≈ Her şeyin kaybolmasını istiyorum
Her şeyin silinmiş olmasını istiyorum ≈
-----------------------------------------------------------
Medyadaki şarkı gerçekten mükemmek dinlemenizi şiddetle öneriyorum. İyi okumalar .
Son duaları okuduktan sonra çıktık kiliseden. Jenatte'in düşmüş bebeği için gelmiştik buraya. Cenaze sırasında birkaç kez fenalık geçirmişti. Ben ve annem onu sakinleştirmek için çok uğraşmıştık. Bebeğin gömülmesine tahammül edemeyeceğini bildiğimiz için onu doğruca malikâneye getirdik ve uyuttuk. Kelimenin tam anlamıyla mahvolmuştu.
Annemle birkaç gündür daha az vakit geçirdiğimizi farkedip onunla ilgilenmeye karar vermiştim. Butiğe de gidemiyordum zaten. Her ne kadar Sofia sorun olmadığını söylese de kendimi rahat hissetmiyordum. En kısa sürede geri işime dönmeliydim.
"Ağrın var mı anneciğim?"
"Biraz başım ağrıyor, onun dışında iyiyim güzel kızım merak etme."
"Nasıl etmem? Günlerdir doğru düzgün ilgilenemedim seninle. Hem sen de çok üzüldün. Bu olay seni de yıprattı. Biliyorum."
Annem acı bir şekilde gülümsedi.
"Nasıl etkilemez ki kızım? O bebek Jen'in her şeyiydi. Jen şefkate muhtaç bir kız. Her ne kadar büyümüş olsa da içinde hâlâ küçük bir kız çocuğu var. Ailesi çok disiplinli ve sertmiş. O da sevgisiz büyümüş. Onunla biraz sohbet ettiğimde bile bundan ne kadar zevk aldığını anlayabiliyorum. O sevgiye ve şefkate aç bir insan. Bu bebek ise onun için bir hediyeydi adeta. Onu çok seviyordu. Bana her zaman onu en çok sevenin karnındaki olduğunu söylerdi. Onun gitmesi yeniden sessiz, içine kapanık bir insan olmasına neden olacak diye korkuyorum. Bu iki yılda ben de çok bağlandım Jen'e."
"Anlıyorum anneciğim, umarım bunu da atlatacak. Ablası burada belki onun varlığı iyi gelir Jenatte'e."
"Ablasıyla araları çok iyi değil kızım. Sık kavga ederler."
"Ya, neden peki?"
"Herhangi bir şey olabilir nedeni. Öylesine kavga çıkarabilirler yani. Şimdilerde etmezler muhtemelen ama Rosa'nın Jen'e iyi geleceğini zannetmiyorum."
Biraz soğuklardı birbirlerine farketmiştim ama çok kavga edeceklerini de tahmin etmemiştim. Bilemezdim tabii, Jenatte'i tanıyalı uzun zaman olmamıştı.
...
Suzy bahçede rastladığı tanıdık simayı görünce duraksadı. Elinde sütlü çayı ile çiçekleri izleyen Rosa bir hayli güzel gözükmüştü gözüne. Çok beklemeden o da karşısına oturdu güzel kadının. Sohbet etmek istiyordu. Merak ediyordu. Özlemişti.
"Oturmamın bir sakıncası yoktu öyle değil mi?"
"Elbette, hatta çok daha iyi olur benim için. Sohbet arkadaşı olursunuz."
"Sevindim o hâlde. Sohbet etmek istediğinize göre anlatacak şeyleriniz var demektir."
"Aslında var, evet haklısınız. Son zamanlarda kendimle baş başa kalma fırsatı buldum. Yurt dışındaki gezilerimde oldukça fazla düşündüm. Bilirsiniz çoğu zaman işler yüzünden kendime vakit ayıramam fakat yurtdışında olabildiğince kendime ayırdım vaktimi. Ve farkettim ki gerçekten bazı şeyleri çok ihmal etmişim. Önce kendimi, sonra ailemi ve sonra da..."
"Sonra da?"
"Sevdiklerimi. Sevdiklerimi çok ihmal etmişim. Dün Jenatte de bunu yüzüme vurdu ve ben iyice farkına vardım. Jenatte'in yanında olamadım neredeyse hiç. Aramız genelde limonidir bilirsin fakat sonuçta o benim tek kardeşim. Onunla ilgilenmem gerekir. Lakin çok ihmal ettim onu içimde büyük bir acıya sebep oluyor bu. Hele bu son olay, gerçekten keşke yanında olsaydım diye yiyip bitirdim dünden beri kendimi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mendacious | Jenlisa
Fanfiction"Ama sen Lily, sen benim duygularımsın. En çok sana üzülüyorum, en çok senle mutlu oluyorum, en çok sana kızıyorum, en çok sana merhamet gösteriyorum. Sen benim aşkımsın Lily."
