19: ilk adımlar

304 61 7
                                    


O günden sonra, evde büyük değişiklikler yapılmıştı. İlk iş korkunç kovboy tablosundan kurtulmak ve yerine Rosie'nin birinci yaş gününde vaftiz ebeveynleriyle Chan tarafından çekilen fotoğrafını asmak olmuştu. Böylesinin daha iyi olduğuna ikisi de emindi. Sonraki büyük değişiklik Changbin'in motosiklet kullanmayı bırakmasıydı. Garajdaki motorun üzerini bir çarşafla örterken ikinci bir kez düşünmemişti bile.

Aylar ve hatta mevsimler değişmiş, Rosie yeni ebeveynlerine gittikçe alışmaya başlamıştı. Hatta Felix'in mamalarına bile. Büyük çalışmaları sonucunda küçük kızın seveceği bir mama yapmayı başardığında bunu Changbin'in kucağına atlayarak kutlamıştı. Yemeklerini beğenmeyen tek kişinin Rosie olduğunu ve bu yüzden bunun artık kişisel bir mesele olduğunu öne sürdüğünden kimse bozuntuya vermemiş, sevinçlerini yaşamışlardı.

Yaz mevsimi geldiğinde bir buçuk yaşını dolduran Rosie ile özel olarak ilgilenmeye başlamıştı Felix. Çünkü küçük kız Felix'in araştırdığı bütün kitaplara göre çoktan yürümeye ve konuşmaya başlamalıydı. Changbin onu bir yere gitmesi gerektiği zaman gider diyerek teselli etse de endişelenmeden edemiyordu. Bu konuyu Changbin ile konuşmama kararı almasını sağlayansa yine Changbin'di. Ona tüm o kitaplarda yaşı geçmeden evlenmesi gerektiğinin de yazdığını ama hâlinin ortada oldığunu söylemişti.

Changbin her zamanki Changbin'di işte.

Bu aralar takvimleri yoğunlaşmaya başladıkça arada Felix de Rosie'yi işe götürmeye başlamıştı. Jisung Rosie ile her ne kadar iyi anlaşsa da küçük kız her seferinde haylazlığın bir yolunu bulduğu için mutfakta onunla vakit geçirmek fazlasıyla zor oluyordu. Bu yüzden Felix dükkânı büyütme işleriyle ilgilenirken Rosie ile vakit geçirmek bir ömür gibi geliyordu ona. Çocukların onu sevdiği gibi o da çocukları severdi fakat işi buna pek de elverişli değildi işte.

Şimdi ise her hafta sonu yaptıkları gibi Felix köpük banyosu için küvette uzanmış dinleniyor, Changbin de Rosie'nin küçük koltuğunda bedeninin yarısı dışarıda kalacak şekilde kıvrılıyordu. Rosie ile çizgi film saatindeydiler.

"Vay canına, bu bölüm gerçekten iyiydi."

Rosie etrafında oyuncaklar dolu bir şekilde oturmuş hem onu dinliyor hem de televizyonu takip ediyordu.

"Ming-Ming'in sevdiğim yanı, bir oyunu kaybetsen bile, takım çalışması hakkında iyi bir şeyler öğreniyorsun. Nasıl oluyor bilmiyorum. Sen ne düşünüyorsun-"

Changbin karşısında kendi dengi biri varmış gibi ciddi cümleler kurarken televizyondan çektiği gözleri kendi kendine ayağa kalkmış Rosie'yi bulmuştu ve bu resmen yerinden fırlamasını sağlamıştı.

"Felix!" Bağırışının ardından Rosie'yi korkutmamak için kollarını ona uzatmıştı. "Öyle kal, lütfen öyle kal."

"Felix, Felix, Felix! Ayağa kalktı, yürümek üzere!"

Üst kattaki küvette uzanmaya devam eden Felix duyduğu bağırışla yerinden sıçramış ve ne yapacağını bilemez bir şekilde etrafına bakmıştı. "Ne? Şimdi yürüyemez! Şimdi olmaz!"

Yerinden kalkıp hızla kenara bıraktığı bornozu üstüne geçirdiğinde kayıp düşmemek için ekstra dikkatli davranıyordu banyodan koşarak çıkarken.

Bu sırada iki adım kadar ilerleyen Rosie Changbin'in yanına geldiğinde tekrar bağırmak zorunda kalmıştı Changbin. "Yürüyor Felix! Acele et!"

"Durdur onu! Geliyorum!"

"Nasıl durdurabilirim ki?!"

"Yap bir şeyler!"

Hızla merdivenleri inerken bornozunun kuşağını bağlıyordu Felix. Changbin ise etrafına bakıp ne yapacağını düşünürken Rosie'ye yaklaşıp hafifçe itmişti onu. Küçük kız yere düştüğünde oturduğu yerde ağlamaya başlamıştı bile.

"Changbin, ne yaptın?"

Felix salona vardığında yerde ağlayan Rosie ve ondan özür dileyen Changbin'i görmeyi beklemiyordu. Yanlarına gidip ona kollarını uzatan Rosie'yi kucağına aldığında duyabileceği en saçma açıklamayı yapmıştı Changbin.

"Onu durdurmamı söylemiştin, ben de biraz ittim."

"Sana onu durdur dedim, Changbin. Travmaya sok demedim. Şimdi hiç yürümeyecek!"

"Hey, bu benim hatam değil!"

Felix kucağına aldığı kızla birlikte salondan ayrılırken Changbin'i dinlemeyip gözleri ıslanmış kızla konuşmaya başlamıştı.

"Kaka adam sana bir şey mi yaptı bebeğim?"

"Bu senin hatan!"

Changbin'in son bağırışını sadece kendisi duymuştu ama bu yakınışına gerek kalmadığını ertesi sabah tekrar yürümeye başlayan Rosie ile anlamıştı. Hatta sonraki günler bile, durmadan yürümüş, kısa bir sürede koşmaya dahi alışmıştı. Changbin ve Felix onun peşinden koşmaktan yorulduğunda merdiven önlerine çocuk parmaklığı takmakta bulmuştu çareyi. Rosie şimdi terör estirmek için çok müsaitti.

11.31

somehow│changlixHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin