Setsunai[COMPLETED]

11

Unicode

ဘတ်ခ်ဟွန်းနဲ့New yearတုန်းကလဲမတွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြဘူး။ချန်းယောလ်ဒီဘွဲ့ယူတာပြီးရင်တော့သွားတွေ့မယ်လို့စဥ်းစားထားသည်။ဘွဲ့နှင်းသဘင်အခမ်းအနားထဲမှာမိဘတွေအများကြီးရှိသည်...သို့သော်ကျွန်တော်ကတော့တစ်ယောက်တည်း...အမေ့ဖြစ်ဖြစ်အဒေါ်ဖြစ်ဖြစ်အနားမှာရှိစေချင်သည်။တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်အလှည့်တွေပြီးသွားတဲ့အချိန်မှာတော့ ချန်းယောလ်အလှည့်ကိုရောက်ရှိလာသည်။

ချန်းယောလ်မဟာဆက်တက်ခွင့်ရပေမယ့် ရိုးရိုးစီးပွားရေးဘွဲ့သာယူလိုက်သည်။တက္ကသိုလ်တက်ဖို့​တောင်အချိန်ပိုင်းအလုပ်သုံးခုလောက်လုပ်ရသည်မို့...

ဂုဏ်ပြုပန်းစည်းလေးနဲ့ဘွဲ့လက်မှတ်ကိုပြေးပြီးပေးစရာမိခင်ကကိုယ့်အနားမှာရှိမနေခဲ့ပါ....

ချန်းယောလ်ဘွဲ့ယူပြီးတာနဲ့ဘောင်းဘီထဲမှာ Silent လုပ်ထားတဲ့ဖုန်းလေးကိုထုတ်ကြည့်လိုက်သည်
.
.
.
.
တက္ကသိုလ်ရဲ့ဘွဲ့နှင်းသဘင်ကနေပြေးထွက်လာတဲ့ချန်းယောလ်ကစိုးရိမ်မှုတွေအပြည့်နဲ့

***ဘတ်ခ်ဟွန်းဆေးရုံရောက်နေတယ်***ဆိုတဲ့Messageလေးဖုန်းထဲဝင်လာတာကြောင့်ကိုယ့်အလှည့်ဘွဲ့ယူပြီးပြီးချင်း ပွဲမပြီးခင်ပြေးထွက်လာမိသည်။

ဆေးကျောင်းရှေ့ရောက်တော့ ခါအီမရောက်သေးတာနဲ့ခဏထိုင်စောင့်နေရင်းနဲ့မှ အခုကိုယ့်ပုံစံကိုသတိထားမိသည် ။ ဘွဲ့ဝတ်စုံအနက်ရောင်ကိုလည်းမချွတ်ရသေးသလို လက်ထဲမှာလည်းဂုဏ်ပြုပန်းစည်းလေးရယ်၊ဘွဲ့လက်မှတ်ရယ်။ နှင်းတွေကျနေတဲ့ရာသီဥတုက ချွေးတွေသန်တွေအပြည့်နဲ့ကိုယ့်ကိုလှောင်နေတယ် ။

ခဏကြာတော့ ခါအီရောက်လာခဲ့ပါသည် ။ ခါအီကိုမြင်တော့အရူးတစ်ပိုင်းနဲ့ပြေးသွားတဲ့ကိုယ်ကစိတ်လွတ်​နေတဲ့လူလိုပါဘဲ...

"မင်း ဘွဲ့ယူတာမပြီးသေးဘူးမလား ။ နောက်မှလာလဲရတာကိုကွာ "

"ဘတ်ခ်ဟွန်း ဘာဖြစ်လို့လဲ ခါအီ"

ဘွဲ့ဝတ်စုံကပိုကရိုနဲ့ကိုယ့်ပုခုံးကိုတစ်ချက်ပုတ်ပြီးခါအီကသက်ပြင်းချလိုက်သည်