~Numara Komşum~\Texting

~5~

Öğle arasına girmemize 5 dakika kalmıştı ve ben çok heyecanlıydım. Açıkçası biraz da korkuyordum. Ya aniden kendini gösterirse ya da konuşursa benimle. Muhtemelen yine saçmalardım. Heycanlandigimda sürekli farklı bahanelerle olay yerinden uzaklasirdim. Peki şimdi yine aynısı olursa ne bahane bulabilirdim ki ordan uzaklaşmak için. Acaba aras da yanımızda olacak mıydı? Kimdi bu çocuk?

"Loo nereye daldın hadi kalk"
Arasın sesiyle düşüncelerimden uyandığımda ders bitmişti ve hoca 2 dakika sonra çıkarmış olmalı ki aras yanıma şimdi geliyordu.

"Hı" dedim cidden bu ses çıkmıştı kdshhdkbd.

"Ne HI kalk hadi gidiyoz"

"Ee şey Aras... Ben sana bi-"

"Hayır geliyorsun kurtuluşun yok"

"Yok onu demicem. Başka bisey dicem"

"De dinliyom. Hemen söyle"

"Sen de yanımızda olacak misin?"

"Töbe töbe ayıp olur olmam ben sizin yanımızda "

Koluna vurmuştum sert bi şekile. Ne var der gibi baktı ama benim onu kastedmedigimi biliyodu salah.

"Gerizekali onu mu diyorum?"

"Neyi diyon gülüm benim aklıma başka bisey gelmedi"

"Salak fesat"

Ona gözlerimi devirip önden önden yürümeye başladığımda arkamdan kahkaha attı.

"Noldu? Ne var niye gülüyon?"

"Şaka yaptım sen de hemen kızıyon" dedi ve bir adımda yanımda bitti.

"Ya bak ciddi bisey soruyom söyle işte yanımızda olacak misin, olmiyacak mısın?"

"Ka-... Şey senin anonim isterse olurum istemezse olmam"

"İyi peki sen yine de gitme yanımızda ol"

"Salak yiyecek mi çocuk seni"

"Mert abime de söylesene bunları"

"Neğh olmaz tamam yanınızda olurum"

"Adam ol"

"Mert abinin güveni niye kırılsın ki ya"

"Bi sana güveniyo diye yine havalara giriyoruz bakıyorum"

"Tabi kızım ne kadar güzel bisey. Abin olmuşum haberim yok. Gerçi Mert abi beni ezer geçer ama neyysshe"

Küçük bi kahkaha attım ve aşağı inmeye başladık.
Mert abi teyzemin oğluydu ve bizim mahallede oturuyordu. Mahalle abisi gibi bisey Jdbdjdb. Bütün mahalleyi sahiplenirdi ve çok severdim onu. Öz abim gibiydi en çok beni korurdu. Beni okula gönderirken Arasa emanet ediyormuş djnddj.

Hızlıca aşağı indiğimizde bahçede de 3-5 kişi vardı. Çoğu ya kantine ya da okul dışındaki marketlere gitmişti. Merdivenlerden indik ve birlikte arka bahçeye doğru yürümeye başladık.

Her adımımda heyecanım artarken nefes alış verişim de artıyordu. Korkuma da engel olamıyordum.

"Çok korkmana gerek yok yanınızda olmamı istemezse ben gizli izlerim sizi yanlış bi hareketi olursa dağıtırız Allah'ın verdiğiyle"

"Off Aras niye bu kadar korkuyorum ben heyecandan elim ayağım titriyo"

"Şey ya çok heyecanlanırsan bulursun senin bahanelerden" dedi ve kıkırdadı.

"Aynen ya. Sen nerde bekliycen"

"Burda" eliyle önümüzdeki bankı gösterdi. Tamam anlamında kafamı salladım. 2 adim daha yürüdükten sonra arka bahçeye döndüm. Sadece bir kişi vardı ve bu oydu galiba.

