KAYIP RUHLAR

Kayıp Yirmi Sekiz: Öfkenin Başka Yüzü

.

Fleurie ~ Love and War

Billie Eilish ~ Six Feet Under

Yedinci Ev ~ Utanıyorum Halimden

"Eğer bir gün farklı yola ulaşırsak işte o zaman bizim için de dokuz kişinin sonu geldi demekti."

.

Bir ip üzerinde yürüyordum, ellerim ayaklarım kadere bağlıydı. Kader beni ipin üzerinde nereye götürüyorsa oraya savruluyordum. Bazen o ipten düşüyordum ama kader beni çekiştirip ayağa kaldırıyordu. Canım yanıyordu, pes etmek istiyordum ama yaşantım buna izin vermiyordu. Ben pes edemeyecek kadar çaresizdim. Çarelerim vardı, ama onlar bile çaresizlik içinde yüzüyordu. Korkarak ilerliyordum, ya da korktuğumu zannediyordum. Çünkü bu zamana kadar gerçek korku ile üç kez yüzleşmiştim. İliklerime kadar korktuğum üç an vardı. Fakat şu anda korkularımla tekrar yüzleşecek cesarete sahip değildim.

Cesaretim dahi kadere bağlıydı. Sürükleniyordu ama geriye baktığında bana acıyordu. Beni bu hale sen getirdin diyordu bana. Beni en çok sen yaraladın. Oysa cesaretimi kuvvetlendiren ben değil miydim? Önemi yoktu.

"Saçlama istersen Cenan." Diğerlerinin sesini duymak beni rahatlatmıştı diyemedim çünkü şu anda gerçekten ne yaptığımıza dair bir fikrim yoktu.

Araba yolculuğu yapacağımızı düşünüyordum. Fakat yanılmışım.

"Allah belamı versin üzerine kusarım Emir, sus ve elimi tut!" Cenan'ın uçak korkusu vardı ve şu anda sımsıkı bir şekilde Emir'in elini tutuyordu. Gerçekten korkuyor görünüyordu ve bu durum istemsizce komik duruyordu.

Bir uçaktaydık, yanımda Acar ve Ares vardı. Yan tarafta kalan Emir, Cenan, Uras ve bizim arka koltuğumuzda kalan Rüya ile Aras. Gerçekten kafayı mı sıyırıyordum bilmiyordum ama şu anın gerçek olma olasılığı bile traji komikti.

"Bir de bayıl istersen Cenan?" dedi arkadan eğlenen Aras. Başını yana uzatmış onları izliyor ve gülüyordu. Keyfi yerindeydi. Bunun nedeni içeriye paldır küldür girerek bize verdiği haber miydi? Kesinlikle bu olmalıydı çünkü uçak yolculuğunda araba yolculuğu gibi mide bulantısı çekmiyor ve aynı zamanda Cenan sayesinde eğleniyordu.

İkisi içeriye girdikten sonra elindeki telefondan o mükemmel haberi vermişti. Muğla yolu üzerinde büyük bir kaza vardı ve yol neredeyse trafiğe kapalı haldeydi. Başka yollar vardı fakat polislerden yeni kurtulmuş olan biz bu yolu seçmemiştik. Kararımızın doğruluğunu zaman belirleyecekti.

Uçak konusunda ise sahte kimlikler yardımcı olmuştu.

Armina'ydım uzun süre sonra. Onu özlemiştim. Her ne kadar pek tanışamasak da o da benim içimdeydi. Başka bir evrende belki de yaşıyordu...

"Aras!" dedi sabırla Cenan, derin nefesler alıp verirken. Uçak henüz havalanmamıştı. "Kusmuğumu tutarım, yüzüne boşaltırım midemi. Duydun mu? Uyduk size bindik bu amına koydğumun şeyine. Düşerse varya..." bu ihtimal aklına geldi ve gözleri korkuyla açıldı. Hızla Emir'e döndü. "Lan düşmez değil mi?" başını iki yana salladı. "Düşmez." dedi ve ardından sırıttı. "Ama ben sana düşüyorum Emir."