Me'yûs▪︎

15. Ben o kızı sevmiyorum!

Mesajları okumam bittiğinde hiç bir şey demeden telefonu Borana uzattım. Boran sorgucu gözlerle bana baktı. Kıskançlıktan gözlerim kıpkırmızı olmuştu.

"Güzelim bir şey demeyecek misin?"

"Yarın beraber iş yerine gidelim mi?"

"Neden?"

"İleride çalışacağım yeri görmek istiyorum." dediğimde 'yav he he' der gibi yüzüme baktı.

"Yargı mı dağıtacaksın?"

"Bilmem." dedim gözlerimi kaçırarak.

"Miray bu arada yemin ederim ben hiç bir zaman Elifi öpmedim. Sadece bir gün zorla kendini öptürmeye çalıştı. Dudağı dudağıma değdi."

"Niye açıklama yapıyorsun?"

"Çünkü sen o kadar çok temizsinki beni pislik biri gibi görmeni istemiyorum. Benim de senin kadar temiz olduğumu, hiç bir kadına yan gözle bakmadığımı ve Elifin umrumda olmadığını bil istiyorum." dediğinde gülümsedim.

"Teşekkür ederim."

Telefonum çalmaya başladığında cebimden telefonumu çıkardım ve arayana baktım, Efes arıyordu. Gecenin bu saatinde büyük ihtimal sarhoştu o yüzden arıyordu. Telefonu sessize aldım ve cebime geri koydum.

"Niye açmadın?" dedi sorgucu gözlerle. Sorusunu umursamadan başka bir konu üzerine değindim.

"Şimdi daha iyi anlıyorum her şeyi."

"Ne gibi Güzelim?"

"Babamın beni dövmesi. Ben onun öz kızı değildim ki beni umursasın, sevsin? Kapıda bulduğu bir bebektim ben. Belki de annemin zoruyla aldı beni eve. Taşlar kafama şimdi daha iyi oturuyor. Babamın benden nefret etmesinin sebebi tam olarak onun çocuğu olmamamdı." dediğimde elini elimin üzerine koydu.

"Düşünme bunları. Her şey yoluna girer elbette." dediğin de gülümsedim.

"Hep gül. Allah ağlattığı kadar güldürsün seni." dediğinde yüzüne baktım. Boran eğer beni terk edip giderse benim hiç bir şeyim kalmazdı. Boran gerçekten iyi ki vardı.

Yemeklerimizi yedikten sonra odamıza çıkmış ve yatıp uyumuştuk. Boran bir metre bile yaklaşmamıştı. 'Efese aşığım' cümlesi kafasını karıştırmıştı belki ama haklıydı bu cümle benimde kafamı karıştırıyordu. Efes gerçekte iyi biri gibi gözüküyordu ama onu tanımıyordum. Borana aşık mıydım peki? Asıl onu hiç bilmiyordum.

Sabah uyandığımda yanımda Boran yoktu. Banyodan da ses gelmiyordu. Bir işi vardır diye düşünüp banyoya daldım ki beline havlusunu saran Boranla karşılaştım.

"Uyanmışsın." dediğinde sertçe yutkundum. Zaten ne zaman Boranı yarı çıplak görsem kalp krizi geçiriyor gibi oluyordum.
Ben kilitlenmiş gibi karın kaslarına bakarken Boran ise bunu farkedip güldü.

"Miray güzelim iyi misin?"

"Ben şey yapayım o zaman şey." dedim bir adım kımıldamadan.
Boran üzerime doğru yürümeye başladığında ben de geri geri yürüdüm. Bacaklarım yatağa değmesiyle yatağa düşmem bir oldu. Boran üzerime çıktığında kalbim ağzımdaydı.

"Boran." dedim heyecandan sesim titrerken.

"Miray." dedi huzurla gözlerini kapatırken. Mis gibi kokuyordu. Şampuanının kokusu mu yoksa kendi kokusumu bilemiyordum ama müthişti. Elimi ensesine attım ve başını boynuma bastırdım. Burnunu boynuma gömdü ve kokumu derince içine çekti. Erkekliğini kasıklarımda hissediyordum. Dudaklarını boynuma bastırdığında çarşafı sıktım. Boran gerçekten nerede duracağını bilmiyordu.

Konuşacağım sırada telefon çalmaya başladı. Boran ilgilenmeden boynuma ıslak öpücükler bırakıyordu.

"Telefon çalıyor." dediğimde kafasını kaldırıp komidine baktı. Daha sonra tekrardan boynuma bir öpücük bırakıp üstümden kalktı. Telefona uzandı ve telefonu açıp kulağına götürdü.

"Efendim Elif!"

Elif dediğinde doğrulup yüzüne şaşırarak baktım.

"Evet geleceğim ben bugün işe sen masama koy dosyaları."

Elif'in ne dediğini duyamıyordum ama Boran gayet sinirle ve dümdüz cevap veriyordu.

"Karımla geleceğim Elif söyle Ahmet Beye benim odama sandalye çıkartsın!" dediğinde gülümsedim. Bir süre boyunca ikiside konuşmayınca dikkatle baktım.

"ELİF? Orada mısın?" dedi ve bir kaç saniye bekledi.

"Niye ağlıyorsun Elif? Miray benim karım tabii ki de benimle gelecek." dedi elini stresle şakaklarına götürürken. Gözlerimi sinirle devirdim.

"Ağlama Elif." dediğinde Borana baktım. Elif'e karşı yumuşamaya başlamıştı. İçimdeki kıskançlığa anlam vermemiştim. Sinirden gidip kızı yolasım geliyordu içimden.

"Elif tekrardan diyorum bak ben Miray ile evliyim ve onu seviyorum." dedi sesi titreyerek. Kızmaya dahi kıyamıyordu aslında ama ondan nefret ediyor gibi davranıyordu.

Telefonu sinirle kapatıp kenara fırlattı ve yüzüme dikti gözlerine. Gözleri dolmuştu. Gülümsedim onu kızdırmak istercesine.

"Onu üzmeye bile kıyamıyorken gelmişsin bana ondan nefret ediyorum diyorsun!"

"Hayır Miray onu sevmiyorum."

"Seviyorsun Boran. Elif haklı. Bak eğer onu seviyorsan benim kimsenin mutluluğunda gözüm yok en kısa sürede boşanalım." dediğimde sinirle bana yaklaştı.

"YOK BOŞANMA FİLAN!" diye cırladığında şaşırarak baktım.

"Ayrıca sen bana laf mı soktun az önce?" dedi tek kaşını kaldırırken.

"Evet ama konuyu değiştirme şimdi! Ona aşıksan söyle ona göre bir şey derse cevap vereceğim."

"Ya ben o kızı sevmiyorum Miray!"

"Kanıtla." dediğimde sinirle belimden tuttu ve aramızdaki boşluğu kapattı.

"Seninle evlendim en büyük kanıt bu değil mi!?"

"Değil. Sen bana sarılırken bile belki de onu hayal ediyorsun?"
dediğimde şaşırarak gözlerini açtı. Ve kımıldamama izin vermeden kolunu boynuma doladı ve dudağımın üzerinden öpüp geri çıktı.

-------------

Arkadaşlar ilk öpücükleri canım çiftimin💋