Lavinia • taennie

-13-

'Angels Of Death (Satsuriku no Tenshi)'

It's just a game... is it?

Bir hafta... Babamı kaybedeli bir hafta olmuştu. Bu hafta cenazesi ile geçmişti. Külleriyle dolu olan kavanozu ellerime verdiklerinde Taehyung her zaman yanımdaydı.

Bizim bizden başka kimsemiz yoktu. Bu yüzden kendi sınıfımdakiler hariç kimse gelmemişti cenazeye. Şimdi ise elimdeki kavanoza bakıyordum.

"Jennie?"

Taehyung'un sesini duyduğumda ona döndüm. Eminim gözlerimin içi ağlamaktan kızarmışken uykusuzluk ve yorgunluğum da belli oluyordu.

"Kaybedecek hiçbir şeyim yok artık Taehyung... Bana ait hiçbir şey kalmadı hayatımda."

Taehyung bu zaman boyunca yanımda kalıp bana destek olurken o da yorulmuştu. Ona bunu yaptığım için kendimi kötü hissediyordum.

"Ben varım..." Dediğinde gözlerine baktım.

"Beni kullanabilirsin Jennie... Eğer cidden bu seni eskisi gibi yapacaksa... Ben sana ait olurum."

Gözlerim dolarken kafamı eğdim. Saçlarım önüme düştü. Ellerimle yüzümü sıvazladım. Derin bir nefes verdim.

"Taehyung... Bana bunu yapma yalvarırım. Bana böyle şeyler söyleyip..." Geri ona baktım ve devam ettim cümleme.

"Beni kendine bağlama..."

Önüne döndü. Arkasına yaslanırken uzayan saçları gözlerini kapamıştı. Dudaklarını kıvırdı.

"Korkuyor musun?" Demişti.

"Evet, korkuyorum!" Dedim güçlükle.

"Ben korkmuyorum..."

Onun gibi ben de yaslandım arkama ve gözlerimi kapadım. "Sen korkabilir misin ki?" Diye sordum ona.

Sessiz kaldı. Bir yanıt vermedi. İkimiz evimde yıllık bir koltukta oturuyorduk konuşmadan. Gözlerimi araladım. Taehyung'a baktığımda beni izlediğini görmüştüm.

"Belki de..." Dediğinde anlamayarak bakınca "Korkabilirim." Demişti ardından.

Yavaşça bana yaklaştı. Sabit durarak ona baktım. Nefesini dudaklarımda hissedebiliyordum şimdiden. Bu kadar yakınımda olması benim için sorun olmaktan uzun zaman önce çıkmıştı. Fakat ona kendi isteğimle dokunabilir miydim bilmiyorum.