Verstijfd lag ik tegen zijn borst aan. Zíjn borst. De rook van zijn sigaret sloop mijn neus binnen, maar ik durfde mijn hoofd niet weg te draaien. Ik weet zeker dat mijn ogen toen zo groot waren als schoteltjes. Nee, als schotels. Zo erg was het toch niet? Hoorde ik hem zeggen. Hij keek mij onderzoekend aan. Snel liet ik hem een kleine glimlach zien. Mag ik nu mijn kleren aan? Dat was wat ik zei. Wat ik piepte. Hij schudde zijn hoofd. Ik was mooi zo.
Hij verkrachtte mij. Hij was ziek in zijn hoofd. Waarschijnlijk dacht hij dat ik het fijn zou vinden, omdat ik me niet durfde te verzetten. Ik weet al niet meer hoe het zo mis is gegaan. Ik leerde hem kennen…ik weet het niet eens maar. Ik weet wel dat het die avond de eerste keer was. Wilde ik het toen? Nee. Maar ik dacht dat dat hoorde. Want iedereen deed het met vreemden. Helaas bleef het niet bij die ene keer.
Inmiddels ben ik 18 jaar. Hier lig ik dan. Met hém.
This is the rhythm of the night, the night. This is the rhythm of my life, my life...
JE LEEST
Sarah
General Fiction(Let op! Dit verhaal heb ik geschreven toen ik net begonnen was met schrijven, dus het is verre van perfect. Wil je echt een boost krijgen van hoe ik schrijf, raad ik je aan mijn nieuwere verhalen te lezen. :) Ik wil wel dit deel ooit eens gaan hers...
