DEMİR ASLAN
Karşımda oturan ve eğlenir bir şekilde bana bakan Arda ile sinirlerim bozuluyordu. Elimdeki kağıtları masaya sert bir şekilde bırakıp ayağa kalktım. Halimi anlamış olacak ki oturuşunu ve yüzünü hemen düzeltti.
" Ne yaptın da ben yokken şirketi batırmadın merak ediyorum? "
" Bir şey yapmadım. Biraz bana güvensen sorun yok. Özür dilerim hasta ziyaretine gelemedim. Ama iyi görünüyorsun."
" Kalsın hasta ziyaretin. Sana ölsem de güvenmem Arda. Eminim 2 saat iş yaptın diye bütün geceyi barda geçirdiğine eminim."
" Hayır, yanıldın. Bu kardeşin burada işini bitirdikten sonra Aylin Aslan sözleri ile baş başa kaldı."
" Tamam. Bir daha sana bırakmam bu ilk ve sondu."
" Bende onu diyeceğim, bende bu şirketin çalışıyorum. Neden bir yerim ve odam yok? "
" Eğlenecek başka bir şey bul."
" Ya Demir bir kere güvensen, hem annem başımın etini yiyor. İzin verde çalışayım. Yemin ederim hiçbir sorun olmayacak. Sözünden çıkmam. Lütfen."
" Arda bak bu şirket benim için önemli, eğer-"
" Abi bence yeteri kadar yalvardım. Bu şirketin diğer varisi benim unutma. O yüzden çalışmak zorundayım."
" Bir daha sözümü kesme. Şirketin sahibi benim ve babam sayesinde bu mertebeye ulaştın. Bana burada hava yapma." yerime oturup konuşmasını dinledim.
" Tamam. Bende kara masaya girerim. Hem orası daha insanlara açık."
" Karşımda boş konuşma defol git."
" Ha aklıma gelmişken dün senin eve polis gelmiş, ne oldu?"
" Sanane."
" Üff evlenirsen varya çekilmezsin. Ne bu ya "sanane, olmaz, git" eşinin işi zor."
" Arda, kes sesini."
" Tamam, bey" masamda duran kalemi ona atacağım sırada içeriye gelen asistanım Cemre ile geri yerine bıraktım.
" Demir Bey bugün hastane projesi için Ceyda Gece geldi. Sizi bekliyorlar."
" Tamam geliyorum." Cemre'nin odadan çıkınca bende toparlanıp ayaklandım. Arda da benimle birlikre kalkıp, elini omzuma koyup konuştu.
" Evet gidebiliriz Demir Bey. İlk işim hastane projesiymiş. Güzel." kolunu omzumdan ittim. Odadan çıkıp, toplantı odasına gittim. Arda da arkamdan gelirken, ona dönmeden konuştum.
" Aşağıya in Aylin'in yanına,yürü. " önüme geçip beni durdu.
" Hani izin vermiştin."
" İzin vermedim."
" Demir söz verdim. İzin ver artık, şans versen. Abi - kardeş olarak değil, iki iş insanı olarak. Hem izin verirsen elimden geleni yaparım. Geçen olduğu gibi işlerin başında olurum. Yardımcı olurum." dedikleriyle gerçekten izin versem mi? diye düşündüm. Bundan sonra gerçekten herşey daha karışık olacaktı. Hem o doktor ile, hemde Adem ile uğraşmak. Bunların hepsi kolaydı ama Derin kolay gelmiyordu. Son görüşmemizden sonra değişik bir şey oluyordu içimde. Nefret mi? Hayır. Daha farklı bir şey.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CANHIRAŞ GÖZLER
Romance" Neden çağırdın beni buraya. " onu ilk gördüğüm yere gelmemi istemişti. Tedirginliğimi bir yana bırakıp soğuk bir sesle konuştum. " Gelmeni beklemiyordum ama geldin." birbirimizden çok uzakta duruyorduk. Bu benim için iyi birşeydi sadece benim için...
