≈ Benden nefret etmeyi nasıl seversin? ≈
____________________________________
Günlerim işe gitmek, tasarım yapmak ve Jenatte ile vakit geçirmekle geçip gidiyordu. Mutluydum. Her şey yolundaymış gibi geliyordu.
Ta ki annemin hastalığı ilerleyip, annem ayağa kalkamaz hâle gelinceye dek. Jenatte'in bebeğini kaybedişinin üzerinden 2 ay geçmişti. Annem bir anda güçten düşmüştü ve ben neye uğradığımı şaşırmıştım.
İşe gidemiyordum artık, aklım annemde kalıyordu, çok korkuyordum ona bir şey olursa diye. Her gece başını bekliyordum sessiz ağlamalarımla. Bana belli etmemeye çalışsa da çok fazla ağrısı olduğunu anlayabiliyordum. Gülümsemeye çalışıyordu her seferinde ölümcül bir acının içindeyken bile sırf benim için. Bu beni daha çok yıpratıyordu. Hâlâ beni düşünmesi beni yıpratıyordu. Karşısında küçücük kalıyordum sanki. Annemin kocaman yüreği karşısında küçücük kalıyordum.
Zayıflamıştı. O kadad güçsüzdü ki yiyecekleri çiğnemekte bile zorlanıyordu. Sadece sıvı ile beslenmeye başlamıştı. Ağrının da etkisiyle hızla kilo vermişti. Tuvalete kaldırırken her geçen gün hafiflediğini anlayabiliyordum. Annem gözlerimin önünde eriyordu. Ve ben hiçbir şey yapamıyordum.
Jenatte sık sık yanımıza geliyordu bazen ben çok yorgun olduğumda beni odasına çıkarıyor anlıma bir öpücük kondurup uyumamı tembihliyordu. Ve o annemin başını bekliyordu.
Aşık olunabilecek en güzel varlığa aşık olmuştum. O paha biçilemezdi.
Çoğu zaman onu anneme kitap okurken buluyordum. Belli ki annemin de Jenatte'in de hoşuna gidiyordu bu durum. Annem Jenatte'i çok seviyordu. Onun üstüne titriyordu, tıpkı bana yaptığı gibi. Bu beni delicesine mutlu ediyordu. Çünkü annemin sevmediği insanların bana hiçbir zaman yarar getirmediğini biliyordum. Annem eğer Jenatte'i bu kadar seviyorsa belli ki mükemmel bir seçim yapmıştım.
...
"Kızım, günlerdir dışarı çıkmadın, kendimi böyle kötü hissediyorum. Biraz dolaş, dışarı çık sonra gel. Burada bir sürü kişi var, bir şey olursa onlar yardımcı olurlar."
"Ama aklım sende kalır anne, dışarı çıksam da rahatça gezemem ki."
"Fakat kızım inan bana böyle hiç rahat değilim."
O sırada kapı tıklandı.
"Kim o?"
"Jenatte ben"
"Gel canım."
Jenatte içeri girdi ve yanıma oturdu. Anneme gülümseyerek döndü.
"Bugün nasılsın Ava? Biraz daha iyi misin?"
"Ağrılarım azaldı gibi fakat aklım Lily'de."
Jenatte sorgular şekilde bana baktı.
"Neden bir şey mi oldu?"
"Günlerdir benim yanımda, başımı bekliyor. Dışarı hiç çıkmadı. O da hastalanacak diye korkuyorum."
"İsterseniz ben çıkabilirim onunla dışarı, hem beni kırmaz."
Elini elimin üstüne koyup baş parmağı ile okşadı. Anneme döndüm umutlu gözlerle bana bakıyordu.
"Eh peki ama yalnızca 2 saat. Daha fazla asla durmam."
Jenatte ellerini çırpıp neşeli bir şekilde çıktı odadan. Bense hazırlanmaya başladım.
...
"Beğendin mi burayı?"
"Evet, çok güzelmiş."
Gölün kenarında ormanlık bir alana gelmiştik. İngiltere'de görmeye alışık olmadığım güneşli güzel bir hava vardı.
Elimdeki örtüyü düz çimenlik bir zemine serdim ve yanıma oturması için Jen'e baktım. Jen de neşeli bir şekilde yanıma oturdu ve elimi tuttu.
"Biraz gölü izleyelim, turtayı sonra yiyebiliriz."
"Turta da mı getirdin?"
"Sepete sen koydun ya Lily?"
Elimle anlıma bir şaplak attım.
"Doğru, aklım yerinde değil ki. Aptal oldum iyice."
Başını omzuma koydu.
"Yaşadığın şey kolay değil sevgilim, kendine yüklenme."
Ağlamamak için yukarı baktım. Çok hassaslaşmıştım. Annemi düşünmek bile gözyaşlarımın akmasına neden olabiliyordu.
"Çok üzülüyorum, laf olsun diye söylemiyorum bunu, annemi öyle gördükçe ben hiç üzülmediğim kadar üzülüyorum."
"Biliyorum, biliyorum. Keşke elimden bir şey gelebilse aşkım. Ama yapamıyorum üzgünüm."
Uzanıp yanağına bir öpücük kondurdum.
"Sen elinden gelen her şeyi yapıyorsun sevgilim, teşekkür ederim. Senin de annenmiş gibi ilgileniyorsun annemle."
Gülümsedi ve gölü izlemeye koyuldu. Ben de onunla birlikte izledim.
"Jenatte"
"Efendim"
"Harry ile ilgili ne yapmayı düşünüyorsun?"
Jenatte doğruldu. Yüzünde şaşkın bir ifade vardı.
"Ben hiç düşünmedim, senle sevgili olunca aklımdan uçup gitti Harry."
"Seni sevmiyordu değil mi?"
"Ah hayır, ama evliyiz sonuçta. Ona nasıl açıklarım bilmiyorum fakat en kısa konuda boşanma mevzusunu açacağım."
Gülümsedim, belki de kendimize ait bir evimiz, bir ailemiz olabilirdi. Bunu düşünmek bile bana huzur verdi.
"Eğer boşanırsan, ne yapacağız? Yani kendimize ait bir yuva kuracak mıyız?"
Jenatte'in yüzü düştü, ne olduğunu anlayamamıştım.
"Sanırım bunu yapmak için bu ülkeden çıkmak zorundayız sevgilim."
Kısa mı yoksa uzun mu bir bölüm oldu emin değilim ama pek olay yok. Diğer bölümlere saklıyorum bazı şeyleri. Bu arada yeni albümü beğendiniz mi? Ben bayıldım. Beklentimin kat ve kat üstündeydi. Her neyse umarım beğenmişsinizdir. Sizi seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mendacious | Jenlisa
Fanfiction"Ama sen Lily, sen benim duygularımsın. En çok sana üzülüyorum, en çok senle mutlu oluyorum, en çok sana kızıyorum, en çok sana merhamet gösteriyorum. Sen benim aşkımsın Lily."
