Herkes zamanında çöpçatan olmuştur demi?
🔥🔥
Arkadan gelen sesle kaşlarımı çatıp sesin olduğu yöne ilerlemeye başladım. İçeride benden başka birinin olduğunu düşünmüyorum. Ateş ve Bensu da gitmişlerdi ve hatta üzerime kilitlemişti.
Arka tarafa doğ...
Merhabalar. Öncelikle kitap'ım 1k okunma oldu. bunun için hepinize teker teker teşşekkür ediyorum... Yola devam durmak yok!
Bunun şerefine güzel bir bölüm yazmak isterdim ama maalesef par1 ve part2 olarak yaptığım için part1'in devamını okuyacaksınız. Çok özür dilerim böyle olsun istemezdim...
Size bir soru ile geldim... Aslında ben uzun bölümler yazmayı seviyorum okuyucunun gözünün doyması için çok iyi oluyor ve ayrıca konu bütünlüğü kazanmış oluyor.
Sizce uzun bölümler mi yazmalıyım yoksa kısa bölümler mi?
Kısa derken ben yazıyorsam en az 3bin kelime olur o kısa bölüm:)
Soruya herkes bir cevap yazarsa çok sevinirim...
üstteki fotoğrafı bana yapan Evra aşko çok teşşekürler.
İyi okumalar Gökkuşağı Bekçileri...
Bölümün içinde yazım yanlışları olursa yorumlara yazmayı unutmayın. yaparsanız çok sevinirm ve ona göre düzeltebilirim...
BÖLÜM ŞARKILARI: 🔥
Emre Aydın: Sen beni unutamazsın- Slowed. 🔥
Ozbi: Beni sev. 🔥
confident - justin bieber
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥ATEŞ BARUT🔥
Her çocuk gibi benimde bir babam vardı... Babam benim en büyük eksiğimdi. Yada tamamen ailemde dene bilir.
Babam 5 yaşındaki minik Alevin en aydınlık tarafıydı. Alev ilk önce beyazdı... Sonra toz pembe oldu. Alev neden beyazdan soğudu?
Babasının öldüğü gün Alevin beyazı yavaş yavaş silindi...
Ateşin on altı yaşında burnuna çektiği beyaz tozu görünce de tamamen toz pembe oldu. Toz pembeyi severdim ama beyazı daha çok severdim eskiden...
Olmak istediğim renk bir kere değişti. Bir daha değişmeyecek... Siyah olmayacağım
Babamdan hatırladığım fazla bir şey yoktu ama onunla konuştuğumuzu hatırlıyorum. Onunla şeftali yediğimizi, parka gidip kaydıraktan birlikte kaydığımızı... O zaman daha çok mutluydum kızının presi vardı küçük Alevin yanında...
Bazen küçüklüğümü kıskanıyorum. Onu tekrar görmek, sesini duymak, sarılmak için neler yapmazdım ki.
Baba eksikliğini en çok ben çektim, annem hiç benimle ilgilenmedi... Oysa ben onların aşk meyvesi olduğumu düşünüp dururdum 9 yaşına kadar tabi...
