Sarah

Hoofdstuk 10

Hoofdstuk 10

‘Ik hoef jou hulp niet’, zei ik toen ik uitgehuild was. De jongen keek mij raar aan. ‘Ik weet niet eens of ik jou kan vertrouwen’, zei ik en een snik ontsnapte uit mijn keel.

‘Oh dat snap ik wel. Maar echt. Vertrouw mij.’

Ik keek hem boos aan. ‘En dat kan ik denk ik? Ja, ik kan jou vertrouwen terwijl jij net zo hard meegedaan hebt.’

De jongen zuchtte.

‘Ik weet je naam niet eens is’, mompelde ik.

‘Ik ben Samuel’, zei de jongen en stak zijn hand uit.

‘Denk maar niet dat ik die aanpak.’

Samuel haalde zijn schouders op. Een tijdje stonden wij tegenover elkaar. Samuel was net als Daan een goddelijke jongen om te zien. Maar wat had je aan een knappe jongen, als al zijn daden verkeerd waren? Als hij niets anders deed als meiden misbruiken. Nee, dan had je niets aan zo’n uiterlijk.

‘Waarom wil je mij helpen…’.

‘Het dragelijker voor jou maken. Stoppen zal Daan niet, en meedoen zal ik ook niet meer.’

‘En de politie dan?’

‘Er is geen bewijs Sarah.’

Ik zuchtte diep. Ik wist dat hij gelijk had en het niet alleen zei om zichzelf en Daan te beschermen.

‘Luister, het spijt mij echt.’

Ik hoefde zijn excuses niet. ‘Ik hoef jouw excuses niet.’

‘Nee dat begrijp ik.’

Drie weken gingen voorbij en Samuel kwam telkens samen met Daan. Daan stopte niet, en Samuel deed niets. Ondertussen begon ik wel meer te voelen voor Samuel. Hij was grappig, lief, en zorgde ervoor dat Daan zich enigszins in hield. En toch weigerde ik gevoelens voor hem te krijgen, wat opzich ook niet raar is lijkt mij. Samuel kwam ook steeds vaker overdag langs, en een keer haalde hij mij van school op. ‘Ik vind je leuk’, zei hij op een dag tegen mij, waarop ik hem in zijn gezicht sloeg. Nee, een verkrachter en de verkrachtte kunnen geen relatie krijgen.

‘Daan het kan best een keer niet’, zei Samuel tegen hem toen hij bezig was mijn broek naar beneden te trekken.

‘Bemoei je er niet mee, of doe het zelf.’

‘Dat is goed, als jij oprot doe ik het.’

Daan vertrok in de veronderstelling dat Samuel mij zou misbruiken, wat hij niet deed.

‘Dankje’, zei ik en keek hem dankbaar aan.

‘Ik zei toch dat ik je kan helpen.’