Sarah

Hoofdstuk 30

Hoofdstuk 30

Dit was weer zo’n middag waarop ik mij de hele middag zou vervelen en Freek de hele middag zou leren. Ik kon hem nu niet lastig vallen, hij was diep geconcentreerd en dat wilde ik niet verstoren. Ik pakte een van mijn boeken en begon weer een stukje te lezen. Maar na een pagina had ik er geen zin meer in. Ik had de hele ochtend al gelezen. Ik zuchtte diep. Ik miste Samuel. Ik zag hem niet veel meer. Ik ging op Freeks bed liggen en staarde naar het plafond. Ik miste thuis. Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen missen. Dat ik mijn ouders zou kunnen missen, ondanks dat ze helemaal niets om mij gaven. En toch deed ik het. Toch miste ik ze. Freek draaide zich om. ‘Je verveelt je hé?’

‘Gruwelijk.’

‘Mijn kamer moet nog gestofzuigd worden…’

Ik keek hem boos aan. ‘Ik ben je werkster niet.’

‘Sorry hoor’, zei hij en draaide zich weer om. Hij verdiepte zich weer in zijn boek en hervond zijn concentratie. Ik staarde weer verder naar het plafond. Anderzijds, waarom ook niet? Wat moest ik anders doen. ‘Waar staat de stofzuiger?’ Vroeg ik hem en stond op van het bed. Freek draaide zich verward om. ‘Stofzuiger?’

‘Je vroeg net of ik wilde stofzuigen. Dus waar is dat ding?’

‘Oh’, hij leek het zich weer te herinneren. ‘In de hal, beneden.’ Ik liep de deur uit en rende de treden af naar beneden. Had ik meteen iets van sport gehad. Ik liep naar de kelder en trok de deur open. Met mijn handen taste ik de donkere muur af. Gevonden. Ik drukte op het knopje en het licht sprong aan. ‘Blegh’, mompelde ik in mijzelf. De kleder zag er ontzettend vies uit. Spinnenwebben waren er in overvloed. Ik liep de kleine traptreden, het waren er maar drie, af naar beneden. Ik zag de blauwe stofzuiger meteen en pakte het ding op. Ik liep weer terug, de kelder uit. ‘Oh heb je de stofzuiger lang nodig?’ Een jongen met gifgroene ogen bekeek mij van top tot teen. Zijn arrogantie was duidelijk te horen in zijn stem. Zijn zwarte haren zaten strak in de gel. En ook zijn kleren straalde pure arrogantie uit. Nee, ik mocht hem nou al niet. ‘Even maar, breng hem zo terug’, zei ik en liep verder.

‘Zeg…wie ben jij eigenlijk?’

‘Ik logeer een tijdje bij Freek’, zei ik en bleef doorlopen.

‘De nieuwe slet van Freek dus?’ Nu bleef ik wel stilstaan en draaide mij om. Alsof hij zo zuiver was. ‘En jij bent?’ Vroeg ik geërgerd.

‘James.’

‘Leuk om met je kennis te maken, maar ik ben niet de slet van Freek. Mijn naam is namelijk Sarah.’

‘Ook leuk om met jou kennis te maken Sarah. Ontzettend mooie naam trouwens.’

Ik liep weer verder. Ik voelde gewoon zijn ogen in mijn rug branden. Ik was eindelijk weer aangekomen bij de kamer van Freek. Ik maakte de deur open, maar dat ging niet zoals gepland. Ik viel letterlijk met de deur in huis, zonder de deur. Languit lag ik op de grond, met de stofzuiger naast mij. Ik zag dat Freek mij eerst verbaasd aan staarde, toen begon met lachen en daarna opstond om mij te helpen. ‘Sul’, zei hij lachend en bood mij zijn hand aan. Ik pakte zijn hand vast en hij trok mij met een ruk overeind. Dat bezorgde hem een diepe frons. ‘Eet je wel genoeg? Ik kreeg je net met één hand overeind.’

Ik rolde met mijn ogen. ‘Ik kwam net James tegen. Ik hoop hem nooit meer te zien.’

