Merhaba! İyi hafta sonları ve keyifli okumalar diliyorum.
Açık konuşmak gerekirse, az sonra okuyacağınız şeyler aklımda yoktu ama öyle çıkma teklifi olmaz yani Jk iki yıldır bekliyor. Aslında ona göre her yol mübah da orayı karıştırmayalım. Bu yüzden bana sövmeyiniz.
30 oy, 45 yorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jungkook'dan
Zile basmak adına elimi kaldırdığımda oldukça heyecanlıydım ancak içeriden gelen bağırışma sesleri duraksamama neden oldu. Daha iyi ve yakından duyabilmek adına kulağımı kapıya yasladım. Kaşlarımı çatıp duymaya çalıştım.
"Rahat bırak beni! Seni affedeceğimi nasıl düşünürsün! Al o lanet olasıca çiçeğini ve çek git!"
Lisa'nın sesini duyduğumda, kaşlarım daha da çatılmıştı. Kiminle konuştuğunu anlamaya çalışıyordum ki, malum kişi kendini belli etti.
"Tamam gençken bir hata yaptım ama şimdi yapacağım ne malum? Ben çok pişmanım, bana bir şans ver. Bu kadar çabuk unutamazsın!"
Bir süre ses gelmeyince telaş yapıp kapıya vurmuştum. Herhangi bir sonuç alamayınca birkaç kez zile bastım fakat yine kimse gelmiyordu. Telefonumu çıkardığım sırada omzuma birinin dokunması ile arkama döndüm. Elinde market poşeti ve zebra desenli pijaması ile Chaeyoung bana bakıyordu. Normalde olsa katıla katıla gülebilirdim ama şuan hiç zamanı değildi.
"Jungkook? Burada ne işin var?"
"Chaeyoung, sen evde değil misin?!"
"Şuan seninle olduğuma göre?"
"Sanırım Doyoung buraya gelmiş. İçeriden bağırışmalar geliyordu ve aniden kesildi! Kapıya da bakmıyorlar. Anahtarın var mı?"
"Ne!"
Chae telaşla gözlerini büyüttüğü sırada kafasını hızla salladı. Eline cebine attığında anahtar sesi ile eş zamanlı olarak Lisa'nın sesini de duymuştuk.
"Yaklaşma bana!"
Kapıyı açması için kenara çekildiğimde içim içimi yiyordu. O herifin Lisa'nın yanında nefes alması bile delirmem ve ona yumruğu geçirmem için geçerli bir nedendi. Chaeyoung kapıyı hızlıca açtığında hemen içeri girdim. Karşılaştığım görüntü ise Lisa'nın eline geçirdiği koltuk yastıklarını Doyoung'a doğru fırlatıp kaçmasıydı. Bizi fark etmemişlerdi.
"Senin ne işin var burada!" Diyerek yumruğu iğrenç yüzüne geçirdiğimde, ne olduğunu anlayamadığı için çok fazla sersemlemiş ve yere düşmüştü.
Ben ise hızımı alamamış, üzerine çıkıp birkaç yumruk daha geçirmiştim. Kendimi kaptırdığım için ortamın kalabalıklaşıp çocukların geldiğini fark etmemiştim.
