Verboden liefde

....

Ik begon mij zorgen te maken ...
waar zou jake toch kunnen zijn ? Zouden de jagers daar mee te maken hebben??
Niet wetend wat ik moet doen ga ik op de stoel zitten in de salon .
Ik kan proberen om hem terug te vinden met zijn geur? ,dat kunnen weerwolven toch?? Denk ik in mezelf.
ik heb het alleen nog nooit gedaan . Maar ik ga het proberen ,ik heb toch niks te verliezen . Ik neem een 't-shirt van hem dat op de zetel ligt  ,en ruik er aan . Ik ruik zijn vertrouwde geur,wat mij een gelukzalig gevoel geeft .
Wanneer ik zijn geur in mijn neusgaten heb probeer ik hem terug te vinden door mijn weerwolf krachten . Maar het lukt niet . Ik kan hem niet terugvinden met zijn geur. Misschien moet ik mij veranderen in een weerwolf ?dan werkt het misschien wel . Denk ik inmezelf .
Ik denk aan jake dat misschien in gevaar zit . En daardoor verander ik in een weerwolf . Door al die gevoelens van de laatste uren .
Ik bekijk me in de spiegel .en zie mijn gezicht vol haar . Mijn hele lichaam eigenlijk . Mijn felle rode ogen glinsteren.
Ik ruik nog eens aan zijn 't-shirt hopend dat het nu wel werkt.
Eenmaal dat ik de geur weer in mijn neusgaten heb .probeer ik hem terug te vinden door zijn geur .
En jah ! Deze keer lukt het wel .
Ik loop met zijn geur mee het huis uit.
Hoe verder ik uit zijn huis loop hoe dichter de geur lijkt .
Eenmaal voor een oud klein bruin huisje is de geur heel fel. Daar moet hij sowieso zijn ! Zou ik naar binnen gaan ? Of is dat te gevaarlijk . Het huisje ziet er niet echt veilig uit .
« Niet te veel nadenken gewoon doen «  zeg ik in mezelf.
Eenmaal binnen ruik ik de geur van jake maar ook een vieze felle urine geur . Ik probeer de vieze geur te negeren en ga op zoek naar jake . Ik wil hem op dit moment zo graag plat knuffelen ! Ik heb hem nog maar 10 minuten moeten missen . Maar dat waren de 10 langste minuten uit mijn leven .
Ik zoek in alle kamers maar nergens is hij te bespeuren . « jake! » roep ik luid hopend dat hij mij heeft gehoord . Dat was echt een dom idee van mij om te roepen .want iemand anders dan jake heeft mij gehoord . Sowieso zijn ontvoerder . Er word een doek op mijn mond gezet . Ik probeer tegen te stribbelen maar dat gaat niet . Door de vloeistof van op het doek val ik in een diepe slaap .

Ik word wakker . Meteen stormen de herinneringen door mijn hoofd . Ik kijk snel rond mij hopend dat ik jake zie . En JAh! Hij ligt naast mij . Hij slaapt .
waarschijnlijk ook door die rare vloeistof . Ik kijk rond mij zodat ik zie waar ik me bevind . Ik zie vuile grijze muren vol schimmel . We zitten sowieso in de zolder! Oppeens stormt er iemand de ruimte binnen . Hij klapt de deur hard achter zich dicht . Door dat harde geluid word jake met een schok wakker . « waar zijn wij ? » vraagt hij niet wetend wat er allemaal het afgelopen uur is gebeurd .  Voor ik antwoord kan geven spreekt de man die ik al meteen herken !
Het is niemand minder dan mijn vader ...
Née wacht ,dan Gerard . Nooit ga ik hem mijn vader noemen . Hij is nooit een echte vader voor mij geweest .
Gerard begint te praten en zegt: ik heb je ontvoerd omdat ik wist dat emilie je ging volgen .  Zegt hij met trots in zijn stem omdat zijn plan heeft gewerkt.
Met een zwarte blik kijk ik hem aan . Wat haat ik toch deze man ! Zeg ik vol frustratie in mezelf.
« Ik moest hem misschien toch vermoorden ! » zegt jake opeens . Voor ik antwoord kan geven haalt Gerard een geweer uit zijn broekzak .
Ik schuif nog dichter naar achter . Mijn hart stopt even met kloppen door de schrik die ik op dit moment heb .ik zie in jake zijn ogen angst ,heel veel angst . Hij neemt mijn hand vast hopend dag hij niet gaat schieten .

