Tangled under the Stars (AS#2) [completed]

1

"Why did you do that, Euna Jane!"

Hindi ko pinansin ang galit na sigaw ni Mommy pagkapasok namin sa hotel room. Agad nila akong sinundan sa pagtakbo ko kanina.

I can't believe her! Ni hindi niya hiningi ang permiso ko kung gusto ko bang maikasal sa taong hindi ko naman kilala!

"Euna Jane!" lalong tumaas ang boses ni Mommy na ikinalingon ko na sa kaniya. She's raging with anger and disappoinment. Sa unang beses, sinabayan ko ang kaniyang galit. Hindi ko susundin ang gusto nila!

"Mommy, why?! Ayoko!" Sigaw ko na rin. Kumunot ang kaniyang noo at mabibigat na ang mga hakbang palapit sa akin.

"Listen to me first, Euna! I'm doing this for your own good!" aniya.

I look at her with so much mockery. I can't believe her! For my own good?!

"For my own good, Mommy?! Ni hindi niyo nga po tinanong sa akin kung okay lang sa akin, 'di ba?!" Uminit muli ang mata ko at pakiramdam ko ay sobrang gulo na ng mukha ko dahil sa nabasang make up.

For years, lagi kong sinusunod ang gusto niya. Lahat ay sinusunod ko dahil ayokong madisappoint sila. Pero ngayon, hindi ko na kaya! Marami pa akong iniisip at kailangang gawin tapos dadagdag pa ang pagpapakasal niya sa akin! I'm still young and studying! I don't need a man in my life, or worse, a husband!

"I know you already have an idea about this! You are not dumb to not know—"

Lalong nangibabaw ang pagkainsulto sa akin. It's like they're just playing with their daughter!

"Yes, Mommy! Alam ko pong may mga ganitong pangyayari lalo na sa mga business tycoons pero hindi ko po inasahang magagawa niyo 'to! Daddy is against this, right!? Kaya bakit niyo ako nilalagay sa ganitong sitwasyon?" Nanghihina ko nang sabi at nilingon si Daddy para humingi ng tulong.

Dad only sighed sadly at me. Nag-iwas siya ng tingin. My lips parted in shock. I could feel how my heart stopped beating and ached for that reason.

My dad didn't say a word.

"Pero pumayag na ang Daddy mo dahil alam niyang mapupunta ka sa mabuting kamay! Crane is—" 

Umiling-iling ako.

Crane is his name. Even the name itself terrified me.

"Daddy..." tawag ko kay Daddy at nanghihinang  yumakap. Nagmamakaawa akong tumingin sa kaniyang mata para pigilan ang binabalak ni Mommy.

He only sighed and held my face gently.

"It's for your own good... Anak" paos niyang sabi.

Unti-unti naman akong kumalas sa kaniya at nabibitawan ang kumpyansang makakatakas ako sa sitwasyong ito. I felt... hopeless but I kept my composure to still try my best. 

Magmamakaawa ako! I may look like a mess right now but if making myself look more pitiful, I will just make them stop with what they want!

Hindi kailanman ginusto ni Daddy ang ganito! Lalo na kapag envolved kaming mga anak niya, kaya kampante akong hindi mangyayari sa akin ito dahil alam kong hindi papayag si Daddy! I know he loves Mommy so much but I hope he knows how to stop tolerating her! 

She does the worst! My mom can do the worst!

"Mom... Dad... please..." halos lumuhod na ako sa sobrang gustong patigilin sila. 

Dad only look at me with sadness. Na para bang wala na siyang magagawa sa desisyon ni Mommy.

"Mommy..." nanginginig ang boses kong bumaling kay Mommy na sa likod ng disappointment ay sumisilip ang kaniyang pagkaawa sa akin. "I'm still studying, Mom. I don't want to get married yet" I continued to convince her.