Unicode
"စားပါဆို...မြုံစိမြုံစိနဲ့"
"စားနေတာပဲလေကွာ..."
ခါအီကချန်းယောလ်ကို စားပွဲပေါ်က ဟင်းတွေတခုခုပြီးတစ်ခုထည့်ပေးနေသည်။
"စားနေတာကိုက အားမရဘူး။ပိတ်ထားတဲ့ဆိုင်ကိုချောကလက်သွားဝယ်တုန်းက ဒီအခွက်မဟုတ်လောက်ဘူး"
"ဟက်ချိုး...."
"သေလိုက် မသနားဘူး။ငါသိနေတယ်နော် ပတ်ချန်းယောလ်"
"ဘာတုန်း မင်းကဘာကိုသိတာတုန်း"
ချန်းယောလ်ထမင်းကိုတူနဲ့ဟိုမွှေလုပ်နေရင်းကနေခွန်းတုံ့ပြန်မိသည်။
"ငါနဲ့မင်းပေါင်းလာတာ ငါးနှစ်သားထဲက ။နှစ်၂၀လောက်ရှိတော့မယ်။ဘာတွေလာဖုံးနေတာတုန်း"
"........"
"ပတ်ချန်းယောလ် ချစ်လို့အလိုလိုက်တယ်ဆိုတာ ဇာတ်ကားထဲမှာပဲကြည့်ကောင်းတယ်နော်။အပြင်မှာက ဇာတ်မျောကြီးဖြစ်နေမယ်"
"မင်းကလဲကွာ...."
"ပြောလိုက်ရင် မင်းကလဲ မင်းကလဲနဲ့ ငါကပဲလူဆိုးကြီးဖြစ်တယ်"
"........"
"မင်းအဒေါ်ဆီကိုဘယ်တော့သွားမလဲ ချန်းယောလ် "
တစ်နှစ်တစ်ခါသွားနေကျ အဒေါ့်ရဲ့အုတ်ဂူလေးဆီကိုဒီနှစ်တော့ ဆောင်းဝင်နေတာတောင်ချန်းယောလ်မရောက်ဖြစ်သေး
"သဘက်ခါလောက်သွားမလားလို့"
"ဘယ်လောက်ကြာကြာနေမှာလဲ..."
"နှစ်ရက်လောက်ပေါ့"
"အေးအေး...ထမင်းစားတော့...ငါဆေးသွားဝယ်ဦးမယ်။ကုန်အောင်စားနော် သွန်ပစ်ရင်ငါနဲ့တွေ့မယ်"
ထမင်းစားချင်စိတ်မရှိပေမယ့် သွန်ပစ်ဖို့ကလဲမဖြစ်တာမို့ နည်းနည်းချင်းစားနေရသည့်အဖြစ်။
တီးတောင်
"ဒီကောင်တော့ တံခါးတောင်မဖွင့်တတ်တော့ဘူးလား"
ခါအီကိုပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ထသွားပြီးတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့
"ချန်းယောလ်..."
ဟင်....ဘတ်ခ်ဟွန်း
"ဘတ်ခ်ဟွန်း ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
أنت تقرأ
Setsunai[COMPLETED]
أدب الهواة•One of the greatest pain and agony is being in one sided love with someone....• [M-Preg]
![Setsunai[COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/260162380-64-k369013.jpg)