Eve girdiğimde duş alıp yatağımın üstüne oturup penceremin dışındaki eve bakıyordum.
Alice : Anne !
Anneme seslendiğimde ses gelmedi.Cevap alamayınca yataktan kalkıp aşağı indim.Annem koltuğun üstünde babamsa yerde baygın bir şekilde yatıyordu.Büyücüyle karşılaşma anımızdaki gibi zaman durmuştu sanki.Bedenim ağırlaştı.Arkamdan hışırtılı sesler duydum.Arkama dönüp baktığımda hiç bir şey yoktu.Anneme sesleniyordum ama sesim çıkmıyordu.Sanki içimden ona bağırıyordum.
Önümde engel varmış gibiydi.Koridoru geçemiyordum.En sonunda buna yenik düştüm.Dizlerimin üstüne oturdum.
Büyücü gelmişti.Yanıma oturmadan konuşmaya başladı.
Aaron : Ailen öbürleri gibi gözetimim altına olacak.Şimdi kalk ve dışarıdaki arkadaşlarının arabasına bin !
Sesi kulağımda yankılandığında gözlerim tekrar açıldı.Şükürler olsun ki rüyaymış.Hava kararmıştı.Eve gelip ne zaman yatağa geçip uzandıysam dalmışım.İçimde bunun rüya da olduğunu bilsemde bir tedirginlik vardı.
Sabah'ın erken saatleriydi.Anneme seslendim.Dejavu mu yaşıyordum ?
Ses gelmedi.Aşağıya inmek için aynı şekilde kalktım ve indim.Annem koltukta babamsa yerde yatıyordu.Seslendim ama sesim çıkmıyordu.Yine koridordaki engeli fark ettim.Bacaklarım boşaldı.Dizlerimin üstüne düştüm.Ve yavaş bir mavi sisle Aaron yanımda.
Aaron : Tekrar yaşamak istemiyorsan arabaya bin ! Bu bir emir.
Ayağa kalktım ama bedenim sanki bama meydan okuyordu.Bunu ben değil o yapıyordu.Montuma zorla uzanıp üstüme giyinip dışarı çıktım.Araba kapının önündeydi.
Beynim çok karışmıştı.Aaron da arkamdan gelip arabaya yetişti.Arabada sasece Marcus,ben ve Aaron vardık.
Marcus : Geri kalanı da alıp gitmeliyiz.Alice iyi misin ?
Aaron : Ona az önce dejavu yaşattım.Kendine gelmesi biraz zamam alacak.
Marcus : Neden ?
Aaron : Çünkü şuanki yaşadığımız gerçek mi yoksa yaşanılmış bir şey mi ayırt edemiyor.
Araba ile Polly'nin evinin önünde durduk.Arabaya bindi.
Herşey inanılmaz derecede hızlı oluyordu.
Alice : Sen ne yaptığını zannediyorsun Aaron !
Aaron ön koltukta oturuyordu ve şoför aynasından bana baktı
Alice : Nasıl bu kadar hızlı olabiliyoruz ?
Polly : Hızlı mı ?
Marcus : Alice buraya tam 50 dakikada geldik.
Başım sarsıldı.
Alice : Ne ?
Polly : Sana ne oldu böyle ?
Marcus : Umarım kötü birşeyler olmaz.
Aaron : 25 dk sonra düzelecektir.
Polly : Arkana yaslanıp biraz uyu Alice.Kendine geleceksin.
Dediklerini yaptım.Uyandığımda terk edilmiş bir okulun dışındaydık.
Alice : Diğerleri nerde ?
Polly : Başka bir arabayla geldiler.Hadi hızlı ol.
Arabadan inip hızlı adımlarla okulun içine geçtik.Çok büyük bir salonu vardı.Yazı tahtası da çok büyüktü.Yazı tahtasının en uç kısmında gözlüklü kot pantolon giymiş ve üstünde de kapşonlusu olan biri orda bekliyordu.Dışarıdan bir sürü insan geldi.Yaklaşık 70 kişi olmuştuk ve daha da geliyorlardı.
![](https://img.wattpad.com/cover/260049748-288-k119248.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Paralel Evren [ Boyutlar arası yolculuk ]
Science FictionAlice okulunda her ne kadar zeki bir kız olsa da hayatı onu o kadar zorluyor.Sıradan hayatı ile rahat bir yaşama sahipken şehirde simsiyah yapışkan bir tene sahip yaratıklar çıkmaya başlar.Arkadaşları Marcus,Polly,Wilma ve Kevin ile beraber bu sorun...