Bana arkasi dönük bi şekilde çimlerin üzerindeki banklardan birinde oturuyordu. Üstünde koyu yeşil bi swit ve siyah bi kot ceket vardı. Altında siyah bi eşofman vardı.

1 adım arkasında durdum hemen önümdeydi. Geldiğimi duymamıştı. Muhtemelen kulaklık vardı ve şarkı açmıştı. Biraz şarkıyı duymaya çalıştığımda Tuğkan'ın Aylar Olmuş şarkısı çalıyordu. Tuğkan şarkılarının bende ayrı bi yeri vardı ve açıkçası onun Tuğkan dinlemesi hoşuma gitmişti.

Biraz durup şarkıyı dinledim. 2 dakika sonra kıpırdanmaya başladığında cidden çok korkmuştum. Hemen bankın arkasına doğru eğildim. Bildiğin yayılmış oturuyordum yerde. Cidden kalkıp yanına oturamayacaktım. O kadar cesaretim yoktu ve onu bu konuda çok zorlamıştım.
Kalkıp yanına oturduğumda bu düşüncelerimin bi anlamı kalmamıştı.
Yüzüne bakmadan yanına oturduğumda şaşırmış bi şekilde Bana baktığına emindim.

"Sana bakmayacağım merak etme anonimcim"

Hafif bi gülme sesi duyduğumda Ben de gülümsedim. Elimi tuttu avucunun içine aldı ve elime kulaklığın biri verdi. O an bütün vücudumun buz kesildigine yemin edebilirim.

Ben şaşırmış bi şekilde elime bakarken ona bakmamak için kendimi zor tutuyordum. O sırada telefonunu çıkardı ve mesaj atmaya başladı. Bana atıyordu.

*****1208: Kulaklığın neyine şaşırdın? Taksana.

Ben hemen dediğini yapip kulaklığı taktım yine tuğkan'ın aylar olmuş şarkısını açtı.

Hani kızardın ya bana uyumadığım için
Yazarken bunları hatırlamaktan bıktım diyodu şarkıda

Meraklanma artık rahat olsun için
Sen gideli aylar olmuş, ben birkaç günü uyanıktım
Sen gideli aylar olmuş, ben birkaç günü uyanıktım dediğini duydum şarkının gözlerim dayanamıyordu. Kapanmaya zorluyorlardı. Yavaş yavaş gözlerim kapanırken en son gördüğüm gökyüzü ve çimenlerdi.

☆☆☆

Gözlerini açtığımda yanımda bankta aras oturuyordu.

"Ooo günaydınlar Gece hanım. Kaçırmışsın çocuğu" dedi sırıtarak.

"Hı"
"Niye uyur ki bir insan"
"Ne?"

"Ne ne Gece. Çocuğun yanında uyumayı nasıl becerdin" dedi ve gülmeye başladı.

"Ne? Ne çocuğu ya? Ne uyuması. Neyden bahsediyosun"

"Gece hani anonim seni yanına çağırmıştı ya"

Herşey bir bir aklıma gelirken yerin dibine giriyordum. Cocuk bana sarılmaya gelmiş oturmaya gelmiş ben de uyumuşum. KDJDND görsem inanmam ama doğruydu.

"Off ya hayır ya offf"

"Hatirladi batıyo yerin dibine şu an"

"Ay ben Naptım aras ya oofff"

"Merak etme o çok mutlu oldu"

"Ciddi misin?"
"Evet"

Gülümsediğimde o da gülümsedi ve bana sarıldı. Öğleden sonraki dersler de bittiğinde arasla kafe kafe dolaşmıştım ve cidden çok yorulmuştum. Hemen yatağıma girdim ve bugünkü olanları düşündüm ve yüzümde bi gülümseme farkettim mal mal tavana gülüyordum. Biraz daha öyle durduktan sonra uyudum.

Oylamayı unutmayınız...