Sarah

Hoofdstuk 33

Extra update! Woensdag komt de epiloog :)

Hoofdstuk 33

‘Mmm, dit is zo lekker’, zei ik toen ik nog een hap nam van mijn tonijnsalade.

‘Je gaat toch wel meer eten dan salade hé?’ Vroeg Samuel bezorgd. Ik wist niet wat dat was. Freek begon laatst ook al over mijn gewicht en nu Samuel ook al. Ja, ik was afgevallen en eten was lastig. Maar ik at wel. En mijn gewicht was niet schrikbarend laag. Ik was echt geen hoopje botten. ‘Jaha’, zei ik en rolde met mijn ogen. ‘Ik ben helemaal niet zo dun.’

‘Toch maken wij ons zorgen.’

‘Dat weet ik want Freek zei er laatst ook iets van. Maar ik verzeker jullie dat het prima gaat. Ook met mijn gewicht.’

Samuel schudde zijn hoofd. ‘Ik begrijp het echt wel als het niet oké gaat Sarah.’

‘Maar het gaat wel, echt’, zei ik. En ik loog niet. Ik voelde mij best wel oké. Goed, het gevoel bleef. Het gevoel van mijzelf zo ontzettend vies voelen. Dat gevoel ging misschien wel nooit meer over. ‘Goed dan, laten we het nu over leukere dingen hebben’, zei Samuel met een kleine glimlach. ‘Ik wil je vanavond verassen.’ Nu spitsten mijn oren zich. Verassing? Ik was dol op verassingen en zoiets moest je dan ook nooit van te voren tegen mij vertellen. Dan sliep ik niet. Dan was ik te nieuwsgierig en bleef ik maar nadenken. ‘Wat ga je doen?’ Vroeg ik hem in de hoop dat hij antwoord zou geven. ‘Natuurlijk ga ik je dat niet vertellen, want dan is het geen verassing meer.’

Ik zuchtte diep. ‘Dit is zo oneerlijk. Ik kan helemaal niet tegen verassingen.’

‘Dat weet ik en daarom is het juist een verassing.’

De ober kwam aanlopen met ons hoofdgerecht. ‘Alstublieft’, zei hij terwijl hij een bord met een steak en wat frietjes voor mijn neus zette. Ik bedankte de ober en vroeg om nog een cola. ‘Hebben we serieus hetzelfde besteld?’ Vroeg Samuel en hij begon te lachen. Ik vond het niet erg grappig maar lachte met hem mee. Ik wist dat hij dit alleen maar deed als afleiding. ‘Smakelijk eten’, zei hij en hij begon aan zijn steak. ‘Jij ook’, zei ik en stak een frietje in mijn mond.

‘Je gaat echt niets los laten hé?’

Samuel schudde zijn hoofd. ‘Je zult het vanavond zien’, zei hij met een kleine twinkeling in zijn ogen.

‘Goed, vertel mij nu maar wat het is dan’, zei ik tegen Samuel toen wij weer bij ons huisje waren. ‘Dat zie je vanzelf wel.’

Ik gaf hem een stomp tegen zijn arm. ‘Nee ik wil het weten.’

‘Ga jij eerst je tanden poetsen of ga ik eerst?’

Hij negeerde mij gewoon. Mopperend liep ik naar boven om mijn tanden te poetsen. Toen ik daarmee klaar was haalde ik mijn make-up eraf. Samuel was zo lief geweest om voor mij  mascara en lippenstift te kopen. Waarschijnlijk vond hij ook dat ik er met make-up beter uitzag, maar laten we dat maar buiten beschouwing laten. Ik liep de slaapkamer in en keek mijn ogen uit. ‘Wat heb jij gedaan?’ Ik wist niet hoe mijn stem klonk. Ik voelde mij enthousiast maar ook ontzettend bang. Overal lagen rozen op het bed en Samuel had een kaarsje aangestoken. ‘Ik ga even mijn tanden poetsen’, fluisterde hij in mijn oor. Ik durfde niet op het bed te gaan zitten, dus bleef ik versteend in de deuropening staan. Dit dingen deden mij denken aan seks. In films zal je vaak zat zo’n scenes. De man had overal rozen neer gelegd en het romantisch gemaakt. En daarna hadden ze seks. Wilde Samuel seks met mij? Ik voelde lichte paniek in mij naar boven komen. Dit wilde ik niet. Hier was ik niet klaar voor. Samuel stond ineens achter mij. Ik schrok mij rot en begon te trillen. ‘Wat is er?’