~Numara Komşum~\Texting

~18~

Gözlerimi araladığımda yanımda kimse yoktu ve ben gözlerimi kapattığım yerde oturuyordum. Güneş doğmaya çalışıyordu ama onu bişeyler tutuyor gibiydi. Sanki birini bekliyordu. Onu alıp götürmesini. Üstümde benim iki katım bi mont vardı ama benim değildi.

Ayağa kalktım ve montu duvarın kenarına koydum. Uçuruma doğru ilerledim. Sanki ölüm bi adım uzağımızda. Ne kadar garip bir şey. Arkamdan biri bana sarıldı.

"Gece! " dedi Aras. Aras ne alaka ya? Hızlıca ondan ayrılıp karşısına geçtim.

"N-ne işin var bu-burda" dedim bağırmaya çalışarak. Ama sesim istediğim kadar yüksek çıkmamıştı.

"Biz... biz seni çok merak ettik Gece" dedi arkasından Toprak. O tarafa baktığımda Aras, Toprak, Doğukan, Doruk, Deniz abla ve Melis vardı.

"O söyledi dimi size benim burda olduğumu! O söyledi dimi? Ben de güvenip çağırıyorum" dedim ve ellerimle yüzümü kapattım. Sakinleşmeye çalıştım. Neden böyle oluyordu ki. Duygularım neden birbirine giriyordu.

"Gece abla biz seni ço-" diyemeden Doruğun sözünü kesti Melis.

"Gece abla sabahtan beri seni arıyoruz" dedi. Omuz silkdim.

"Aras, Doğukan, Doruk, Melis siz bi eve gidin biz biraz Geceyle ve Deniz ablayla oturalım kız kıza" dedi Toprak sıkıldığımı anlamış gibi. Hepsi söylene söylene gittiler. Deniz abla Toprak ve ben yalnız kaldığımızda bana doğru geldi ve ellerimi tuttu.

"Kaya sana ne söyledi bilmiyorum. Doğukan ve Aras da söylemiyor ama eğer o çocuk seni üzerse sana yeminim olsun o çocuğu buna pişman ederim" dedi ben dizlerimin üstünde yere oturdum. O da benimle birlikte oturdu.

"Toprak anonim üzülecek" dedim

"Neye üzülecek kuşum" dedi

"Kayayı seversem anonim üzülecek Toprak ben onları üzmek istemiyorum" dediğimde ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. Toprak bana sarıldığında ağlamam şiddetlenmişti.

Daha önce hiç bu kadar kararsız kalmamıştım. Daha önce hiç bu kadar birini üzmekten korkmamıştım.

Sakinleşmeye çalıştım. Toprak bana çikilatalı süt almaya gideceğini söyleyip gitmişti. Onu beklerken önündeki taşlarla oynuyordum.

"Özür dilerim" diye fısıldadı arkamdan gelen Kaya. Onu görünce ayağa kalktım.

"Dileme" dedim sessizce

"Gece bak üzüleceğini bilseydim söylemezdim. Neden üzüldüğünü söylersen beni üzmüş olmazsın" dedi. Bi süre sadece birbirimize baktık.

"Kaya ben... Kararsız kaldım sadece" dedim.

"Neden karasız kaldın. Gece lütfen söyle çözerim o sorunu" dedi. Söylesem üzülür müydü? Belki de yardım ederdi.

"Sana bahsettiğim anonimi üzmekten korkuyorum Kaya. Ben özür dilerim" dedim. Dediklerimi algılayamamış gibi baktı. Sonra kahkaha attı.

"Gece sütleri aldım" dedi Toprak ve yanıma geldi.

"Siz oturun ben gidiyorum kızlar. Görüşürüz" dedi Kaya ve gitti. Arkasından bakakaldım. Toprağa her şeyi anlattım. Sonra eve gittik ve odama girip kapıyı kilitledim. Yatağıma girdim ve öylece düşündüm. Saat daha 05.04'tü ama benim gözlerim çok yorulmuştu.

Kaya'nın anlatımıyla...

Hızlıca kendi kendime gülerek eve geldim. Gece'nin dedikleri sinirlerimi bozmuştu ve gülmeme sebep olmuştu. Yatağıma oturup bilgisayarimi açtım. Her zamanki gibi Gecenin fotoğrafları karşıladı beni. Tekrardan gülümseyip fotoğraflarını inceledim. Çok güzeldi.