Duke Please Stop Because It Hurts | Dük, Lütfen Dur Çünkü Acıtıyor [NOVEL ÇEVİRİ

9. BÖLÜM

"İçeri gel." (Sayım)

Kapıyı çaldı ve içeriden buzlu bir ses duydu. Molitia omuzlarının farkında olmadan küçüldüğünü hissetti. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım, babam zorba bir adamdı.

Bir keresinde bir şekilde ondan dikkat çekmeye çalıştı. Ancak, Kont'un yüzündeki ifadenin, Kont'un ağabeyinin yüzünün belirgin bir şekilde farklı olduğunu gördüğü zamana kıyasla onun yüzünü gördüğünde değiştiğini fark ettikten sonra, Molitia denemeyi bıraktı.

Kapıyı açtığı zaman, asil Kont'un ifadesi biraz bozulmuştu.

"Yarın evlenecek biri için o kadar iyi görünmüyorsun." (Sayım)

Dilin amansız tıklaması kulaklarını rahatsız etti. Düğün töreninin sona ermesinden endişe duysa da Molitia sessiz kaldı

"Neyse ki Dük çok hoşgörülü, bu yüzden programla ilgili bir sorun olmayacağını bilmelisin." (Sayım)

Hasta olduğumun farkında mısın? (Molitia)

"Ziyafet sona erdiğinde, bir adam tarafından ziyafetten uzaklaştırıldığına dair söylentiler orman yangını gibi etrafa yayıldı. Bu söylentiyi duyduğumda ne kadar endişelendiğimi biliyor muydun? Bu söylentileri duyduğunda Dük'ün düğünü iptal edeceğini düşünmüştüm! Dük'ün bu şekilde buluştuğunu unutmayın çünkü bu düğüne aksamadan devam etmek istiyor. " (Sayım)

Dük, hasta olmasına rağmen Kont'un evine doğru hiçbir adım atmamıştı, bu yüzden Dük'ün karakteri hakkında belirsiz bir fikri vardı.

Dük muhtemelen programına nişanlısından daha çok değer veren biriydi. Tıpkı Kont Clemence gibiydi. Molitia geleceğinin belirdiğini gördü.

Molitia'nın kaçmak gibi düşünceleri vardı ama cam kadar zayıftı. Kaçmayı başarsa bile, kaçabileceği hiçbir yer yoktu. İlk başta Kont'un yeteneği olmasaydı, erken yaşta şiddetli bir şekilde ölmüş olabilirdi.

"O terk etmek için mükemmel bir çocuk." (Sayım)

Kont'un bir alışkanlık gibi söylediği cümleyi hatırladığında çok rahatsız oldu. Trajik bir şekilde Molitia, sözlerini reddetmenin bir yolunu asla düşünmedi.

Salonda oturdu. Her zaman basit durumlar için önceden hazırlanmış hafif içecekler vardı. Molitia ılık çayı aldı ve ağzına götürdü. Soluk yanakları, çayın sıcaklığından hafifçe pembeleşti.

Aniden, misafir odasının kapısı çalındı. Molitia aniden kapının çalındığını duyunca kaskatı kesildi.

"Kontes, Duke Linerio geldi." (Hizmetçi)

"Onu buraya yönlendirin." (Sayım)

"Evet." (Hizmetçi)

Kapının dışındaki ayak sesleri kaybolurken kolu titredi. Çalkalayan çay fincanı görünce Kont'un dilini tıkladı.

"Hata yapma. Bu evliliği kaçırırsanız, sizinle evlenmeye istekli başka birini bulmak zor olacaktır. " (Sayım)

"...Evet efendim." (Molitia)

"Çocuk sahibi olamayacağınız için, sizi karısı olarak kabul etmeye istekli başka birinin olacağından çok şüpheliyim." (Sayım)

Kont'un sözleri üzerine Molitia'nın kafası acı bir şekilde düştü. Çok zayıftı, bu yüzden çocuk sahibi olmak onun için çok tehlikeliydi.

Molitia'nın varlığı, sözlerini duyunca solmaya başladı. O hiçbir şeyi doğru yapamayan ve ailesine yardım etmek için hiçbir şey yapamayan bir çocuktu. Yararsızlık hissi, ruh halini dipsiz bir çukura sürükledi.

"Miktar." (Duke Linerio)

Molitia öncekinden farklı bir ses duydu.

Ben Linerio Düküyüm. (Duke Linerio)

"İçeri gel." (Sayım)

Kont'un kızgın ifadesi, Dük'ü şahsen selamlamak için koltuğundan fırlarken hızla nazik ve iyiliksever bir ifadeye dönüştü.

Nihayet dedikodulu katil ve gelecekteki kocasıyla tanışma zamanı gelmişti. Molitia kuru boğazını nemlendirmek için aceleyle çayı içerken dudaklarını kıvırdı.

"Ah ...?" (Molitia)

Bu kadar misafirperver olacağını bilmiyordum. Bu bir onur. " (Duke Linerio)

"Bununla ne demek istiyorsun? Kızımla evlendiğinde çok daha yakın olacağız. Sonuçta, yakında damadım olacaksın "(Sayım)

Molitia, önünde beliren adamı görünce ağzını boş boş açtı. Delirmemiş olsaydı, Kont'u karşılayan kişi geceyi birlikte geçirdiği adamdı.

'Neden?' (Molitia)