Paralel Evren [ Boyutlar arası yolculuk ]

6.bölüm

Marcus da gözlerini araladı.Derin bir nefes verdi ve ağaçtan geri çekildi.

Marcus : Dolunay olmadan dönüşüyorum.

Alice : Demek ki senin dolumayın yaklaşıyor.

Kafasını bana çevirdi.

Marcus : Kadın nerde ?

Alice : Bilmiyorum.Çok hızlı koşuyordu.

Marcus bir anda arkasına dönüp hızlı adımlarla biraz daha ilerite doğru ilerledi.

Marcus : Birbirimizden fazla uzaklaşmayalım ne olur ne olmaz.Peşimden gel Alice.

Kollarımı göğsümün önünde toplayıp yavaşça peşinden geldim.Marcus biraz ileride yere çömelmiş beni bekliyordu.Yanına eğildim.

Marcus : Dişleri çok güzel.

Her yeri paeçalanmış kanlı üstünde karıncalanmış kadın bedeni vardı.Arabaya aldığımız kadın.

Marcus kadının ağzını eliyle açtığında kanlı ağzının içindeki köpek dişlerini görünce arkama hızlıca döndüm.O da elindeki kanların gitmesi için elini salladı hafifçe.

Marcus : Cadılar bayramı mı yaklaşıyor ?

Alice : İnanamıyorum.Onların olduğu da bir evren olabilir mi ?

Marcus : Neden olmasın.İnanmak istediğin şeye inan.Herşey gerçek olabilir.

Marcus ile beraber arabaya doğru ilerliyorduk.

Marcus : Sende oluşturduğum bu şey....

Bir an duraksadım ama bu değildi.

Marcus : Gerçekten berbart bir şey.Düşünsene önüne bir canavar atlıyor.Gerçekten soğuk kanlıydın Alice.

Alice : Senin de direnişin kuvvetli.Kendini o şeye dönüşmemek için fazla sıktın.Bütün vücudun buna direndi.

Marcus : Önemli olan bu değil.Kimsenin zarar görmemesi.Ben sadece kendimle mücadele edip elimden geldiğimce engel olmaya çalışıyorum.Eğer gerçekten Wilma ilacı söylemeseydi ölebilirdin.

Alice : Ne yani şimdi hayatımı ona mı borçluyum ?

Marcus : Hayır.Sadece boşver saçmaydı.

İlk defa bu cümleyi söylerken gördüm.Genellikle cümlelerini bitirirdi.

Arabaya az kalmıştı.

Alice : Bana güvendiğini söyledin.

Marcus : Evet

Alice : Gerçekten Wilma'dan mı hoşlanıyorsun ?

Marcus duraksadı.

Tam ağzını aralamışken konuştum.

Alice : Sana karşı dürüstüm.Sen de olursan daha fazla güvenebiliriz.

Marcus : Wilma beni kaç kez aldattı saymadım.Şimdi bile bırakıp gitti ama nedense onu sevdiğimi anlamıyorum.Bu daha çok manevi bir borç gibi.Neden sordun şimdi sen dürüst ol.

"Sanırım seni , seni siklemeyen sevgilinden fazla önemsiyorum."

Alice : Seni sevmeyen birine hiç katlanamazsın.Hemde hiç.Sadece manevi olarak bir boşluğun vardır ve ömrün boyunca bunu kapatmaya çalışırsın ama olmaz.Kesinlikle dayanılmaz olur.Kaçmaya çalıştıkça bir anda seni kendine daha fazla çeker ve o öldüğünde bile hala içinde bir boşluk olur.

Marcus : Sanırım dediğin kadar da değil.Sadece bazen evet büyük kavgalarımız oluyor ama ondan hoşlanıyorum.

Alice : Dürüst değilsin