Lavinia • taennie

-9-

it's just a game...

"Normal..." Dediğimde arkasına yaslandı o da benim gibi.

"Çoğu kişi bana acıdığı için beni korumaya çalışıyor..."

Burnumdan güldüm alayla ve "Ama hepsi sadece iki gün dayandı." Diyerek devam ettim.

Kahvesini sehpaya koydu. "O zaman üç gün rekorunu alıyorum." Dedi ve eski Taehyung'a geri dönmüştü. Güldüm dediğine.

Ayaklandım. "Ben yatıyorum... Giderken kapıyı kapattığından emin ol." Dedim ona. Kafa salladı. Odama gittim. Yatağa girip çabucak uykuya daldım.

Sabah ise hızla kalktım geç kalmamak adına. Üstümü giyinip mutfağa girdim bir şeyler yemek için. Bugün işe gitmem gerekti bu yüzden acele etmeliydim. Evden çıkacak iken koltukta yatan Taehyung'u görünce şaşkınca olduğum yerde durdum.

Ona yaklaştım. Uyuyordu ve gece aşağı inmemişti.

"Taehyung..."

Adını seslendiğimde gözlerini araladı. Doğrulduğunda dağınık saçlar ve kısık gözlerle etrafa baktı. Beni fark edince "Günaydın." Demişti çok sakin bir şekilde.

"Gitmemişsin..."

"Teyzem gelmedi..." Deyince kafa salladım.

Ayağa kalktığında koltuktaki kocaman yayılan kanı görür görmez gözlerim sonuna kadar açıldı ve hızla Taehyung'un tişörtünü kaldırıp karnına baktım. Dikişi açılmıştı biraz. Yüz üstü yattığından yarasını kanatmıştı.

"Taehyung... Biraz daha dikkatli uyuyamaz mıydın?"

Karnına baktı. "Kanamış..." Deyince hayretle izledim onu. Tişörtünü çıkardı, çıplak bedeniyle kaldığında gidip ilk yardım çantasını aldım.

Yarasına pansuman yaparken "Önümde soyunmaya alıştın..." Dedim ona.

"Kusura bakma... Koltuğu mahvettim." Dediğinde işimi yarım bırakıp gözlerine baktım.

"Sen ölsen haberin olmaz ama derdin koltuk mu?"

Makasla tuttuğum pamuğu yaraya sürdüm ve bantı yapıştırması için Taehyung'a bıraktım. Pansuman biter bitmez ona babamın gömleklerinden birini verdim. Etrafı topladıktan sonra telefonu çalmıştı. Teyzesi aramış olacak ki karşıma geldi.