Mendacious | Jenlisa

Suprise

~Tüm duygularımı açık etmek yerine keşke sabırlı olsaydım~

______________________________________

"neden anlamak istemiyorsun Jen benim için çok önemli diyorum sana."

"seni anlamak istememle veya istemememle alakası yok bunun, burada ne kadar uzun kalırsak ilişkimiz ve geleceğimiz o kadar tehlikeye girer, olan bu."

"Sofia'nın burada benden başka kimsesi yok, onu nasıl yalnız bırakacağım öylece?"

"Haklısın ama olamaz Lily kalamayız burada 1 hafta sonra  ayrılmak zorundayız Londra'dan."

Sofia ile konuştuktan sonra konuyu hemen Jenatte'e açmak istemiştim fakat eve geldiğimde o kadar mutluydu ki bunu bozmak istemedim, yaklaşık 3 gün bekledim. En sonunda konuyu açtığımda işler anında karıştı. Jenatte asla olmayacağını söyleyip duruyordu.

"Sadece 2 haftacık daha uzatmamız gerecek, saklanırız ya da ne bileyim şehir dışında bir yerde kalırız, lütfen."

"Olmaz, bu ülkenin hiçbir yerinde güvende değiliz."

Sıkkınlıkla koltuğa oturdum, o kadar çok stres olmuştum ki hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordum. Bir yandan Jenatte'i kırmak istemiyordum, bir yandan da Sofia'yı yalnız bırakamazdım, çıkmazdaydım.

Jenatte'in kendini suçlu hissettiğini görebiliyordum ama o da bizim ilişkimizi düşünüyordu, onu suçlayamazdım.

"Lily"

"Efendim"

"Düğün burada olmasa."

"Nasıl yani?"

"Yani diyorum ki mesela başka bir ülkede yapsak düğünü, Fransa'da olabilir ne dersin? Hem ikisi orada tanışmadı mı zaten?"

Sevinçle ayağa fırladım, Jenatte'e kocaman sarıldım.

"Benim zeki ve güzel sevgilim."

Yüzüne birkaç öpücük kondurdum.

"Bu fikri hemen Sofia'ya iletmek için butiğe gidiyorum şimdi, akşam görüşürüz aşkım."

Dudağıma minik bir öpücük kondurdu ve biraz sarıldı.

"Görüşürüz sevgilim."

....

"Sizi görme şerefini neye borçluyum leydim."

Suzy Rosa'nın bu hareketine gülerken elindeki kabanı sekretere verdi.

"Açıkcası seni özledim, dolandırmaya hiç gerek yok öyle değil mi?"

Rosa şaşkınlıkla karışık bir gülümsemeyle Suzy'e baktı.

"Ben de seni çok."

Gözlerinin içine bakarak söylediği bu cümle Suzy'i çok etkilemiş olacak ki kıkırdaması durdu. İkili birkaç saniye boyunca birbirlerini seyre daldılar. Bu büyüyü bozan Rosa oldu.

"Ne kadar kötü bir arkadaşım öyle değil mi, sana ikram bile yapmadım. İçecek veya yiyecek bir şeyler ister misin?"

"Aslına bakarsan seni alıp dışarıda biraz yürüyüş yapmak istiyordum, seninle konuşacak şeylerim var."

"Tabii ben hemen montumu ve çantamı alıp geliyorum."

İkili birlikte ofisten çıktılar ve ormana doğru yürüyüşe başladılar. Uzun süre konuşmadan yürüdüler, bir banka rastladıklarında Suzy oturdu, arkasından Rosa da onun yanına oturdu.

"Böyle bir konuşma nasıl yapılır hiçbir fikrim yok, eğer seni kırarsam beni affet lütfen."

"Anlamadım, neden beni kırasın ki?"

"Lütfen sorgulamadan yalnızca beni dinle."

Rosa olur anlamında kafasını salladı, içi içini yiyordu.

"Seni ilk gördüğümde içimde bir şeylerin kıpırdadığını hissetmiştim, ilk başta bunlara önem vermedim, sadece seni güzel bulduğum için olduğunu düşündüm. Yıllar boyu ayrı kaldıktan sonra bile yeniden seni gördüğümde hala aynı duygunun orada ve daha güçlü bir şekilde durduğunu hissedince ne yapacağımı şaşırdım. Kendimi bunun öylesine bir şeyler olduğuna ikna etmeye çalıştım ama nafile, olmadığını çok iyi biliyordum. Duygularımın farkına varmaya başlayınca senden uzaklaştım. Çünkü benden iğreneceğini, hatta belki de yüzüme bakmayacağını düşündüm. Ama sonra Harry sayesinde bir şey öğrendim. "

" Ah tanrım söylemem demişti. "

" Onu suçlama çok sarhoştu, ben de öyleydim ona senden bahsedince bana güldü o da sana aşık dedi."

Rosa anın gerçekliğini hala sorguluyordu. Sevdiği ve yıllardır beklediği kadın ona aşk itirafı yapıyordu.

" Sana aşığım Rosa. "

Rosa beklemeden Suzy'nin dudaklarına uzandı, beklediği her gün düşlediği anı yaşıyordu. Hayatında ilk defa gerçekten mutluydu.

Şarkı ve bölümün alakası yok yanlış anlaşılmasın bdlsbdlwjdlsn, son zamanlarda çok dinliyorum o yüzden koydum. Her neyse umarım beğendiğiniz bir bölüm olmuştur, sizi sevmekteyim ;)