Sen Normalsin

Kaynaşma

Galiba öyleyiz dedi Zuzu gülerek. Başka biriyle konuşmak rahatlatmıştı onu. Daha açık ve net ifade ediyordu kendisini. Hakan'da rahatlamıştı. Zuzu'nun rahatlığı onunda kendisini daha iyi hissetmesine sebep olmuştu. Birbirilerine samimiyetle gülümsedikten sonra sessizliği Hakan bozdu. Peki sence niye akıllanmıyoruz dedi.

Bizde yapmamamız gerektiğini bildiğimiz halde yapmaya devam ediyoruz? Zuzu önce biraz düşündü ardından sanırım korkuyoruz. Klasik konfor alanı mevzusu. O eylemin bize zarar verdiğini biliyoruz ama eğer öyle davranmazsak başımıza gelecekleri bilmiyoruz.

Bilindik bir mutsuzluk Bilinmedik bir mutluluktan daha gerçek bizim için hepsi bu diyince Hakan başını salladı. Bilindik bir mutsuzluk bilinmedik bir mutluluktan daha gerçek bizim için bu sözü hep hatırlayacağım sanırım dedi.

Arada banada hatırlatsan iyi olur çünkü bende bazen unutuyorum bunu. Bile bile kendimi bildiğim bir mutsuzluğun içine atıp duruyorum ama bence artık bir şeylerin değişme vakti geldi.

Şu güne kadar kendime çok yalan söyledim, kendimi kandırıp durdum ama artık daha fazla yapmayacağım bunu. Hayatımın zaten karşılaşması en zor yanları ile karşılaştım ve dürüst olmak gerekirse saklanacağım korkacağım bir şeyde kalmadı artık. Ben artık istediğim gibi yaşayacağım.

Kimin ne dediği şu kadar umurumda değil madem bu hayat benim hayatım artık benim için ona sahip çıkma vakti geldi demektir. Hakan kıza bakakaldı. O kadar kararlı ve emindiki kafasına silah dayasan yinede vazgeçmeyecek gibi görünüyordu.

Hayranlık duydu bu azimli kıza. Gerçekten ne yaşadığını farkındaydı ve yüzleşmeye hazırdı. Kararlılığı ona bile işlemişti başaracağına zerre kadar şüphe duymadığını fark etti. Gülümsedi kıza gerçekten hayranlık uyandırıcısın dedi. Zuzu duyduğu cümleyi önce algılayamadı. Hııı diye bir tepkide bulunuverdi bir anda.

Hakan demişti hayranlık uyandırıcısın demişti ona demişti. Hayatında uzun zaman üzerine bir iltifat alıyordu ve gerçekten bir anda nasıl karşılayacağını kestirememişti. O ve hayranlık uyandırmak. Gerçekten bir araya getirememişti bu iki kavramı. Hakan ise kızın şaşkın haline gülümsüyordu.

O kadar farkında değildi ki ne kadar güzel bir insan olduğunu dürüst ve açıktı ve samimiydi her şeyden önce. Ona çok olağan şeyler gibi gelebilirdi ama bu dünyada yaşayan herkes bilirdiki bunlar herkesin arayıp bulamadığı özelliklerdi. Kendini eleştirebiliyor ve yanlışlarını söyleyebiliyordu ama yazık kı bir kusuru vardı bu sahip olduğu güzellikleri göremiyordu