Sen Normalsin

İç Savaş

Hakan cümleleri okuduktan sonra Zuzu'ya bakakaldı. Zuzu işte buraya geldiğmde böyle hissediyordum. Şu an seni biraz umutsuz görüyorum normal ama biliyorum. Aramaya devam et bu ilhamı kendinde bulacaksın. Merak etme dedi. Hakan kalakalmıştı gerçekten bu kız büyüleyiciydi.

Tabi büyülecyici olduğunu düşündüğünü Zuzu'ya söylemedi. Yutkunmakla yetindi. Şaşırdı kaldı. Zuzu ise tüm doğallığı ile gülümsüyordu. Hakan kendini toparladı. Teşekkür ederim dedi Zuzu'ya. Ben bana inanmazken bana inandığın için çok teşekkür ederim dedi. Rica ederim dedi.

Ben ihtiyaç duyarken bana inanmayanlara inat ben her ihtiyaç duyana inanacağım. İhtiyacın olursa hep burada olurum diyip defterini çıkarıp numarasını yazıp Hakan'a uzattı. Bilmiyorum ama karşılaşmamız tesadüf değil anlatmak istediğinde dinlerim. Geri döndüğümüzde bunalırsan ara gerçekten dinlerim merak etme dedi. Hakan gülümseyerek kağıdı aldı. Tekrar teşekkürler dedi Zuzu'ya bakarak.

Zuzu'da gülümseyerek karşılık verdi Hakan'a. Şimdi izninle ben odama gidip biraz dinlenmek istiyorum diyip yavaşça ayağa kalktı. Hakan'da tabi diyip kızın gidişini izledi. Zuzu gözden kaybolduktan sonra ise kendi içine dönüp tüm son zamanlarda olanları düşündü.

Tüm düşüşlerini kalkışlarını yıkılışlarını ve toparlanmaya çalışışını. Gözlerini kapadı ve oda suyun sesine bıraktı. Son zamanlarda kendini rahat hissedemiyordu bir türlü. Rahatlamak o kadar zordu ki tüm vücudu sanki kaskatı idi. Düşünceler o kadar rahatsız ediyordu ki bazen sadece bir beş saniye duymamak için her şeyi verebilirdi sadece beş saniye.

Düşünmeden zihninin boş kaldığı  beş saniyeye o kadar ihtiyacı vardı ki.Olduğu yerde geriye yaslandı yavaşça. Gözleri kapalıydı. Savaşmayı bırakmanın en iyi çözüm olduğunu düşündü. Düşüncelerden istesede kaçamıyordu bari savaşmaya enerjisini harcamasaydı. Zuzu'nun az önce söylediklerini düşündü.

Ne yapmak istiyordu gerçekten? Nereye gitmek istiyordu. Kağıt üzerinde başarılı bir insandı. En  başarılı iş adamları arasında gösteriliyordu peki niye bu kadar rezil hissediyordu. Bu başarmamışlık elinde hiçbir şey olmama hissi niye onu yiyip bitiriyordu?

Ne yapmak istiyorum dedi kendi kendine ne yapmak istiyorum düşün düşün diyip odağını geleceğe çevirmeye çalıştı.  Sonra garip bir şekilde zihni ona bir gelecek sunmaya başladı. Sevdiği kadınla mutlu olduğu bir an. Her şeyin güzel olduğu bir an.

Hayali kurmak çok güzeldi ama bu gerçek olmuyordu her istediğinde. Hala yediremiyordu sevdiği kadın her şeyim dediği kadın off daraldı yine. Masadan kalktı ve kendini yine ağaçların arasına attı.  Yürüdü uzunca ne kadar yürüdüğünü unutup artık yorgunluğu zihnindeki düşüncelerden ağır basıncaya kadar yürüdü.

Otele geldi ve duş alıp uzandı. Böyle tavanı uzunca izledi. Baktı bayağı bir süre. Anlamlandıramadığı anlamsızlığıyla başbaşa kalmıştı yine. Bu haliyle ne yapacağını bilmiyordu artık. Yorulmuştu ve artık iyileşmek istiyordu. Bu anlamsızlık onu hep üzgünleştiriyor ve artık kendini bulamıyordu ama bulmalıydı. Bu böyle devam etmeyecekti edemezdi.