AMAN MAHALLE DUYMASIN

1.BÖLÜM

Herkese selammm yeni bir kitap ile karşınızdayımm umarım bu kitabımı beğenirsiniz sizleri seviyorum Bölüm Şarkımız Berkay Altunyay- Rengarenk Acılar (şarkının anlamını bilenler ve No.26 okuyucuları daha iyi bilirler ) o zaman iyi okumalarrr..

Ben Sedef,Sedef İplikçi 20 yaşındayım okumuyorum daha doğrusu okutulmadım bir tane abim var Savaş İplikçi ve annem Ayşe İplikçi Keskin . Annemin soyadının farklı olmasının sebebi hala sözde olan üvey babamdan boşanmanın ucunda olmamaları ve her an boşanmış olmaları idi , abim Savaş kendisi doktor ve işinde çokta başarılı ben mi ben.. zavallı okutulmayan üvey babamdan şiddet gören bir Sedefim. Okutulmamamın tek sebebi ilk defa hayatımda bir erkek arkadaşımın olması hayatımda bana ilk kez bu kadar değer birinin girmesi ile ilk defa bu kadar mutlu olmuştum ama mutluluğumu da elimden almıştı üvey babam ona baba bile demiyorum neden mi ? Annemi ölesiye severken ortada ki tek engel öz babam olması ve onu kaçırtıp tutsak etmesi hala haber yok babamdan baba sevgisinin ne demek olduğunu hiç anlayamadım . Bazı babalar kızları için mutluluk olurken bazıları için acı olurdu ama...ama benim ki hangisi idi işte bunu bilmiyordum. Gel gelelim üvey babam Kemal Keskin'e bana ilk başlarda iyi davranmış ama erkek arkadaşım olduğunu öğrendiğinde dünyayı bana dar etmiş mutlu geçirdiğim bütün günleri fitil fitil burnumdan getirmişti. Ve böylelikle gördüğüm şiddeti başlamıştı.

3 YIL ÖNCE

Erkek arkadaşım Berkay ile okuldan çıkmış son senemiz olduğu için sınava girecektik bu yüzden bunun üzerine konuşuyorduk beraber bir ev tutmanın hayali vs vs . Berkay ile evime yakın ayrılmış ve eve doğru yürümüştüm . Eve gelir gelmez odama yöneldim ve tam üstümü değiştirecekken açılan kapı ile o tarafa dönmüştüm. Gördüğüm yüz ile dona kaldım yanıma yaklaştı ve kolumu sıkıca kavrayıp sıkarak konuştu

"Kim di o beraber geldiğin şerefsiz"

acıyla yüzüne baktım ve konuştum

"Birincisi kimse değil di ve bu seni asla ama asla alakadar etmez Kemal Keskin çünkü sen benim hiç bir şeyim değilsin" demişti beni duvara doğru fırlattı ve üstüme doğru gelerek konuştu

"Nasıl senin hiçbir şeyin değilim lan! babanım ben senin baban o şerefsiz den ayrılacakasın orosbumu olacaksın sen benim başıma küçük kaltak" demiş yüzüme tokadı indirmişti. Bende hırsla ağzımdaki kanlı tükürük ile yüzüne tükürüp konuştum .

"Sen hiç benim babam olmadın sen benim babamı elimden aldın sen benim babamı sorla annemden aldın zorla ama unutma sen artık bizim hayatımızda olmayacaksın adi pislik köpek senden asla ama asla korkum yok asla elinden geleni ardına koyma" demiştim. Ama o bana ona dediğim küfürler yüzünden akşama kadar dövmüştü . Artık odamdan çıktıktan sonra kendimi direkmen banyoya atıp sanki o vurduğu yerler bana dokunduğu yerler suyla beraber gidecek gibi kendimi direkmen suyun altına bıraktım.

ŞİMDİ Kİ ZAMAN

Ama geçmişim izleri hiçbir şekilde geçmemişti hala yaptığı çektirdiği işkencelerin izleri hala duruyordu. Ama ben sırf kendim için ve henüz bulamadığım babam için ayakta kalacaktım şimdi ise abim ben ve annem ile İstanbula yeni bir hayata başlayacaktık İstanbula ama annem ve babamın ve abimin 20 yaşına kadar olduğu eski mahallelerine gidiyorduk önde bizim arabamız arkada da eşyalarımız yavaş yavaş mahallenin olduğu sokağa giriyorduk.

Annemin anlattığı kadarıyla buranın insanı hep sıcakmış,hep bir iyilik, beraberlik ve dotluk varmış. Hatta annemler beni bu gideceğimiz evde öprenmişler buraya küçükken gelmişim öz babamın tahini çıkmadan önce o zamanlar 5 yaşındaymışım şimdi ise 20 dile kolay 15 yıl .