Sarsıcı bir ölüm,
Kayıp bir kişi,
Meçhul bir zarf,
Kaybolan ruhlar...
"Gidiyoruz." dedim o sessizliği bozarak. "Kim benimle?"
O anda tüm bakışları üzerime topladım. Bazıları hayret etti, ciddi olmadığımı düşündüler, bazı bakışlar ciddiliğimi fark et...
"Herşey yolunda demek, yolunda olduğunu anlamına gelmez."
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siyah spor araba iki katlı bir depo benzeri evin önünde durdu. Bakışlarımı yoldan çekip evde gezdirdim. Boyası dökülmüş bu iki katlı binada pencere pek fazla yoktu.
Gelmiştik ve Aras oradaydı.
"Pekâlâ, planı biliyorsunuz. Umarım elinize yüzünüze bulaştırmazsınız." diye sessizliği bozan Ares'e doğru başımı yavaşça çevirip, ona boş gözlerle baktım. Oradan her şeyi eline yüzüne bulaştıran tiplere mi benziyorduk?
"Merak etme, bir sorun çıkmayacak." diyen Lalin'e başımı sallayarak katıldım. O sırada Rüya "Şu gelecek olan ikili nerde?" diye araya girdiğinde, Uras sessizliğini bozup "Bizi bekliyorlar." dedi başıyla arabanın ön camını işaret ederek. Bakışlarımı oraya çevirdiğimde karanlıkta bekleyen siyah araba bizden epey uzaktaydı. Dikkat çekmemek adına uzaktan bizi izliyor olmalıydılar.
"Peki onlara güvenebilecek miyiz?" diye sorduğumda Uras ve Ares arasında geçen kısa bakışmaya şahit olmuştum. Ares aldığı derin nefesi erdikten sonra "Sorun olmayacak." demekle yetindi. Her ne kadar inanmak istemesem de başka çaremiz yoktu.
"Konuştuğumuz gibi, içeriye girip telefon isteyeceksiniz. Biriniz konuşurken diğeri bize arka kapıyı bulup, açacak. O sırada diğeriniz de lavabo kullanması gerektiğini söyleyecek. Yukarı çıkıp hangi odada olduğunu öğrenmemiz gerekiyor." diye planı tekrar hatırlatan Uras'ı can kulağıyla dinliyorduk. Zaman, boşluğun içinde akrebi kovalayan yelkovan gibi ilerlerken bir yandan Uras'ı dinliyor bir yandan da olabilecek diğer tüm ihtimalleri kafamda tartıyordum.
Biz arabadan inmeye hazırlanırken Ares, "Herhangi bir ters durumda hızlı davranıp çıkın oradan." diye uyarıda bulunduğunda Lalin ortamı daha fazla germemek adına başını sallayıp "Tamam." demekle yetindi.
Arabadan indikten sonra yüzüme çarpan soğuk Ankara havası beni üşütmedi değil. Yanımda duran Lalin'in yanına Rüya'da eklenince gitmek için tamamen hazırdık. Rüya'nın bakışları bana kayınca kendimde konuşma zorunluluğu hissettim.
"Pekâlâ, eminim ki Aras bizi görmek için sabırsızlanıyordur."
Lalin'in gülümsediğini hissettiğimde bakışlarım ona döndü. Koyu kahve hareleri binadan ayrılmadan "O yalaka hallerini bile özledim." dediğinde gülümsemeden edemedim. Ben tam konuşmaya başlayacağım sırada Rüya yüzünde peyda olan can sıkıntısıyla "Umarım iyidir." dediğinde karnıma yumruk yemiş gibi hissettim. Ben tüm planlarımı onun sağlıklı olduğu bir evrene göre düzenlemiştim. O iyi olacaktı ve biz onu oradan sapasağlam çıkaracaktık.
