Sen Normalsin

Geleceğe Bakış

Zuzu hayallerin arasında kaybolmuştu. Bunu söylemek bile o kadar iyi hissettirmişti ona ki. Sanki tüm hücreleri yeniden canlandı ve ona  yeni bir benlik kazandırdı. Kendini çok özgür hissediyordu, onu tutan tüm prangalardan kurtulmuş gibiydi. Bu yeni özgür hali seviyordu ve bunun onunla kalması için her şeye hazır olduğunu biliyordu. Hakan Zuzu'ya bir hayranlıkla baktı .

Bu kız etkileyici değil muhteşemdi. Her hücresinden herkesi mutlu edecek bir enerji akıyordu sanki.  Kıza uzunca baktı ve konuşmadı. Buraya gelirken asla böyle şeyler olacağını tahmin etmezdi bu kızın arkadaşlığı ona çok iyi hissettirmişti. Yaşadığı her şeyi unutmuştu sanki. Her şey yoluna girecekmiş gibi hissetti ki bu duyguyu hissedemeyeli çok uzun zaman olmuştu.

Çok dağılmıştı Hakan. Kendini bildi bileli sevdiği kadının ihaneti ile neye uğradığını şaşırmıştı. O kadar sevmişti ki Esra'yı her şeyini vermişti onun için. Hala anlamıyordu nasıl ya neden neden böyle bir şey yapmıştı? Onu gerçekten sevmekte başka bir şey yapmamıştı ama sonra o telefondaki mesajlar. Kalbi ağırlaşmıştı yine ne zaman hatırlasa bunu yüreğinin ortasına bir acı çöküyordu. O kadar sevmişti ki ona tokat bile atamamıştı ama o kadar yaralı hissediyordu ki anlatması güçtü.

Can verenin canını aldığı güne bizzat şahit olmuştu. Her şey silinmişti sanki yeryüzü ayağının altından çekilmişti. O günden beri hayalet gibiydi. Hiçbir şey yapmıyordu sindiremiyordu öfkeliydi Esra'ya en çokda kendine . Nasıl bu kadar aptal olabilmişti nasıl inanmıştı.

Zuzu Hakan'ın bayağı uzaklara daldığını fark etti. Baktı Hakan'ın gittiği yerden gelmeye niyeti yok sakin bir ses tonu ile  anlatmak ister misin dedi? Hakan Zuzu'nun sesiyle kendisine geldi efendim kusura bakma dalmışım dedi. Zuzu gülümseyerek sorun değil anlatmak ister misin dedim sadece düşündüğün her neyse bayapı derin bir mevzu sanırım.

Çok uzaklara aldı götürdü seni dedi. Hakan gülümsedi bu konuyu dillendirmekten hoşlanmıyordu sakin bir eda ile çok anlatmayı istediğim bir şey değil sadece çok sağlam kazık yedim bunu bilsen yeterli sanırım. Onu kendimi affedemiyorum bir türlü hepsi bu diyince Zuzu anlayan bir eda ile kafasını salladı. Peki anlatmak istemiyorsan saygı duyarım dedi.

Hakan toparlamakta zorlanıyordu kendini bir köşeye gidip avazı çıktığı kadar ağlayası vardı çocuk gibi utanmadan ama olmuyordu işte. Ortalığı yıkıp geçse de faydası olmuyordu. Kendi kendine yaptığı ile kalıyordu. Karşısındaki kıza ayıp olmasın diye kendini toparlamaya çalıştı tekrar.

Neyse dedi muhabbetin için çok teşekkür ederim. Senden çok şey öğrendim bugün ancak sana ayıp olmazsa kalkacağım ben diyince Zuzu tabi dedi. Üstüne gitmek istemedi anlaşılan çok hassas bir mevzuydu. Hakan masadan ayrılırken Zuzuda kendisiyle başbaşa kalmanın keyfini çıkarmaya karar verdi.  Defterini çıkardı ve yine birkaç not aldı. Yavaş yavaş tatilinin sonuna geliyordu ki dürüst olmak gerekirse bu durum onu azıcık korkutuyordu.

Yine kendini dürtme ihtiyacı duydu. Korkma dedi kendine her şey güzel olacak. Her şey hiç olmadığı kadar güzel olacak ve yürüyüşe çıkmaya karar verdi. Yine o sevdiği ağaçların arasında keyifli bir yürüyüş yaptı bol bol içine oksijeni çekti. Bu hayat ona bahşedilmiş bir hediyeydi. Bunun keyfini en çok nasıl çıkarırım diye düşündü?

Dönüşü için zaten aklında birkaç plan vardı ama dahada detaylandırmaya karar verdi planını. Daha detaylı bir planla dönecekti. Odasına girdi ve birkaç saat  sadece planlarını yaptı. Dolabından tutun yatırımlarına eğlencesinden tutun işine kadar her şeyi santim santim planladı ve yazdı. Planlama bittiğinde çok daha net ve güçlü hissediyordu ve derin bir nefes aldı hayat güzeldi gerçekten.