KILIÇHAN ( HÜKÜMDAR SERİSİ 3)

▪︎1▪︎

Ve serimizin 3. Kitabı ile karşınızdayım.

Umarım beklediğinize değer 👀

İyi okumalar dilerim.

▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎

AYŞİN AKSAY

Küçüklüğümden beri hastahane kokusundan hep nefret ederdim. Ne zaman o koca beyaz binaya adım atsam mutlaka canımdan birini kaybediyordum.

Bu benim için hep böyle olmuştu. İlk önce dedem sonra Annem şimdi ise karşımda ki ameliyathane de olan babam.

Ailem giderek biraz daha zarar görüyordu. Onları korumak istesem bile düşmanların arkadan hançerlemesi hiç bitmeyecek gibiydi.

Ben Aksay Ailesinin tek çocuğuydum. 22 yaşının getirdiği bir olgunluk üzerim de olsada hala babasının gücüne muhtaç bir kız çocuğuydum.

Göz yaşlarımı hep içime akıtmıştım, üzüntümü , kederimi elimin tersiyle iterek yolumda dik bir şekil de yürümüştüm.

Biz yeraltı âleminde silah ticareti yapan ailelerinden biriydik. Gücümüz çok olsada düşmanlarımız ondan da fazlaydı.

Babam , annemi kaybettikten sonra kendini hem işine hem de bana adayan bir adamdı.

Bir an olsun sevgisini üzerimden eksik etmez bana hep iyi bir baba olarak görevini yere getirmişti.

Annemi 3 sene önce akciğer kanserinden kaybetmiştik. O zamanlar ailemiz için zor bir seneydi.

İki kanadımdan biri kopup gitmiş ve beni uçamayacak hale getirirken şimdi içeri de hayata tutunmaya çalışan diğer bir kanadım, babam vardı.

En yakını adamı diye bildiğimiz asım babamı vurmuştu. Güvendiğim belki de onu aileden saydığım bir insandı.

Babamı uyandığı zaman bunu anlayacaktı. Kurşun yarası değil kardeş gibi gördüğü adamın hançeri onu yıkacaktı.

Sinirle yüzümü sıvazlayarak ayağa kalktığım da beton zemin tüm vücudumu uyuşturmuş gibiydi.

Elimi siyah kot pantolonuma sürerek avuç içlerimi ısıtırken koridor da bizim korumalardan başka hiç kimse yoktu.

Gözüm bileğim de ki kol saatine kayarken babamın 9 saatir ameliyathane de olduğu gerçeği yüzüme bir kez daha çarpmıştı.

Hemşireler sürekli girip çıkmaya devam etse de tek bir bilgi dâhi vermiyorlardı.

Büyük olan bu koridor giderek bana biraz daha dar gelirken üzerim de ki buz mavisi gömleğin manşetlerini dirseğimin altına kadar katladım.

"Efendim bir şey yemediniz çocuklar size yemek getirsin mi?"

"İstemez"mırıldanarak elimi belime koyduğum zaman bir kaç adım ilerimde duran büyük kapı ve üzerin de ki 'AMELİYATHANE'yazısıyla gözlerimi sıkıca kapattım.

Arkamı dönerek koridorda ileri geri yürüyerek kızıla dönük saçlarımı sertçe çekiştirdiğim de kafamın için de saatli bir bomba var gibiydi.

Ne zaman patlayacağını bilmesem de ağrısı giderek daha fazla artıyor gibiydi.

"Şeref Aksay'ın yakınları ?"

Hızla arkamı dönerek bana bakan yeşil gömlekli doktor ile koşar adım yanına gittiğim de gözlerini benden kaçırdı.

"Ben kızıyım babam iyi mi? Durumu ne ?"