‘Jup, hij is een arrogante zak, die het niet kan hebben dat bijna al zijn vriendinnen overlopen naar mij.’

‘Vertel mij meer.’

Freek haalde zijn schouders op. ‘Wat valt er te vertellen? James wil maar een ding, ik val gewoon op door mijn uiterlijk en dan vallen ze op mij. Maar ik nooit op hun.’

Zijn uiterlijk viel inderdaad op. Niet op een slechte manier, integendeel zelfs. Hij was behoorlijk knap, maar niet het knap dat standaard was. Het begon al met zijn ogen die niet standaard waren. Ze waren donkerbruin, dat stond vast op zijn paspoort. Maar in werkelijkheid vond ik ze meer zwart. Niet het angstaanjagende zwart. Het zwart waar ik maar al te graag ik wilde verdrinken. Ik schrok van mijn eigen gedachten. Verdrinken in Freeks ogen? Sarah verman je.

‘Is er iets?’ Freeks stem zorgde ervoor dat ik los kwam uit mijn gedachten. Ik schudde snel mijn hoofd. ‘Ik heb trouwens een idee’, zei hij geheimzinnig.

‘Oh?’

‘Met toestemming van Samuel mag ik jou vanavond mee uit eten nemen. Wij vinden beide dat je ontzettend mager bent.’

Ik bekeek mijn buik. Dat viel toch wel mee? ‘Dat valt reuze mee.’

‘Sarah, wat eet jij nou op een dag?’

Ik zuchtte. ‘Goed, ik ga mee.’  Ik was mij ervan bewust dat ik weinig at. Maar ik had gewoon geen honger. Geen trek. Ik hoefde geen eten. Freek keek mij tevreden aan. ‘Ik zal maar eens gaan stofzuigen’, zei ik en raapte de stofzuiger op van de grond. Ik rolde de snoer uit en stopte het uiteinde in het stopcontact. Met mijn voet kon ik de stofzuiger aandrukken en het ding begon en hoop lawaai te maken. Ik begon alles grondig te stofzuigen en ik was dan ook pas na een kwartier klaar. Ik zette het ding uit en een grote rust overspoelde mij. Man, wat een herrie ding was dat. Ik besefte mij nu pas dat Freek mij al die tijd aan het observeren was. ‘Is er iets?’ Het was nu mijn beurt om dat te vragen.

‘Dat jij erg lang doet over stofzuigen’, grapte hij.

Ik had een donkerblauw jurkje aangetrokken en mijn haren gekruld met de krultang van Jolene, het ‘’buurmeisje’’ van Freek. Ik kon het erg goed met haar vinden en daarom gingen wij binnenkort een keer samen uit. Onder toeziend oog van Freek natuurlijk. Ook had ik voor het eerst sinds tijden weer mascara en lippenstift op, ook van Jolene. Ik moest Samuel maar eens vragen of wij samen een keer gingen winkelen, dan kon ik zelf mascara en lippenstift kopen. ‘Weet je het al?’ Ik schrok op van mijn gedachten toen Freek met in zijn vingers knipte voor mijn neus. ‘Ik ga denk ik voor het biefstukje.’

‘Mmmm…ik denk dat ik dat ook kies.’

De ober kwam aangelopen en had ons drinken op zijn dienblad. Freek had een biertje besteld en ik een cola. Freek somde onze bestelling op en de ober verdween weer. ‘Weet jij wanneer Samuel weer komt?’

‘Volgens mij morgen. Hij vindt het echt rot dat hij zo weinig tijd voor jou heeft. Het heen en weer reizen is ook niet niets.’

‘Dat weet ik wel…maar ik mis hem gewoon.’

Freek keek mij verbaasd aan. ‘En ik dan? Ben ik niet gezellig genoeg?’

Ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken. ‘Natuurlijk wel Freekje.’

‘Freekje? Meen je die? Dat zeg je niet nog eens.’

‘Freekje.’

‘Het is dat wij nu in een restaurant zitten, anders had ik jou echt de kieteldood moeten geven.’

------------

Nieuw verhaal online! http://www.wattpad.com/96622497-vastberaden