Unicode
"ဘာစားဦမလဲ..."
"ဟင့်အင်း..."
ကားပေါ်ရောက်ထဲက မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီးအိပ်ဖို့လုပ်နေတဲ့ကလေးကို ချန်းယောလ်ကပဲခါးပတ်ပတ်ပေးရတော့သည်။
အိမ်ရောက်တော့လဲကုတင်ပေါ်တန်းပြီးပြေးတက်တော့တာပဲ
"ဟေ့ အင်္ကျီတော့လဲဦးလေ"
"ဟင့်အင်း..."
"ထဦး ညစာစားပြီးမှအိပ်"
"ဟင့်အင်း..."
"ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲစားရမှာလား"
"ဟင့်အင်း"
"နိုးမှတူတူစားမှာလား"
"အင်း..."
စကားနှစ်လုံးပဲပြောနိုင်တော့တဲ့ဘတ်ခ်ဟွန်းကမျက်လုံးတောင်မဖွင့်နိုင်တော့ဘူး
ဘတ်ခ်ဟွန်းကိုစောင်လေးခြုံပေးပြီးတာနဲ့ချန်းယောလ်လဲသူ့ဖုန်းကိုယူပြီးသူ့ဘေးနားမှာဝင်လှဲလိုက်သည် ။ သူ့ဖုန်းရဲ့pwကိုဘတ်ခ်ဟွန်းကိုယ်တိုင်ပြောပြထားတာမို့ချန်းယောလ်သူ့ဖုန်းလေးကိုအလွယ်တကူဖွင့်လိုက်သည်
ဖုန်းWallpaperလေးကို ကျွန်တော်အခုမှသတိထားမိတယ်။ကျွန်တော်နဲ့သူငယ်ချင်းတုန်းက ရိုက်ခဲ့တဲ့ဓာတ်ပုံလေး။သူက အဲ့ဒီတုန်းက ဆေးကျောင်းဒုတိယနှစ်ပဲရှိသေးတာ။
Lineလဲဖွင့်လိုက်ရော ဆေးရုံGp Chatကစာတွေအများကြီးကျတာနဲ့ ချန်းယောလ်ဝင်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ဒီကလေးကတော့ gp chatမှာ activeဖြစ်ပုံမရ
>ဒေါက်တာဗြောင်ရဲ့အမျိုးသားဆိုတာကိုမြင်လိုက်တယ်မလား
>အင်း တကယ်ချောတယ်
အော် ကိုယ့်ကိုတစ်ရက်လေးမြင်တာနဲ့ဆေးရုံမှာဘာလို့အဲ့လောက်အုံကြွနေကြတာကို
>ငါကြားဖူးတယ်။ဒေါက်တာဗြောင်ရဲ့အိမ်ထောင်ရေးကအဆင်မပြေဖူးဆိုပြီးတော့လေ
>အဆင်မပြေဘဲ ဟွန်းနီးလို့ခေါ်မလားဟဲ့
>အခေါ်အဝေါ်ကအရေးမှမကြီးတာ။ငါကတော့ ဒေါက်တာဗြောင်ကိုကြည့်လိုက်ရင် အမြဲအထီးကျန်နေသလိုလေး။
ESTÁS LEYENDO
Setsunai[COMPLETED]
Fanfic•One of the greatest pain and agony is being in one sided love with someone....• [M-Preg]
![Setsunai[COMPLETED]](https://img.wattpad.com/cover/260162380-64-k369013.jpg)