Grubun tartışması hararetlendi ve biraz yüksek sesle konuşmaya başladılar. Özellikle kızlar biraz mantıksız davranıyordu, atölyede özel bir bölmede değillerdi. Sesleri yan grupları rahatsız edince bir kaç bakış aldılar ama farkında değil gibilerdi. Aurora'nın yüz ifadesinin çirkinleştiğini görünce müdahale etmek istedim.
-Uğur; Lütfen biraz sessizlik, tartışmalarınız yüzünden konuştuklarımızı duyamıyoruz.
-Kız3; Sen kimsin ? Taslak üzerinde çalışıyoruz rahatsız etme.
Arkamdan bir ses duydum. Başımı çevirince Leonardo olduğunu gördüm.
Leonardo; Luna, Uğur haklı sesinizden dolayı rahatsızız.
Kız etrafına baktı ve bir kaç kişinin onları izlediğini fark etti ve utandı. İyi ve kötü biri olduğunu bilmiyorum ve bazen tasarım tartışmalarında insanlar kendilerini kaybedebiliyor, bu yüzden kimse çok yadırgamadı.
Aurora; Üzgünüz biraz kendimizi kaptırdık.
Uğur; Sorun değil farklı birinin fikri lazım olursa yan taraftayız.
Leonardo; Sonuçta hepimiz okulu temsil ediyoruz. Yardımcı olabileceğimiz bir şey olursa sormaktan çekinmeyin.
Aurora; Şimdiden teşekkür ederiz.
Leonardo; Uğur dinlenme alanında kahve içeceğim bana eşlik eder misin ?
Uğur; Boğazım kurumuştu hemen arkandayım.
Beraber asma kata çıktık ve açık düz bir mutfak vardı. Basit bir mutfaktı ve bir kaç araç gereç vardı. Görünce şaşırdım ve Leonardo fark etti.
-Şaşırmana gerek yok bazen geceleri burada kalıp çalışıyoruz. Bir kaç gün sabahladığımız bile oluyor. Bu yüzden kahve, sandviç gibi şeyleri hazırlamak için bir yer lazım. Geceleri çalışırken çok uyumamız gerekirse arkada küçük uyku bölmelerimiz bile var.
-Anlıyorum.
Birer kahve alıp kenarda oturduk ve o sırada çalışan insanlara baktım. Atölyede çok güzel bir çalışma ortamı vardı. Biraz sonra Leonardo konuştu.
Yazar Notu; Atölyenin nasıl göründüğünü tam olarak canlandıramayan ve bilmek isteyen biri varsa (Architecture Workshop) gibi bir terimi google yazıp arasa atölye örneklerine bakabilir. Genellikle bu tarz atölyeleri ben bir marangoz haneye benzetiyorum.
Leonardo; Aslında seni görünce çok şaşırdım. Burada seni görmeyi beklemiyordum.
Uğur; Beni tanıyor musunuz ?
Leonardo; Evet, evimde bir tane tablon bile asılı.
Uğur; Yayınımı takip ediyorsun.
Leonardo; Evet, yarı Türküm okula ilk başladığım zaman merakla internette araştırma yaparken karşılaştım.
Uğur; Anlıyorum o zaman ilk başladığım zamanlardan beri izliyorsun.
Leonardo; Evet, özellikle çok şaşırmıştım. Ekrandaki çocuk benden daha küçüktü ve lise öğrencisiydi ama onu izleyerek öğrendiklerim burada, bu üniversitede diğerlerinden öne geçmeme neden oldu.
Uğur; Sevindim, amacım bilmeyenlere bir şeyler öğretmekti. Senin gibi biri bile bir şeyler öğrendiğini söylüyorsa bunu başarmışım demektir.
Leonardo; Evet, başardın. Canlı yayınlarını sürekli izledim ve bazen jüri için fikir bile danıştım. Seni ilk geldiğinde bir an tanıyamadım ama tanıdığımda çok şaşırdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeniden 1.Kitap 1/3
FantasiBir tasarımcı, devrim yaratacak bir proje için okyanusta bir tesise davet edilir. Bu projenin sonu olmasını beklemiyordur ve bir anda uyandığında çocukluğuna geriye dönmüştür ve artık yalnız değildir. Bir çok doğa üstü olay ve daha önce hiç görmediğ...
