Herkes zamanında çöpçatan olmuştur demi?
🔥🔥
Arkadan gelen sesle kaşlarımı çatıp sesin olduğu yöne ilerlemeye başladım. İçeride benden başka birinin olduğunu düşünmüyorum. Ateş ve Bensu da gitmişlerdi ve hatta üzerime kilitlemişti.
Arka tarafa doğ...
Öncelikle merhaba. Bu ikinci kurgumun ilk bölümüdür...
Aşırı heyecanlı olduğunu söylemek istiyorum, çünkü uzun zamandır bu hikaye için düşünüyorum ayrıntılı bir şekilde...
Ama yine de ne kadar ayrıntılı da düşünsem bile kafam çok şey düşündüğü için bir sürülü ikilemde kalıyordum... Bu yüzden hiç düşünmeden vodozlama olaya dalmak istedim, böylesi herkes için daha iyi olacak bence...
Çöpçatanın asıl amacı; Bunu okuyan her kızın Alevden kendine ağit bir parça bulmasını sağlamak, kitapı okudukça herkes kendini Alev yerine koymaya başlayacak ve bu şekilde empati yeteneğini de geliştirmiş olacağız...
Herkes en azından hayatının bir yerinde bir kere de olsa çöpçatanlık yapmıştır değil mi?
Eğer yapmadıysan hemen yapmalısın... Hatta on sekiz yaşına gelmeden önce yap:)
Her neyse çok uzattım, yazmaya devam edersem sadece benim ön sözümü okuyacaksınız haha:)
🔥
BÖLÜM ŞARKILARI:
Such a whore🔥
The Hills 🔥
Sex Money feelings die 🔥
(bu şarkıları slow bir şekilde dinlediğinizde daha güzel olacaktır deneyin derim)
Yanlış biri ile doğru hikaye🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ALEV ARSLAN🔥
Hayat çocukken hepimize toz pembe gelmiştir, zaman geçtikçe o pembe renk. Mavi olur, Kırmızı olur, Sarı olur hatta siyah bile olur. Hayatım boyunca hiç siyah renk olmak istemedim. Siyah bana göre korkunç bir renkti, ne kıyafetlerimde siyah vardı nede etrafımdaki insanların içi simsiyahtı...
Ben büyüdükçe daha da pembe olmak istedim... Hiç büyümek istemedim, hep çocuk kalmak istedim, sadece annemin kanatları altında yaşayan küçük bir kız çocuğu olmak istedim...
Aslında yarı yarıya bunu başarmış da olabilirim. Ama herkesin de uç bir noktası, yani siyah olan bir noktası vardır değil mi?
Hah! işte benim siyah olan tek noktam ise babamdı... Babamı beş yaşında kaybetmiştim, Aklım tam olarak ermese de bir zamandan sonra onun yokluğunu fark ettiğim için ve annemin her gece beni uyuttuktan sonra sessiz sessiz ağlamalarını duyduğum için babamın artık yanımızda olmadığını anlamıştım.
