Yours Truly, Amari [Completed]

Chapter Seven

CHAPTER SEVEN

NANDITO kami ngayon ni Amari sa bahay ko— na ginawa pala n'yang pugad niya nang mawala ako ng isang buwan.

"Bakit may ferrero rocher ka rito, babae?" Kunot-noong tanong niya nang makalkal sa maleta ko ang isang box ng chocolate.

"Ah! Galing kay Romano, binigyan naman niya kami lahat. RK naman 'yon eh." Kwento ko habang inaayos ang mga damit ko sa cabinet.

Nasabi ko na ba sainyo na nasa kwarto ko kami? Kung hindi pa, ayan nasabi ko na. Hehe. He was on my bed and raiding my things na na-left out nang ayusin ko ang mga damit ko at binabalik na sa closet.

"Aysus. Tapos sa'yo lang binigay n'yan eh." He said at parang nahihimigan ng inis ang boses niya. "'Di ba hindi mo gusto sweets? Akin nalang." He continued na parang may binabalak at noong nilingon ko siya at nanliliit ang mga matang tinitignan niya ang box ng chocolate.

"Anong hindi? Gusto ko kaya ng sweets. 'Tsaka favorite ko 'yan 'no, 'wag ka. Bigyan nalang kita." I scoffed before turning back at organizing my clothes.

"Hindi naman masarap 'to eh." He complained and even snorted.

"Oh eh bakit gusto mong angkinin? Sarap kaya n'yan." I argued.

There was a moment of silence but I just let it be and continue where I halted. Eventually, nagtakha na ako sa katahimikan, until, I heard munching at pag-crumpled ng mga wraps.

Nanlaki ang mga mata ko at mabilis na lumingon at halos himatayin ako nang makitang may mga trails ng chocolate sa gilid ng labi ni Amari at bigla s'yang nagmukhang bunny dahil mukhang pinuno niya ang bibig niya— and when I looked at the box

"GAGO KA AMARI!" I exclaimed at binato lahat sakan'ya ang mga natirang damit na nasa may braso ko.

He laughed but it was muffled because his mouth is full habang nginunguya pa ang chocolates na nilamon niya at pinakita pa sa akin ang laman ng box— na wala ng chocolates.

Susugurin ko na sana siya ng mabilis s'yang nakalabas ng kwarto. Bwiset! Kahit isang sabunot lang sa anak niyo Moon goddess, oh. Wengya 'yan.

Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko. I move back and forth— but no, nawawalan talaga ako pasensya sa lala—babaeng 'yon! Ang pasensya ko talaga kapag kasama ko na s'ya nawawala ng parang bula.

I immediately run out of the room at naabutan ko s'yang umiinom ng tubig at basa ang mukha na parang hinilamusan niya. When he finally saw me while I am glaring at him; he smirked at me before he put the glass of water on the dining table. "Hello, babae. 'Wag ka naman gan'yan makatingin, tinira naman kita ng isa, oh." He stated before showing me an already unwrapped ferrero rocher kaya napanguso ako.

"Nakakainis ka talaga, alam mo 'yon?" I said while pouting as my raging nerves subsided.

"I know right." Proud pa n'yang sabi at tumawa. "Oh sa'yo na, pero wait." He smirked before he stick out his tounge and licks the whole surface of the chocolate like owning it.

I gasped at sinamaan siya ng tingin but I still retain my calming mechanism dahil baka mailibing ko pa s'ya ng buhay. Favorite ko 'yon eh! Matutuwa na sana ako na nagtira siya kahit isa, pero tignan mo naman!

After he did it; inabot niya sa akin iyon with a triumph smile on his face. Napakamot ako ng sintido dahil pinapakalma ko pa rin ang sarili ko— then, I have contrive something. Huh, akala mo ah.