YALANCI •bxb

GERÇEKLER

Medya: Yuri On İce çok güzel yaoi animeydi. Aşık oldum. Özellikle Victor'a..

İyi okumalar delilerim✨💜

Bartın Arda'nın yaptığı pozisyonda kıpırdamadan durup, Arda'nın ne diyeceği şeyleri merak ediyordu.

Arda biraz daha Bartın'ın kalbini dinledi. Atış sesi o kadar ritmikti ki Arda'nın uykusunu getirmişti bile. Bartın bir şey demeden durmaya devam etti.

Arda sonunda anlatmaya hazır olduğunda, Bartın'ın kalbini bir öpücük bıraktı ve yeniden eski yerine koydu.

"İlk olarak... Nereden başlayacağımı tam olarak bilmiyorum-"

"En başından başla." diyerek Arda'nın devam eden lafını bölmüştü.

"Uhh, peki. O zaman küçüklüğümden bahsedeyim. Çok net şeyler hatırlamasam da babamın ki ona baba bile denmez, o adamın her gece annemi dövdüğünü, bize de şiddet uyguladığını hatırlıyorum. Çok güzel bir geçmişim yok. Babam annemi aldattığını öğrendiği ve babamın annemi dövdüğü zaman sondu. Annem bir yemin verdi ve biz kaçtık işte. Paramız yoktu, aklımızda sadece oradan kurtulmak vardı. Ablam Gülsüm..." dedi ve artık ağlamaya başladı.

Bartın tişörtünde ıslaklık hissetti. Şuan anlatmasını istiyordu o yüzden bölmek istemedi ve Arda'nın saçlarını okşamaya devam etti.

Arda buruk bir gülümseme ile anlatmaya devam etti.

"Ablam çok güzel birisiydi. Bizim her şeyimizdi. Nerede kalmıştım.. ha. Paramız yoktu, annem ilk ve en ucuz yere bilet aldı. Böylece İzmir maceramız başladı. Burda bir bir resepsiyonda kaldık. Orada ki yaşlı teyze beni çok severdi. Çok yaşanılacak sağlıklı bir yer değildi ama o teyze sayesinde her şey çok güzel olmuştu. Sonra annem bir işe girdi ve çalışmaya başladı. Bir süreden sonra oradan çıktık. Her şey ondan sonra başladı zaten..."

Arda'nın sesi hüzünlükten sinirliye geçiş yapmıştı. Bartın, sesinde ki bu değişimi anlamıştı.

"Abim Adnan, babamdan bile daha beter. Tüm ailemi herkesi onun yüzünden kaybettim. Girdiği bir barda kumara başlamış. Borçlanmış, borcunu ödeyemediği için... Ablamı öldürdüler... Küçüktü ablam küçücük bedenini tabuta verdiler..." dediği zaman ağlaması şiddetlenmişti. Bartın az çok bir şeyleri anlamıştı ve daha zorlamak istemiyordu.

"Tamam ağlama." dedi Bartın.

Arda'nın gözyaşları yavaş yavaş akıyordu. Bartın yarım bir şekilde yatan çocuğu, belinde ki elinde  destek alarak üstüne aldı.

Bartın bacaklarını açmıştı ve Arda'yı  yüz üstü bir şekilde göğsüne yatırmıştı. Şuan bir bütün gibiydiler. Bartın iki elini de Arda'nın bel boşluğuna denk gelecek şekilde koydu.

"Sonra annem çok kötü bir döneme girdi. Annem için çocukları her şeydi... Ablam öldükten sonra sanki bitkisel hayata girmişti. Benimle iletişimini koparmıştı. Hiç bir şey yapmıyordu. Sonra abim, annemin bu durumundan faydalandı ve annemi barda..." cümlenin sonunu getiremedi. Sesi düğümlendi, boğazına bir yumru oturdu. Derin bir nefes aldı.

"Sattı... 4-5 yıla yakın böyle devam etti. Her eve geldiğimde, annemi evde bekledim ama yoktu. Bende hayata tutundum, okumak için çabaladım. Yaşlı teyze de bana çok yardımcı oldu. 3 hafta önce ise, annem... İntihar etti. Gözümün önünde, cansız cesedi yatıyordu..."

Arda artık kendisini durdurmasının imkanı yoktu. Gözyaşları akmaya başlamıştı bile.

"Sonra bir anda kendimi o yerde buldum. Abim kaçmıştı.. Beni döven kişilerde abimin borçlandığı kişilerdi. Sonra bir anda... Satılmaya baş-landım. Yapmak istemedim ama zor-"

"Tamam anlatma!" dedi Bartın biraz yüksek sesle.

"Zorla oldu her şey. Fakat elimden başka bir şey gelmedi. Her şeyi denedim ama oradan kurtulamadım. Hep beni kurtarmanı bekledim. Neden bilmiyorum ama sanki beni arıyordun. Beni bulacaktın ama olmadı. Bulamadın haftalar geçti ve ben her gün... Baş-başkasının..."

Bartın canı yanıyordu. Tıpkı karşısında ki küçüğü gibi. Onun acısını hissediyordu.

"O gün ölmeye karar vermiştim. Daha fazla yaşamak istemiyordum... Sonra sonra bir anda karşımdaydın. O an hissettiğim, hayal kırıklığı, üzüntü ve mutluluktu." dedi ve soluklanmak için durdu.

"Mutluydum çünkü sonunda gelmiştin. Üzüntülüydüm çünkü her şeyden vazgeçtim zaman gelmiştin. Hayal kırıklığı yaşadım çünkü çok geç kalmıştın. Her şeyim kirlendikten sonra gelmiştin..." dedi Arda ve sustu. Gözyaşları usul usul akıyordu.

"Özür dilerim." dedi Bartın. Sesi acı dolu kokuyordu. Kendisine kızmaya başlamıştı.

"Yanlış anlama senin hatan değil. Ayrıca beni oradan çıkarmak zorunda bile değildin ama bilmiyorum Koca Adam'ın beni kurtaracağını hep hissettim." dedi Arda.

Bartın Arda'nın kurduğu cümlede takıldığı tek yer Koca Adam kısmıydı. Yüzünde küçük bir tebessüm oluştu.

"Özür dilerim küçüğüm. Koca Adam geç kaldı." dedi ve Arda'ya sıkıca sarıldı.

Bartın çok fazla tuhaf duygular hissediyordu. Belki, küçüğü de ona değer veriyordu.

"Burda daha fazla durmayalım hasta olursun." dedi Bartın.

"Birazcık daha kalbin çok güzel atıyor. Eskiden annemin bize söylediği şarkıların melodisi gibi. Ritmik ve sakin." dedi.

Arda'nın bir eli yanda dururken diğer elini, Bartın boş olan göğüsene koydu ve okşadı.

"Kendimi ilk defa bu kadar güvende hissediyorum." dedi Arda ve gözlerini yavaşça kapattı.

Bartın hafif bir ürperti hissetti. Bu çocuğun geçmişini değiştiremezdi ama geleceğini değiştirmek istiyordu. Bunun içinse elinden gelenin fazlasını yapacaktı.

Bartın kendisine bir söz vermişti. Pes etmeye hiç bir şekilde niyeti yoktu.

Ohhh sonunda ikiside birebir her şeye dahil oldular. Arda'da gerçekleri anlattı. Artık daha da heyecanlı bölümler gelsin😈

Umarım beğenirsiniz...🏳️‍🌈