Sen Normalsin

Kararlılık

Arada banada hatırlatsan iyi olur çünkü bende bazen unutuyorum bunu. Bile bile kendimi bildiğim bir mutsuzluğun içine atıp duruyorum ama bence artık bir şeylerin değişme vakti geldi. Şu güne kadar kendime çok yalan söyledim, kendimi kandırıp durdum ama artık daha fazla yapmayacağım bunu.

Hayatımın zaten karşılaşması en zor yanları ile karşılaştım ve dürüst olmak gerekirse saklanacağım korkacağım bir şeyde kalmadı artık. Ben artık istediğim gibi yaşayacağım. Kimin ne dediği şu kadar umurumda değil madem bu hayat benim hayatım artık benim için ona sahip çıkma vakti geldi demektir. Hakan kıza bakakaldı. O kadar kararlı ve emindiki kafasına silah dayasan yinede vazgeçmeyecek gibi görünüyordu.

Hayranlık duydu bu azimli kıza. Gerçekten ne yaşadığını farkındaydı ve yüzleşmeye hazırdı. Kararlılığı ona bile işlemişti başaracağına zerre kadar şüphe duymadığını fark etti. Gülümsedi kıza gerçekten hayranlık uyandırıcısın dedi. Zuzu duyduğu cümleyi önce algılayamadı. Hııı diye bir tepkide bulunuverdi bir anda.

Hakan demişti hayranlık uyandırıcısın demişti ona demişti. Hayatında uzun zaman üzerine bir iltifat alıyordu ve gerçekten bir anda nasıl karşılayacağını kestirememişti. O ve hayranlık uyandırmak. Gerçekten bir araya getirememişti bu iki kavramı. Hakan ise kızın şaşkın haline gülümsüyordu. O kadar farkında değildi ki ne kadar güzel bir insan olduğunu dürüst ve açıktı ve samimiydi her şeyden önce.

Ona çok olağan şeyler gibi gelebilirdi ama bu dünyada yaşayan herkes bilirdiki bunlar herkesin arayıp bulamadığı özelliklerdi. Kendini eleştirebiliyor ve yanlışlarını söyleyebiliyordu ama yazık kı bir kusuru vardı bu sahip olduğu güzellikleri göremiyordu.

Arka planda mangadan cevapsız sorular çalmaya başlasaydı mükemmel olacaktı bu atmosfere. Her ikiside kendi sorularına gömülmüş bir şekilde birbirilerine bakıyorlardı. Belli bir süre kimse konuşmadı sonra Zuzu gülümsedi sanırım biraz derinlere daldık diyince ikiside güldü. Öyle oldu sanırım dedi Hakan insanın kendisine karşı ne kadar kör olduğunu düşünüyordum açıkçası.

Karşındakini okumak ve anlamak çok kısa sürebilirken insanın kendisini anlamasına bir ömür bile yetmeyecek gibi oluyor bazen. En yakın olduğumuza en uzak gibiyiz çıkamadım işin içinden açıkçası diyince Zuzu o kadar iyi anlıyorum ki demek istediğini dedi. Son zamanlarda bende bu konuyu çok düşünüyorum gerçekten.

Bu aralar çok soruyorum kendime. Ben gerekten ne istiyorum. Hedefim ne amacım ne ? Ne bekliyorum diye. Buraya geldiğimden beri bu sorulara bir yanıt arıyor gönlüm. Hepsini cevapladığımı iddia edemem ama iyi iş çıkarıyorum gibi geliyor. Kendimce bir çok karar aldım, zihnim eski zihnim değil sanki. Beynimin gelmeden önce MR ını çektirseydim çöplüğe benzer bir görüntü olurdu sanırım. Şu an ise kategorize edilmiş, ne istediğini bilen daha düzenli bir yapıda sanki. Bu gerçekten güçlü ve heyecanlı hissettiriyor. Tekrar yaşama gelmişim gibi hissediyorum umarım sende bunu yaşarsın çünkü gerçekten başka bir yolu yok. Kendimizden başka bir çaremiz çözümümüz yok. Kendimizden başka güvenecek kimsemiz yok.