Düşüncesiz Aşkım

Slm ayol

Sabah erken kalkmıştım her zamanki gibi sabah yürüyüşüme çıkmak için. Fakat evde bir farklılık vardı. Etraf süslenmişti ve babam hala evdeydi, yanlış mı görüyordum? O babamın üstündeki de neydi, bir takım elbise mi? Babam aynanın önünde papyonunu düzeltiyordu. Jonny sins saç modeli için yaratılmış gibiydi. Beni arkasında fark edince birden arkasına dönüp elini beline koydu "Nasıl olmuşum canım kızım" diye sordu. Çok heyecanlı görünüyordu hevesini kırmak istemediğim için gülümseyerek "Harika görünüyorsun" dedim ve iç çekerek yatağa süzüldüm. O da yanıma oturup yüzüme baktı. Bir açıklama yapacak gibi görünüyordu. "Kızım biliyorsun ki, anneni kaybetmemizin üzerinden 5 ay geçti ve ben hala bunu atlatamasam da bir süredir Sevda ablanla -şehir dışında bir iş yemeğinde tanıştığı sıllık- çok iyi anlaşıyoruz. O bu süreçte hep yanımda oldu ve bana herkesten çok destek çıktı" merakla dinlemeye devam ederken sinirlenmiştim. 'Herkesten çok destek çıktı' demek! Sen ağlarken Sevda piçi yoktu tabi lan. Bu konuşmanın nereye gideceğini merak ediyordum. "Tabiki biraz ani gelişti her şey ama biz birbirimizi seviyoruz ve bugün ona evlenme teklifi etmeyi planlıyorum!" kelimeler boğazımda düğümlenirken konuşmayı unuttum sanırım. Annemin acısının üstünden gelememişken o bir şıllığa aşık olmuştu! Aklım almıyordu. Ama onun bu güzel gününü bozmak istemediğim için gülümsedim ve göz yaşlarımı saklamak için kel kafasını okşadım. Aniden geri çıkıp "Neyse ben spora gidiyorum baba, bol şans!" dedim kinayeli bir ses tonuyla. Spor kıyafetlerimi giyip kendimi dışarı atmayı planlıyordum fakat gözüm saatime ilişti, vaktim yoktu. Hızlıca okul kıyafetlerimi giydim -içime seksi dantelli kırmızı sütyenimi gitdim- ve merdivenleri aşağı inmeye başladım. Kapıyı açtığımda kocaman bir nakliye aracı gördüm. Baka!