"Böylece durup bekleyemem. Bu çok sinir bozucu. Sinirlerim oynuyor... gerçekten, oynuyor." Diyerek ayı izliyordu, Liam. Hazırlıksız yakalanmıştık. Yoongi ile uyuyordum ve bir uyandım evde Liam hariç kimse yoktu. Bizi neden bıraktıklarını bilmiyordum ama rahatça evde dolaşmaya başlamıştık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Taehyung'un odasına gitmiştik ama o da odada değildi. Onu göremeyince Jungkook hiç birimizi beklemeden koşarak gitmiş. Laim'ın dediğine göre olay buymuş. Neden onun gitmedigi sorusuna verdiği cevap ise şu; "Ben neden dayak yemeye gideyim ki? Onlar halledip gelirler."
"Bayıltana kadar dövebilirim. Bitince uyanırsın." Diyerek koltukça rahatça uzanıp ayaklarını orta sehpanın üzerine koymuştu, Yoongi. Birilerini dövmeyi çok seviyordu ve bu halleri çok tahrik ediciydi.
"Sence Erica öldü mü?" Diyerek onu dövmeye meyilli olan Yoongi'ye soru sordu. Masaya oturup ayak ayak üzerine attım. Bu çocuk çok zekiydi ama nerede ne konuşması gerektiğini bilmediği için aynı aptala benziyordu.
"Sence umrumda mı?" Diyerek ayaklarını salladı ve pençelerini törpilemeye devam etti. Yandaki çikolatayı alıp paketini açtım ve yemeye başladım. Hâlâ gitmek için şansımız vardı ama Liam biraz mantıklı konuşuyordu sanki...
"Neden banka olduğunu anlamıyorum. Yani neden yeraltı sığınağı değil? Onlar Alfa. Sığınakları olmalı." Dedim düşünceli bir şekilde alfaya bakarak. Bana bakıp iç çekti sabırla. Gözlerinin içine baka baka dudaklarımı yaladım ve bakışlarının dudaklarıma inip orada oylanmasına izin verdim.
"Onlar kurt adam. James Bond'un kötü adamları değil." Dedi emin bir şekilde ve işine devam etti.
"Bekle, bekle biraz. Belki de orada yaşıyorlar. Belki de banka kasası onlara küçük kurt yuvalarını hatırlatıyor." Dedi Liam. Dedim ya, nerede ne konuşması gerektiğini bilmiyor diye. Daha yeni lise bir oldu. Kendini kanıtlayamaması normaldi. Sonuçta o daha çocuktu. Bizde kırk yaşında yaşlı dedeler değikdik tabii ki ama bu gerçek dünyaya çok alışmıştık.
