YALANCI •bxb

DÖNÜŞ

İyi okumalar delilerim✨💜

Bartın sabah çok erken saatte kalkmıştı. Dün film izlerken Arda uyuya kalmıştı. Bartın onu yatırdıktan sonra, kendisi alarmı kurmuş ve yatmıştı.

Saat şuan sabahın 6'sıydı. İlk önce mutfağa gidip kahvaltı hazırladı. Yolda da alabilirlerdi ama Arda'nın aç aç yola çıkmasını istemiyordu.

Yumurtalar haşlanırken telefonu çaldı. Masanın üstünden hemen alıp açtı ve kulağına götürdü.

"....."

"Ee ne yaptın?"

"...."

"Hazırlıklar başlasın o zaman." dedi ve yüzüne bir gülümseme yerleştirdi.

Telefonu kapattıktan sonra yumurtalar da fokur fokur kaynıyordu. Ocaktan hemen tencereyi aldı ve suyun altına getirip, tek tek soydu.

Sonunda tüm kahvaltı hazır olduğu zaman Arda'yı uyandırmak kalmıştı. Arda'nın odasına çıktı ve kapıyı tıklattı. Ses gelmediği için bir kez daha tıklattı. Fakat yine ses yoktu bu yüzden Bartın kapıyı yavaşça açtı.

Arda'nın uyuduğunu gördü. Yavaş adımlarla yatağın yanına gitti. Arda'yı ürkütmemek için sessiz bir şekilde seslendi.

"Arda uyan kahvaltı hazır."

Arda tepki vermemişti. Bartın biraz daha yaklaştı. Arda'nın kaşlarının çatık olduğunu gördü. Kabus gördüğünü düşündü Bartın ve yatağın yanına oturdu.

Arda'nın omuzlarından tutup adını seslendi ama Arda yine bir tepki vermemişti.

"Arda uyan!" diye sesli bir şekilde bağırdı ve omuzlarını hafif bir şekilde sarstı.

Arda gözlerini bir anda açtı. İlk bir kaç saniye ne olduğunu anlamadı. Sonra kafasını kaldırıp, Bartın'a baktı ve gözlerinden yaşlar akmaya başladı. Bartın Arda'nın belinden tutup kaldırdı ve sarıldı.

"Şşhh tamam sadece bir kabustu korkma." dedi Bartın.

"Annemi gördüm." dedi Arda boğuk bir sesle.

Bartın gözlerini kapattı ve Arda'nın sırtını okşadı. Arda gözyaşlarını tutmuştu ama dokunsalar ağlayacak bir hale bürünmüştü. Bartın'ın dün uğraştığı her şey bir anda çöp olmuştu.

"Tamam ağlama küçüğüm." dedi ve daha sıkı sarıldı Bartın.

"İ-iyiyim." dedi ve biraz bekleyip ayrıldı.

"Tamam hadi elini yüzünü yıka ve kahvaltıya gel. Sonra yola çıkacağız." dedi ve yataktan kalkıp, odadan çıktı.

Bartın odadan çıktıktan sonra Arda biraz yatakta kendisine gelmeyi bekledi. Biraz daha toparlandığı zaman yataktan kalktı ve ebeveyn banyosuna girdi.

Elini ve yüzünü yıkayıp, aynadan kendisine baktı. Gözleri yaşlı ve kan toplamıştı. Son kez aynadan kendisine baktı ve odadan çıktı.

Mutfağa girdiği zaman, Bartın'ı ellerini birleştirmiş ve bir şey düşünürken görmüştü. Bartın'ın yanında ki sandalyeyi çekti ve oturdu.

"Şey... Im...şey..." dedi Arda. Lafı ağzından geveliyordu.

"Rahatça söyleyebilirsin." dedi ve ellerini çözdü. Eline çatal ve bıçağı alıp, kafasını yana çevirdi.

"Neden şimdi gidiyoruz?" dedi tek nefeste.

"Öyle olması gerekti. Hem döndüğümüz zaman sana bir şey göstereceğim." dedi Bartın.