Verboden liefde

Weg

Eenmaal thuis aangekomen leg ik Jake op het bed. Ik ga naar de keuken en neem een receptje uit de kast. Een genezingszalfje dat de pijn verzacht. Euh... wat heb ik nodig...

• boterbloempjes
• rozemarijn
• aloë vera plant
• rood bloeiend mos

Wat was dat laatste? Rood bloeiend mos? En waar kon ik dat vinden. Ik keek in het keukenkastje en nam rozemarijn. Ik liep de Tuin in en plukte een paar boterbloempjes en een stuk van de aloë vera plant. Ik ging best eens in het bos kijken om dat rode mos te vinden. Ik liep naar buiten. Mijn mama zat me op de hielen zonder dat ik het wist. Ik zocht lang en lang naar  het mos maar ik vond niets. Hmmm. En toen hoorde ik een schreeuw. Ik liep naar het geluid toe en mijn mama was gepakt door een jager! Ik liep naar de jager en hij keek me bang aan en liep schreeuwend weg. Wat was er? Ik keek achter me. Er was niets. Ik keek in een plas en ik was verandert in een weerwolf zonder dat ik het wist!! Omg ! Ik moest snel weg hier. Ik nam mijn mama's hand en liep snel weg. Ik kwam binnen met mama. Alle spullen van het zalfje lagen nog op de keuken. Ik nam het op zette het in de kast. Ik liep de trap op. Jake keek me verbaast aan want daar ging ik nooit. Ik ging in een kamer en sloot de deur. Ik ging zitten. Zelf ging ik niks zeggen. Dat ging mama wel doen... Maar... Die jager... Zou hij weten... Dat ik het ben?
Ik begon te panikeren. Wat als ze me komen halen en opsluiten ofzo? Wat als ze mij pijn doen? Wat als ze mij aan Gerard geven?! Oh nee?! Dat ging niet gebeuren want hij was... Omg! Waar was hij?! Hij loopt nog steeds vrij rond! Omg! Hoe kon ik nu zo stom zijn! Ik hoorde geklopt op de deur. Ik negeerde het. Tot ik Jake zijn stem hoorde. Hij moest blijven liggen! Waarom was hij nu gekomen? Hij gaat zichzelf nog pijn doen! Snel opende ik de deur en ik stond voor hem. Ik keek naar de grond. Ik voelde zijn adem in mijn nek. Ik werd er nerveus van. Maar dan op een fijne manier. Alles tintelde en er kwamen elektrische schokjes waar hij ademde. Ik knufelde hem. Dat was het beste gevoel. Ik in zijn armen. Mijn hoofd aan zijn shirt. «We moeten weg», zei hij met een trieste toon in zijn stem. Ik knikte en liep naar beneden. Met allemaal gedachtes in mijn hoofd.

Sorry dat het zo lang duurde maar in was bij mijn oma die had echt wat contact nodig. Geen zorgen we hadden mondmaskers aan en we hebben afstand gehouden en we zaten buiten dus we waren niet illegaal bezig. Veel plezier met het volgende hoofdstuk van Lola volg zeker deze accounts 👇
Lolly123bla
not_my_13

Vergeet niet te stemmen :)