Düşüncesiz Aşkım

Çıbıl bi elbise

Taksim meydanına vardığımızda trafiği engellememek için kapıyı açıp indim. Demirse sanki hala gelmesini isteyip istemediğimi sorguluyor gibi bana bakıyordu. Ben de 'gelsene hadi' dercesine elimle işaret yaptım. Sevinmişe benziyordu, indi hemen. Gülümsedim. Az ilerde Eylül ve Giray'ı gördük. İkisi de gülümsüyordu ama Giray'ın yüzündeki ifade birden söndü. Yanlarına gittiğimizde Eylül'e sarıldım. Sonra Giray'a sarılacaktım birden yanağımdan öptü, bunu genelde ben yapardım çok şaşırtmıştı beni. "Sizi tanıştırma fırsatım olmadı pek ama bu Demir" dedim gülümseyerek. Eylül elini uzattı hızlı davranarak "Ben Eylül" Demir gülerek konuştu "Memnun oldum Eylül" sonra Giraya döndü ve elini uzattı "Sen de?" Giray devam etmesine izin bile vermeden soğuk bir sesle "Giray" dedi. Demir aynı tavırla ona "Memnun oldum" dedi. Eylülle aradaki gerginliği anlamış olsak ki ikisinin arasına girdik ve ben söze girdim. "Ee beyler siz gelecek misiniz kıyafet bakmaya?"diye sordum. Giray hemen atladı yine " tabi ki gelicem" dedi sonra şakacı bir şekilde ekledi "benden daha iyi bir moda editörü bulamazsın biliyorsun". Normalde Demir'den bu durumda bir şey dememesini beklerdim ama o da arkasından atladı ."yaa öyle mi, sen daha beni görmedin o zaman". Gerçekten komik bir durumdu, resmen göz göre göre yarışıyorlardı birbirleriyle. Eylül lafa girdi, "E o zaman hadi, ben şu abiyeciden siz gelene kadar bir iki parça ayırttım. Onlara bakalım"dedi. Eylülün işaret ettiği mağazaya yürüdük hep beraber. Giray benim sol koluma takılmıştı, zaten hep öyle gezerdik onunla ama bu sefer sanki daha kasti tutuyordu kolumu. Mal amk kimi kıskandırıyosun sen bücür boyunla. Ve nedenini anlamakta zorlanmıyordum. Eylülün ayırttığı kıyafetler arasından beyaz bir elbiseyi beğendi Giray. Yakası açık, uzun bir elbiseydi. "Bu gelinlik gibi" dedim Giray'a. Babamın düğününde ikinci bir gelin gibi olmak şık durmazdı. Demir'in yanında fikrinin beğenilmemesini kaldıramayan Giray direk başka bir elbise gösterdi. Bordo, taşlı ve kadife bir elbiseydi bu da. Kezbo elbiseler göstermeye devam edecekti ama üzülmesin diye sustm😏 Gülümseyerek onu da reddederken Demir bu sefer elinde bir elbiseyle geldi. Eteği kısa, mor ve zarif bir elbiseydi. "Bu nasıl olur?" Dedi demir elbiseyi bana uzatırken. Direk Giray girdi söze "haha babasının düğününde plaja gider gibi mi giyinecek?" Sen sus çıbıl😊 Demir tam elbiseyi mahcup bir şekilde geri alıcakken "ben beğendim" dedim. Eylül de bana hak verdi " evet evet, çok zarif. Bence en azından denemelisin." Mağaza sorumlusu kadının da gözleriyle onayını aldıktan sonra kabine girip giydim elbiseyi. Giyerken içimde bir huzursuzluk vardı. Sanki Demir'in beğenmemesinden korkuyor gibiydim. Bana yakışmamasından, onun hayalindeki gibi taşıyamayacağımdan çekiniyordum. Ama napim. Zaten hiçbir zaman elbise giyen, topuklu ayakkabıları olan süslü bir kız olmamıştım. Bana yakışmazmış, kaldıramazmışım gibi gelirdi. Bu düşüncelerin arasından sıyrılıp elbiseyi giydikten sonra bir cesaret attım kendimi kabinin dışına.
Kabinin dışından gelen konuşma sesleri ben çıkınca bir anda durdu. Herkes bana bakıyordu. Eylül, Giray, demir, mağaza görevlisi kadın.. yutkunup "Nasıl olmuş" diye sordum. Kimseden çıt çıkmıyordu
herkes kendini alamayarak bana bakıyordu. "O kadar mı kötü ya" diyip kabine hemen geri girmeyi planlarken -i know im gorgeous bitch- Demir sessizliği bozdu. "muhteşem" dedi gözlerini bir saniye bile benden almayarak. Sanki bunu kendisi söylemiyormuş da dudaklarından öylece çıkıyormuş gibiydi. Giray bile demirin seçtiği bu elbisenin bendeki duruşuna hiçbir kötü şey söyleyemiyor, -as you should çıbıl- sadece süzüyordu öylece. Eylül de, tezgahtar da bayılmıştı. Art Arda 'kesinlikle bunu almalısın, bunu giymelisin, başka seçeneğe bile gerek yok' gibi şeyler söylüyorlardı. Ama benim gözüm sadece demirin bende kaybolan bakışlarını görüyordu. Onun büyülenmiş gibi bakan gözlerine odaklanabiliyordu.ve o bir kez daha tekrar etti. "Muhteşem" yaiaaaa