμά;» φώναξα και γύρισα από την άλλη Τότε είδα μια φυγούρα να εμφανίζεται μπροστά μου. Ήταν ένα αγόρι, το καστανόξανθο αγόρι.
«Γεια.» του χαμογέλασα.
«Σύντομα θα σου κοπεί το χαμόγελο πλουσιοκόριτσο.» γρύλισε και με κοίταξε με δολοφονικό ύφος. Το χαμόγελο μου πάγωσε και άρχισα να τρέχω φωνάζοντα βοήθεια μα μάταια. Αύτος με έπιασε γρήγορα και με κόλλησε στον τοίχο. Τα μάτια του έκρυβαν μίσος, πράγμα που με τρόμαζε.
«Τι θες από μένα;»
«Εσένα.» χαμογέλασε πονηρά το αγόρι γλύφωντας τα χείλη του.
Είχα παγώσει και ένιωθα πως σύντομα θα ξεσπούσα σε κλάματα. «Ω έλα τώρα ομορφούλα, μην κλαις από τώρα. Ακόμα δεν είδες τίποτα.» χαμογέλασε ξανά και μου έδεσε το στόμα. «Αν προσπαθήσεις να τρέξεις θα σε σκοτώσω δίχως δεύτερη σκέψη.» μου είπε δείχνοντας το όλπο που έκρυβε μέσα στην ζακέτα του.
Γούρλωσα τα μάτια μου και τον κοιτούσα σοκαρισμένη.
Ήθελα να φωνάξω αλλά μου είχε κοπεί η μιλιά.
Με έσειρε σε μια αποθήκη εκεί κοντά. Ήταν σκοτεινά και τρομακτικά. Όταν φτάσαμε στον προορισμό του με πέταξε κάτω και ανέβηκε από πάνω μου.
«Τώρα θα δεις πως είναι να χάνεις ότι πολυτιμότερο έχεις.» μουρμούρισε. Τι στο καλό εννοούσε; «Βγάλε την ζακέτα σου. ΤΏΡΑ.» φώναξε και έκανα ότι μου είπε. «Όσο για εσάς, θα δείτε την μικρή σαςν πριγκίπισσα να υποφέρει μπροστά στα μάτια σας.» είπε και κοίταξε προς μια κατεύθυνση. Κοίταξα από εκεί όπου κοιτούσε και είδα τους γονείς μου.
ESTÁS LEYENDO
✦The Revenge.
FanficΗ φυσιολογική ζωή της δεκαπεντάχρονης Jasmine Villegas βρίσκεται σε κίνδυνο όταν ένα απρόσμενο ατύχημα καθορίζει το μέλλον της. Η φυσιολογική και ονειροπόλα ζωή της αντικαθιστάτε με μια απαίσια καθημερινότητα που κάνει την ζωή της μίζερη κρύβοντας κ...