« wie wilt er als eerste dood ? » zegt de man met een gemene grijns op zijn gezicht .en hij begint te lachen . Zijn lach is enger dan dit allemaal ... wat bijna onmogelijk is . Want dit is misschien wel het einde van mijn bestaan !
Het lijkt wel een spel voor hem . Hoe kan je toch zo zijn?? Je eigen dochter vermoorden gewoon om een beetje meer kracht te hebben ...

Hij krijgt geen antwoord . Jake knijpt in mijn hand als teken dat het wel goed komt.
Ik knijp zachtjes terug.
« Nou ,als ik geen antwoord krijg zal ik zelf wel kiezen . « zegt de man . En hij richt zijn pistool op jake . Voor ik kan roepen dat hij moet stoppen . Drukt hij op het knopje van zijn geweer . Een bal komt terecht in de linkerarm van jake . Hij roept van de pijn . Bloed stroomt over zijn witte t-shirt . Ik wil jake helpen maar dat gaat niet ik ben nog altijd vastgebonden.
Ik probeer hem gerust te stellen . Maar dat lukt niet echt want ik kan hem amper aanraken . Alleen zijn hand . En waarschijnlijk hoort hij mijn woorden niet eens door zijn eigen geroep .

Ik zie de man voor ons alleen maar lachen .
" idioot !" Roep ik naar hem .
Hij lacht alleen maar .
Hij richt nu zijn pistool op mij maar juist wanneer hij wilt schieten valt hij met een harde klap op de grond .
Hij ligt bewusteloos op de grond. Achter hem staat een vrouw met een pan in haar handen .
" mama !" Roep ik blij. Mijn stem lijkt net een kind van zeven . Ze loopt naar mij en geeft mij een knuffel . Ik wil haar terug knuffelen maar dat gaat niet . Ik heb mijn handen nog altijd niet vrij . Ze heeft het al snel door en haalt een mes uit haar broekzak en snijdt het stukje touw los . Eenmaal mijn handen los knuffel ik haar twee keer zo hard terug . " ik heb je gemist " zegt ik haar . " ik jou ook " zegt ze .
Al snel laat ik haar los en loop naar jake die nog altijd aan het roepen is van de pijn .
Ik scheur een stukje van mijn t-shirt en doe het rond de arm van jake zodat het bloed minder snel uit zijn arm stroomt .

Ik ondersteun hem en we lopen naar de auto .
Jake is gestopt met roepen en zegt met een angstige stem :" naar waar gaan we ?" " we gaan naar het ziekenhuis,je verliest te veel bloed " zeg ik hem .
" nee ! Niet doen rijd aub gewoon naar mijn huis ,ik ga genezen . " zegt hij jammerend van de pijn . " ben je gek ?,we gaan gewoon naar het ziekenhuis . " zeg ik .
" nee ze gaan mijn onderzoeken en gaan al snel door hebben  dat
Mijn bloed niet normaal is !"
" Ah jah ,dat was ik vergeten we zijn geen gewone mensen . " Zeg ik
" ik zal wel genezen ,ik ben uiteindelijk een weerwolf " zegt hij zelfverzekerd. Maar ik kan de pijn in zijn ogen zien .
Ik knik alleen maar en neem zijn hand weer vast .
" hoe wist je eigenlijk dat we daar waren ?" Vraag ik aan mijn moeder .
Ze denkt even na over wat ze gaat zeggen en zegt dan uiteindelijk:" ik ben ook een weerwolf ,ik heb je terug gevonden door je geur ,ik wist dat er iets gaande was want je bent al bijna twee weken niet meer naar huis gekomen . En ik heb amper nieuws van jou . "

Mijn blik verstijfd door haar woorden .
Heb ik dat wel goed gehoord ??
Niet wetend wat ik moet zeggen kijk ik haar aan . " waarom heb je mij niks gezegd?" Vraag ik haar uiteindelijk .
« voor je eigen veiligheid « is haar antwoord .

De rest van de rit verloopt in stilte .
Soms hoor ik jake nog jammeren van de pijn en dat geeft mij een irritant gevoel . Omdat ik niks voor hem kan doen ....

Heyy,
Dit was een hoofdstuk van Lola.
Sorry dat het zo lang duurde voor dit hoofdstuk maar ik was een weekendje naar zee gegaan dus had ik niet echt tijd om te schrijven . Sorry daar voor maar dit is een extra lang hoofdstuk met 1350 woorden :)

Vergeet zeker niet te stemmen !:))