The problems of roomate

قسمت سی و یکم

فلش بک
ساعتی قبل از اتفاقات انبار

یونگی وقتی پارک رو تعقیب کرد و به منطقه‌ی بیرون شهر رسید، احساس خطر کرد.
پس تا قبل از اینکه اتفاقی بیوفته با نامجون تماس گرفت.
"هی، نامجون گوش کن ببین چی میگم.
من پارک رو تعقیب کردم.
خیلی مشکوک به نظر میاد.
اگه تا نیم ساعت دیگه ازم خبری نشد، بیا به این آدرسی که برات میفرستم..."

نامجون باشه‌ای گفت و تماس رو قطع کرد.
 و با زل زدن به صفحه‌ی گوشی به فکر فرو رفت.

جین که از اتاق بیرون اومد با دیدن چهره‌ی گرفته‌ی نامجون پرسید.
"اتفاقی افتاده؟..."

نامجون تو فکر دودوتا کردن، بین گفتن یا نگفتن بود. که جین دوباره پرسید.
"هی نامجون با توام...باز کی به قول یونگی داره خودش رو به فاک میده؟"

نامجون بی مقدمه گفت.
"خود یونگی. فکر کنم..."

جین کنجکاو شد.
" یعنی چی؟ این هم که عاقل بود، بالاخره عقلش رو..."

نامجون زود گفت.
"رفته دنبال استادِ تهیونگ.
دنبال اون قضیه‌ی گم شدن فرمول و این چیزا...."

جین کنجکاو شد بقیه‌اش رو بشنوه.
"خُب؟..."

نامجون آب دهنش رو محکم قورت داد.
"خُب الان هم یه ادرس خارج از شهر فرستاد.
گفت قضیه بو داره و اگه تا نیم ساعت دیگه..."
 
حرفش نا تموم بود، که جین جیغ کشید.
" پس چرا معطلی؟..
راه بیوفت...زود باش بریم دنبالش. تا اتفاقی نیوفتاده..."

نامجون به رفتن جین نگاه کرد و آروم گفت.
" ولی هنوز پنج دقیقه هم نشده."

جین از تو اتاق داد زد.
" تا برسیم به اونجا دوساعت هم بیشتر شده."

 جیمین و جونگ‌کوک هم در حال گیم بازی کردن بودن.
باشنیدن صدای جین بازی رو رها کردن و اومدن.
"چی شده، هیونگ؟"

جین از توی اتاق داد زد.
"یونگی هیونگتون دسته گل به آب داده.
رفته یه جایی که معلوم نیست کجا هست.
تا الان سرش رو زیر آب نکرده باشن، شانس آورده.
 من و نامجون هم داریم میریم اونجا. ببینیم چه خبره؟"

جیمین باشنیدن اسم یونگی، رنگش پرید.
"چی؟ یونگی؟..."
وبدونه معطلی سمت در دوید.
" من هم باهاتون میام."

نامجون از بازوش گرفت.
" کجا؟ نمیشه تو بیای. اونجا شاید خطرناک باشه...
شماها همینجا بمونید، من و جین میریم. اگه کمک خواستیم بهتون خبر میدیم."

جیمین با قیافه‌ی تخسی دستش رو آزاد کرد.
" مگه بچه‌ام، من رو از خطر میترسونی؟"

حرفش تموم نشده بود که جونگ‌کوک آماده در حالیکه تنها صلاحش، یعنی نانچیکوی قدیمیش رو توی کمر شلوارش جاساز می‌کرد، گفت.
"خوب. بریم؟"